Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2014

Άλιμος : Ο πολίτης να έχει λόγο για την πόλη

Σε συνέντευξή τους στην κυριακάτικη εφημερίδα «Η Εποχή» ο Δημήτρης Κλαυδιανός, επικεφαλής του συνδυασμού της δημοτικής μας κίνησης και η υποψήφια δήμαρχος Ελένη Μπελιά, μιλούν για την ανάγκη εναλλαγής των προσώπων στους πολιτικούς ρόλους, ως αντίδοτο στην εξουσιομανία, για τα μεγάλα προβλήματα του δήμου αλλά και για τη συμμετοχή των πολιτών ως προϋπόθεση για την επίλυσή τους.

Ακολουθεί η συνέντευξη:


Εί­χες πει το 2010 ό­τι κά­νεις τη βάρ­διά σου στη συλ­λο­γι­κό­τη­τα, αυ­τός εί­ναι και ο λό­γος που δεν θα εί­σαι υ­πο­ψή­φιος δή­μαρ­χος για δεύ­τε­ρη φο­ρά ή νιώ­θεις κά­ποια α­πο­γοή­τευ­ση α­πό την αυ­το­διοί­κη­ση;
Δημήτρης Κλαυδιανός (ΔΚ): Απο­γοή­τευ­ση δεν υ­πήρ­χε α­πό την ά­πο­ψη ό­τι ή­ξε­ρα τι να πε­ρι­μέ­νω. Αντί­θε­τα ό­σον α­φο­ρά το δι­κό μας κομ­μά­τι, στο «Άνω Κά­τω στο Κα­λα­μά­κι», και την Αρι­στε­ρά εν γέ­νει, εί­μαι ι­κα­νο­ποιη­μέ­νος. Βέ­βαια αυ­τό δεν ση­μαί­νει ό­τι εί­ναι και κα­λά τα πράγ­μα­τα. Απλώς πε­ρί­με­να ό­τι οι συ­σχε­τι­σμοί θα ή­ταν υ­πέρ των πα­ρα­τά­ξεων της Ν.Δ. και του ΠΑ­ΣΟΚ. Όσο για το θέ­μα της «βάρ­διας», ναι, αυ­τή εί­ναι η ο­πτι­κή μας στο πώς α­σχο­λού­μα­στε με τα κοι­νά: η λο­γι­κή της ε­ναλ­λα­γής των ρό­λων, ο­πό­τε δεν μου φαί­νε­ται ό­τι υ­πάρ­χει κά­ποια δια­φο­ρά. Την προ­η­γού­με­νη φο­ρά ή­μουν ε­γώ ε­πι­κε­φα­λής, αυ­τή θα εί­ναι η Ελέ­νη, την ε­πό­με­νη φο­ρά ί­σως κά­ποιος άλ­λος. Εμείς δε θα γί­νου­με βλα­χο­δή­μαρ­χοι.


Για­τί θεω­ρείς ό­τι πρέ­πει να υ­πάρ­χει αυ­τή η ε­ναλ­λα­γή;
  ΔΚ: Για αρ­κε­τούς λό­γους. Ο πρώ­τος εί­ναι να μην πα­γιω­νό­μα­στε και ε­θι­ζό­μα­στε στην ε­ξου­σία. Όση ε­ξου­σία, τέ­λος πά­ντων, μας α­ντι­στοι­χού­σε και ό­ση ε­ξου­σία θα μας α­ντι­στοι­χεί. Ο δεύ­τε­ρος εί­ναι να μα­θαί­νου­με ό­λοι. Βέ­βαια η Ελέ­νη δεν μα­θαί­νει τώ­ρα…

Εί­χε δη­μο­σιευ­τεί ό­τι εί­χες πα­ραι­τη­θεί α­πό δη­μο­τι­κή σύμ­βου­λος διό­τι δεν ε­πι­θυ­μού­σες κά­ποιο κα­πέ­λω­μα α­πό τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Ίσχυε κά­τι τέ­τοιο ή ή­ταν ζή­τη­μα συλ­λο­γι­κό­τη­τας;
  Ελένη Μπελιά (ΕΜ): Όσοι εί­χαν γρά­ψει αυ­τό το δη­μο­σίευ­μα δεν πα­ρα­κο­λου­θού­σαν σω­στά τα πράγ­μα­τα στο «Άνω Κά­τω». Εμείς α­πό την αρ­χή εί­χα­με πει ό­τι θα κά­νου­με ε­ναλ­λα­γή. Σί­γου­ρα οι α­ντί­πα­λοί μας ψά­χνουν να βρουν θέ­μα­τα για να μας δυ­σφη­μή­σουν και σί­γου­ρα ο κομ­μα­τι­κός έ­λεγ­χος για το «Άνω Κά­τω» θα ή­ταν μια δυ­σφή­μη­ση κα­θώς ε­μείς ως δη­μο­τι­κή κί­νη­ση ε­πι­διώ­κου­με την αυ­το­νο­μία. Η α­πά­ντη­ση σε αυ­τό εί­ναι ό­τι α­ντι­λαμ­βα­νό­μα­στε δια­φο­ρε­τι­κά την πο­λι­τι­κή. Εί­μα­στε μια κί­νη­ση με αρ­χές που τις κά­να­με πρά­ξη. Υπέ­βα­λα την πα­ραί­τη­σή μου α­πό δη­μο­τι­κή σύμ­βου­λος για­τί πι­στεύου­με στην ε­ναλ­λα­γή και το τη­ρή­σα­με. Αντί­στοι­χα, ο ε­πό­με­νος σύμ­βου­λος, ο κα­θη­γη­τής Γιάν­νης Πα­ρα­λάς, μας εκ­προ­σώ­πη­σε πο­λύ κα­λά και λει­τούρ­γη­σε και αυ­τός συλ­λο­γι­κά.

Σκε­φτή­κα­τε τον κίν­δυ­νο με την ε­ναλ­λα­γή να χά­σε­τε το κα­λό πο­σο­στό που πή­ρα­τε την τε­λευ­ταία φο­ρά;
  ΔΚ: Όχι, δεν υ­πάρ­χει αυ­τός ο κίν­δυ­νος για­τί ο τρό­πος που πα­ρεμ­βαί­νου­με δεν εί­ναι προ­σω­πο­κε­ντρι­κός. Απ’ την αρ­χή προ­σπα­θή­σα­με να έ­χου­με συλ­λο­γι­κό τρό­πο πα­ρέμ­βα­σης και λή­ψης α­πο­φά­σεων, ό­πως και να ε­μπλέ­κο­νται σε ό­λα τα θέ­μα­τα ό­σο το δυ­να­τόν πε­ρισ­σό­τε­ροι άν­θρω­ποι α­πό την κί­νη­ση. Η συ­ντο­νι­στι­κή μας ε­πι­τρο­πή συ­νε­δριά­ζει κά­θε ε­βδο­μά­δα, εί­ναι α­νοι­χτή και συμ­με­τέ­χουν κά­θε φο­ρά πά­νω α­πό 20 ά­το­μα. Ού­τως ή άλ­λως ο κό­σμος μας ξέ­ρει ως «Άνω Κά­τω στο Κα­λα­μά­κι» και ό­χι ως δη­μο­τι­κή κί­νη­ση του Δη­μή­τρη Κλαυ­δια­νού.

Γε­νι­κό­τε­ρα εί­σαι ι­κα­νο­ποιη­μέ­νος α­πό τη μέ­χρι τώ­ρα πο­ρεία της δη­μο­τι­κής κί­νη­σης;
  ΔΚ: Το κομ­μά­τι στο ο­ποίο σί­γου­ρα έ­χου­με κε­νά εί­ναι η αλ­λη­λεγ­γύη. Θα μπο­ρού­σαν να έ­χουν γί­νει πα­ρα­πά­νω κι­νή­σεις σε αυ­τή την κα­τεύ­θυν­ση, αλ­λά ε­δώ μπαί­νουν συ­νο­λι­κά ζη­τή­μα­τα του πώς εί­ναι δο­μη­μέ­νη η Αρι­στε­ρά και πώς εί­χε μά­θει να λει­τουρ­γεί ως τώ­ρα. Βά­ζω μια το­μή στο μέ­χρι τώ­ρα και στο α­πό ε­δώ και πέ­ρα, α­πό την ά­πο­ψη ό­τι άλ­λο πράγ­μα ή­ταν η ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά τα προ­η­γού­με­να χρό­νια και άλ­λο εί­ναι σή­με­ρα. Εί­ναι δια­φο­ρε­τι­κή η τά­ξη με­γέ­θους. Εί­ναι δια­φο­ρε­τι­κή και η κοι­νω­νία εν γέ­νει. Εμείς πι­στεύω ό­τι σε αυ­τό το διά­στη­μα δεν μπο­ρέ­σα­με να προ­σαρ­μο­στού­με ό­σο θα έ­πρε­πε. Στα υ­πό­λοι­πα θέ­μα­τα εί­χα­με μια κα­λή πα­ρέμ­βα­ση. Όπως για τους ε­λεύ­θε­ρους χώ­ρους στο κτή­μα Γε­ρου­λά­νου ή στο κτή­μα Ρό­μα που με­τα­βι­βά­στη­κε στο ΤΑΙ­ΠΕΔ. Γι’ αυ­τό το θέ­μα έ­χου­με κι­νη­θεί και θε­σμι­κά –με προ­σφυ­γές– και κι­νη­μα­τι­κά. Επί­σης κι­νη­το­ποιη­θή­κα­με για τα ζη­τή­μα­τα της πα­ρα­λίας, για την α­νά­πλα­ση της λεω­φό­ρου Κα­λα­μα­κίου, ό­που έ­γι­νε α­πό τον δή­μαρ­χο έ­να έρ­γο βι­τρί­νας με λε­φτά του Ε­ΣΠΑ, το ο­ποίο δεν έ­χει κα­μία πραγ­μα­τι­κή ω­φε­λι­μό­τη­τα για τους κα­τοί­κους. Με τη στά­ση μας ε­πη­ρεά­σα­με το δή­μο και στο ζή­τη­μα του χα­ρα­τσιού και των ερ­γα­ζο­μέ­νων.

Πα­ρα­τη­ρεί­τε ό­τι υ­πάρ­χει έ­ντο­νη προ­σπά­θεια ι­διω­τι­κο­ποίη­σης της αυ­το­διοί­κη­σης;
  ΔΚ: Ναι, έ­να πα­ρά­δειγ­μα εί­ναι ό­τι ο δή­μος Αλί­μου έ­χει χι­λιό­με­τρα πα­ρα­λια­κής α­κτής, αλ­λά ου­σια­στι­κά δεν του α­νή­κει τί­πο­τα. Δεν έ­χει ού­τε έ­σο­δα ού­τε λό­γο για τις πα­ρα­λίες, ε­νώ οι ι­διώ­τες κά­νουν πάρ­τι. Ο μό­νος φο­ρέ­ας που συ­στά­θη­κε γι’ αυ­τό το ζή­τη­μα εί­ναι το ΤΑΙ­ΠΕ­Δ, που έ­χει α­να­λά­βει ό­μως το ξε­πού­λη­μα των πα­ρα­λιών.
  ΕΜ: Και η ι­στο­ρία με τα α­πορ­ρίμ­μα­τα ε­κεί πά­ει. Απα­ξιώ­νο­νται δο­μές των δή­μων με σκο­πό την ι­διω­τι­κο­ποίη­ση. Το ί­διο γί­νε­ται και με τους συμ­βα­σιού­χους που θα ερ­γά­ζο­νται κά­τω α­πό κα­θε­στώς δου­λείας. Γε­νι­κά η α­ντί­λη­ψη που έ­χει κυ­ριαρ­χή­σει εί­ναι ό­τι κά­θε ε­λεύ­θε­ρος χώ­ρος πρέ­πει να ε­μπο­ρευ­μα­το­ποιη­θεί. Εμείς θα θέ­λα­με κά­ποια έ­σο­δα για το δή­μο, αλ­λά στη δι­κή μας α­ντί­λη­ψη αυ­τά θα πρέ­πει να τα δια­χει­ρί­ζε­ται ο δή­μος. Στη συ­νεί­δη­ση του κό­σμου, λό­γω της πα­λαιό­τε­ρης κα­κο­δια­χεί­ρι­σης, έ­χει κα­τα­γρα­φεί ό­τι οι δή­μοι δεν μπο­ρούν να χει­ρι­στούν το πα­ρα­λια­κό μέ­τω­πο. Εμείς πι­στεύου­με πως έ­νας δή­μος με δη­μο­κρα­τι­κές και συμ­με­το­χι­κές δια­δι­κα­σίες μπο­ρεί να το κά­νει.

Πού θα ε­στιά­σει το πρό­γραμ­μά σας αυ­τήν τη φο­ρά;
  ΕΜ: Το πιο ση­μα­ντι­κό πρό­βλη­μα που α­φο­ρά τους αν­θρώ­πους στον Άλι­μο εί­ναι το ζή­τη­μα της αλ­λη­λεγ­γύης, ό­πως α­νέ­φε­ρε και ο Δη­μή­τρης. Με την οι­κο­νο­μι­κή κρί­ση υ­πάρ­χουν άν­θρω­ποι που υ­πο­φέ­ρουν. Ένα άλ­λο ζή­τη­μα εί­ναι οι πα­ρα­λίες. Το 2018 λή­γουν οι συμ­βά­σεις πα­ρα­χώ­ρη­σης με­γά­λου μέ­ρους και δεν ξέ­ρου­με τι πρό­κει­ται να γί­νει. Η μα­ρί­να Αλί­μου εί­ναι ή­δη γνω­στό ό­τι έ­χει πε­ρά­σει στο ΤΑΙ­ΠΕΔ για ι­διω­τι­κο­ποίη­ση, με την ο­ποία ως δη­μο­τι­κή κί­νη­ση δια­φω­νού­με. Για αυ­τό άλ­λω­στε προ­σφύ­γα­με στο ΣτΕ. Σα­φώς με­γά­λο θέ­μα εί­ναι ο πο­λι­τι­σμός. Ο πο­λι­τι­στι­κός ορ­γα­νι­σμός του δή­μου μας ου­σια­στι­κά δεν λει­τούρ­γη­σε για έ­να χρό­νο διό­τι δεν υ­πήρ­χαν συμ­βά­σεις. Η δι­κή μας ά­πο­ψη εί­ναι ό­τι πρέ­πει να υ­πάρ­χει μό­νι­μη και στα­θε­ρή δου­λειά για ό­λους. Η το­πι­κή αυ­το­διοί­κη­ση έ­χει πλη­γεί πο­λύ α­πό τον Καλ­λι­κρά­τη και α­πό το Μνη­μό­νιο, με μειώ­σεις των ερ­γα­ζο­μέ­νων και των κρα­τι­κών πό­ρων. Με­γά­λο πρό­βλη­μα εί­ναι τα α­πορ­ρίμ­μα­τα. Πι­στεύου­με ό­τι ο­φεί­λε­ται στις προ­η­γού­με­νες διοι­κή­σεις που δεν πά­λε­ψαν για μό­νι­μους ερ­γα­ζό­με­νους, αλ­λά προ­τι­μού­σαν τους συμ­βα­σιού­χους βα­σι­ζό­με­νοι σε μια πε­λα­τεια­κή λο­γι­κή.

Το τα­μείο του δή­μου μπο­ρεί να κα­λύ­ψει την πο­λι­τι­κή που προ­τεί­νε­τε;
  ΕΜ: Ο δή­μος έ­χει οι­κο­νο­μι­κό πρό­βλη­μα. Έχει χρέη που ο­φεί­λο­νται σε δά­νεια που εί­χε πά­ρει για να λύ­σει την κα­κο­δια­χεί­ρι­ση ή την α­γο­ρά γης, δη­λα­δή εί­χαν δε­σμευ­τεί χώ­ροι για πλα­τείες κ.λπ. Η το­πι­κή αυ­το­διοί­κη­ση κα­ταρ­ρέει οι­κο­νο­μι­κά α­πό την πο­λι­τι­κή των μνη­μο­νίων και ι­δίως με τις αρ­μο­διό­τη­τες που πέ­ρα­σαν σε αυ­τήν μέ­σω Καλ­λι­κρά­τη, χω­ρίς να έρ­θουν α­ντί­στοι­χα χρή­μα­τα. Έχου­με πει πως έ­να α­πό τα προ­βλή­μα­τα εί­ναι ό­τι οι προϋπο­λο­γι­σμοί που φτιά­χνει ο δή­μος δεν α­ντα­πο­κρί­νο­νται στις πραγ­μα­τι­κές α­νά­γκες. Μια πρώ­τη ε­ξοι­κο­νό­μη­ση πό­ρων μπο­ρεί να γί­νει αλ­λά­ζο­ντας τον προϋπο­λο­γι­σμό του δή­μου. Μέ­σα α­πό συμ­με­το­χι­κές δια­δι­κα­σίες θα προ­σπα­θή­σου­με να κα­λύ­ψου­με τις πραγ­μα­τι­κές α­νά­γκες του δή­μου, α­φή­νο­ντας στην ά­κρη δρά­σεις βι­τρί­νας, δη­μό­σιων σχέ­σεων κ.λπ. Νο­μί­ζω ό­τι σ’ αυ­τή την πο­λύ δύ­σκο­λη συ­γκυ­ρία που βρι­σκό­μα­στε κά­ποια ζη­τή­μα­τα του δή­μου, ό­πως το πο­λι­τι­στι­κό, μπο­ρούν να λυ­θούν και με την αλ­λη­λεγ­γύη. Όχι λει­τουρ­γώ­ντας στη βά­ση ε­νός φι­λαν­θρω­πι­κού ε­θε­λο­ντι­σμού, αλ­λά ε­νός ε­θε­λο­ντι­σμού ό­που ο πο­λί­της α­σχο­λεί­ται με τα κοι­νά και έ­χει λό­γο στην πό­λη του.

Πηγή :  http://anokatostokalamaki.wordpress.com/2013/12/28/epoxi/?blogsub=confirming#subscribe-blog

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου