Στο κενό η κυβερνητική προπαγάνδα ότι οι απεργοί της ΔΕΗ παρεμποδίζουν την οικονομική ζωή της χώρας. Τα συνδικάτα κινητοποιούνται με ωριμότητα, επιδεικνύουν διπλή κοινωνική ευθύνη. Έναντι του καθήκοντος αφενός να προασπίσουν τη δημόσια περιουσία και την ενεργειακή ικανότητα της χώρας, αφετέρου να μην πλήξουν
την καθημερινότητα του πολίτη, τον τουρισμό και γενικότερα την οικονομική δραστηριότητα.
Ας γνωρίζουν Σαμαράς και Βενιζέλος
ότι κάθε νέο κοινοβουλευτικό πραξικόπημα
δεν παρατείνει τον βίο
της ετοιμόρροπης κυβέρνησής τους.
Τα συνδικάτα ενεργούν με την κοινωνική υποστήριξη ή την κοινωνική συγκατάβαση. Αυτό φαίνεται ιδιαιτέρως στις περιοχές, π.χ. Β. Ελλάδα, όπου τα εργοστάσια της ΔΕΗ αποτελούν την καρδιά των τοπικών κοινωνιών. Σ' αυτές τις περιοχές, ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ., ακόμη και στις ευρωεκλογές, καταγράφουν ποσοστά μεγαλύτερα από τον εθνικό μέσο όρο τους. Το γεγονός ότι οι κάτοικοι, πολλοί εκ των οποίων ψηφοφόροι των κυβερνητικών κομμάτων, αντιδρούν στο πραξικόπημα για τη "μικρή ΔΕΗ", το γεγονός ότι βγαίνουν μπροστά ακόμη και μητροπολίτες, αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση καθημερινά απομονώνεται ολοένα και περισσότερο από την κοινωνία.

Αυτή η κοινωνική απομόνωση ενεργοποιεί την πολιτική κινητικότητα, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη διαγραφόμενη διαμόρφωση κοινής στάσης 120 βουλευτών, ώστε να κινηθεί η διαδικασία σύγκλισης της Ολομέλειας της Βουλής και να συζητηθεί το ενδεχόμενο προσφυγής σε δημοψήφισμα για τη "μικρή ΔΕΗ".

Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι ακόμη κι αν δεν συγκεντρωθούν στο τέλος οι 180 ψήφοι για να προκηρυχθεί δημοψήφισμα, και μόνο η σύγκληση της Ολομέλειας με πρόταση των 120 βουλευτών συνιστά πολιτική ήττα για τη μνημονιακή κυβέρνηση. Γι' αυτό επιχειρεί να στήσει κοινοβουλευτικές λαθροχειρίες. Έχει άλλωστε το know how με τη μεθόδευση Μεϊμαράκη, με την οποία απετράπη να τεθεί σε συζήτηση η ψήφος δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ στον τότε υπ. Οικονομίας Γ. Στουρνάρα. Τώρα, ένα - ένα τα κυβερνητικά παπαγαλάκια κελαηδάνε ότι 120 βουλευτές πρέπει να συνυπογράφουν την ίδια πρόταση με το ίδιο σκεπτικό.

Κι όμως υπάρχει κοινοβουλευτικό "δεδικασμένο". Τον Ιούνιο του 2008 κατατέθηκαν τέσσερις διαφορετικές προτάσεις που κατέληγαν στο αίτημα να διεξαχθεί δημοψήφισμα για τη Συνθήκη της Λισσαβώνας που μόλις είχε ψηφιστεί. Οι τέσσερις διαφορετικές προτάσεις υπογράφονταν: η πρώτη από τους 101 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, η δεύτερη από τους 22 βουλευτές του ΚΚΕ, η τρίτη από τους 14 του ΣΥΡΙΖΑ και η τέταρτη από τους 10 του ΛΑΟΣ. Παρά τα διαφορετικά σκεπτικά τους, οι υπογραφές αθροίστηκαν και επιτεύχθηκε ειδική συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής.

Ας γνωρίζουν Σαμαράς και Βενιζέλος ότι κάθε νέο κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, κάθε επιχειρούμενη νόθευση της λαϊκής θέλησης δεν παρατείνει τον βίο της ετοιμόρροπης κυβέρνησής τους. Απλώς καθιστά πιο αμείλικτη τη λαϊκή κρίση και πιο ατιμωτική την πτώση τους.

Πηγή : Η ΑΥΤΗ 05.07.2014