Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014

Η Διδασκαλική Ομοσπονδία να τιμήσει τον Νίκο Πλουμπίδη

Πριν από περίπου δέκα χρόνια και πενήντα χρόνια μετά την εκτέλεση του Νίκου Πλουμπίδη, στην ετήσια γενική συνέλευση, οι δάσκαλοι στο Κερατσίνι και το Πέραμα αποφάσιζαν ομόφωνα ο σύλλογός τους να μετονομαστεί «Σύλλογος Εκπ/κών Π.Ε. Κερατσινίου Περάματος "Νίκος Πλουμπίδης"».

γράφει ο Σταύρος Καλλώνης *

Οι λόγοι που υπαγόρευσαν μια τέτοια επιλογή ταυτίζονταν με την πολιτική δράση του Ν. Πλουμπίδη ως δασκάλου, ως συνδικαλιστή και ως ανθρώπου που ενσάρκωνε αξίες πολιτικές που ο χρόνος τις διατηρεί αναλλοίωτες.

Οι συνθήκες που επικρατούν στην κοινωνία μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και οι ιδέες της Οκτωβριανής Επανάστασης βοηθάνε στην ανάπτυξη του εργατικού κινήματος στον Μεσοπόλεμο. Από το 1918 στον Πειραιά έχει πραγματοποιηθεί το ιδρυτικό συνέδριο της ΓΣΕΕ, έχει ιδρυθεί το ΣΕΚΕ, για να ακολουθήσουν η ίδρυση της ΔΟΕ στις 21-4-21 και το 1926 η Συνομοσπονδία Δημοσίων Υπαλλήλων.

Ο Ν. Πλουμπίδης τελειώνει το διδασκαλείο του Πύργου στα τέλη του Ιούλη του 1924 και τον ίδιο χρόνο διορίζεται δάσκαλος σε ένα χωριό της Ελασσόνας, τη Βούρμπα.

Από τα πρώτα κιόλας βήματα πήρε μέρος στο συνδικαλιστικό κίνημα της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας ως κομμουνιστής (μέλος του ΚΚΕ από το 1925), για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και της κοινωνικής θέσης των δασκάλων. Ταυτόχρονα, βρισκόμενος στις φτωχές αγροτικές περιοχές της Ελασσόνας, έρχεται σε επαφή με τους ανθρώπους της αγροτιάς, δέχεται την επίδραση από τους πρώτους κομμουνιστές της περιοχής και πρωτοστατεί στη δημιουργία οργανώσεων, μαζί με μέλη του παλιότερου κινήματος των «Παλαιών Πολεμιστών», ενώ συμμετέχει δραστήρια στις κινητοποιήσεις που αναπτύσσονται στην περιοχή.

Πρωτοστατεί στο συνδικαλιστικό κίνημα των δασκάλων, υπερασπιζόμενος το συνδικάτο, συνεργαζόμενος και με δασκάλους του σοσιαλδημοκρατικού χώρου όπως ο Ρουχωτάς, δημιουργώντας πολιτικά μέτωπα ενάντια στις συντηρητικές δυνάμεις του κλάδου. Χαρακτηριστική είναι η επιστολή του στο «Διδασκαλικό Βήμα» στις 7 Μάρτη του 1928 από τη Βούρμπα όπου υπηρετεί: « … ο δάσκαλος δεν γίνεται πια όργανο εκμετάλεψης του καθένα παρά αγωνίζεται και θα αγωνιστή για τα δίκαιά του με πρωτοπορία την οργάνωσή του, τη μεγάλη Ομοσπονδία».

Το 1929 κατεβαίνει για μετεκπαίδευση στο διδασκαλείο της Αθήνας. Μετά την πτώση της δικτατορίας του Πάγκαλου το 1926, εμφανίζεται στη ΔΟΕ η «Αριστερή Παράταξη», στην οποία συμμετείχαν Κομμουνιστές, Σοσιαλιστές και Ριζοσπάστες. Η διαμόρφωσή της δεν είναι ανεξάρτητη από την «Αριστερή Παράταξη» συνδικαλιστών που συγκροτήθηκε από στελέχη του ΚΚΕ και αριστερών σωματείων. Η Αριστερή Παράταξη των δασκάλων θα παίξει καθοριστικό ρόλο στον συνδικαλιστικό και πολιτικό προσανατολισμό του κλάδου.

Αποτελεί σταθμό για τη συνδικαλιστική του ιστορία, καταλύτη στη διαμόρφωση και τη λειτουργία ενός «πολιτικού δικτύου αλληλεγγύης», αναγκάζοντας κύκλους της κυβέρνησης Κονδύλη να ομολογούν ότι γέμισε η Ελλάδα κομμουνιστές δασκάλους. Ο Πλουμπίδης και σε αυτή την προσπάθεια βρίσκεται μπροστάρης και στυλοβάτης. Το 1929 συλλαμβάνεται σε φοιτητική διαδήλωση και βασανίζεται άγρια, ενώ πλέον είναι φυματικός. Εκλέγεται μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Συνομοσπονδίας των Δημοσίων Υπαλλήλων (πρόδρομος της ΑΔΕΔΥ), όπου αποκτά συνδικαλιστική και πολιτική εμπειρία καθοδηγώντας μεγάλους απεργιακούς αγώνες. Τον Μάρτη του 1931 δικάζεται σε 45 μέρες φυλακή, οι οποίες θα αποδειχθούν μοιραίες για την απόλυσή του στο τέλος του χρόνου, αφού ο Γέρος της Δημοκρατίας, Γ. Παπανδρέου, ως υπουργός Παιδείας, έχει δηλώσει πως «…οι δάσκαλοι δικαιούνται να έχουν τις ιδέες τους, όχι όμως και τις θέσεις τους». Η Ελένη Μπαμπαδάκη, δασκάλα και συνοδοιπόρος του Πλουμπίδη στην ΑΡΠΑ, θα γράψει: «Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Πλουμπίδης βρίσκονταν πάντα στις πρώτες γραμμές, σ' όλους τους αγώνες των δασκάλων, των δημοσίων υπαλλήλων και των εργατών. Φυματικός, ζώντας τώρα απολυμένος από την υπηρεσία – σχεδόν πάντα παράνομος σε υπόγεια και τρώγλες κάτω από απίστευτα φοβερές συνθήκες».

Η συνέχεια της πολιτικής του πορείας, γνωστή μέχρι την εκτέλεσή του. Δίκασαν και σκότωσαν τον Νίκο Πλουμπίδη για να τρομοκρατήσουν την κοινωνία, θέλοντας να βάλουν φραγμό στην απήχηση της Αριστεράς. Δεν μπορούσαν ακόμα να νικήσουν τα οράματα που είχαν αφήσει πίσω ο αντιφασιστικός αγώνας και οι μεγάλες παρακαταθήκες του ΕΑΜ. Ο Πλουμπίδης δεν ήταν θύμα κάποιου Θεοφανόπουλου ή της εμπάθειας των κατασταλτικών μηχανισμών ή της εκδικητικής μανίας κάποιων απογόνων των δωσίλογων που ο ΕΛΑΣ είχε εκτελέσει. Ηταν θύμα μιας προσπάθειας καταστολής της Αριστεράς που απειλούσε με τις ιδέες της και την κοινωνική της αποδοχή. Μιας Αριστεράς που ενώ βρισκόταν στις εξορίες και την υπερορία, στις διώξεις και τον αποκλεισμό, κατάφερνε να σηκώνει κεφάλι.

Σήμερα, στις δύσκολες μέρες, εμείς οι δάσκαλοι συνεχίζουμε και στο Κερατσίνι και στο Πέραμα να πολεμάμε τον φασισμό (ο Πλουμπίδης στη δίκη θα πει: «Οι φασίστες είναι ύπουλοι και εγκληματίες, όπως άλλωστε και οι φασίστες κάθε χρώματος και κάθε φυλής») μέσα και έξω από τις τάξεις, να αγωνιζόμαστε για την καλυτέρευση των συνθηκών της ζωής μας. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στις καθημερινές ανάγκες των παιδιών μας και των γονιών τους, αλλά και στους αγώνες όλων των εργαζομένων και δίνουμε τις μικρές και μεγάλες μάχες μας, υπερασπιζόμενοι τα δικαιώματα που με αγώνες κατέκτησε το εκπαιδευτικό και εργατικό κίνημα στο οποίο και ο Νίκος Πλουμπίδης έχει αφήσει τη δική του πολιτική σφραγίδα.

ΥΓ. Η ΔΟΕ οφείλει να τιμήσει κάποτε τον Νίκο Πλουμπίδη, όπως αυτός τίμησε με τους αγώνες του τη «μάνα ομοσπονδία».
* δάσκαλος στο 8ο Δ.Σχ. Περάματος

Πηγή: www.efsyn.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου