Όχι, όχι... Δεν προωθούνται ο ρατσισμός και ο φασισμός... Συμπτωματικό είναι !!!

γράφει η  Στέλλα Ρήγα-Λεμπέση 

Η Μικρασιατική Καταστροφή και το τραύμα της ανταλλαγής των πληθυσμών δεν έχουν ξεχαστεί.

ΑΕΚ - ΠΕΡΑΝ - ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΗΣ είναι ομάδες που ακόμα και τώρα ακούγονται στα γήπεδα και μας θυμίζουν τις αλησμόνητες πατρίδες, αλλά και τον ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ που δέχθηκαν όλοι αυτοί που ήρθαν από την Μικρά Ασία.

 

Εχθρότητα που έφτανε τον ρατσισμό ήταν η πρώτη αντιμετώπιση προς τους πρόσφυγες. Μια διαδεδομένη βρισιά ήταν η λέξη «Τουρκόσποροι» με την οποία οι ντόπιοι αποκαλούσαν τους πρόσφυγες και τους αφαιρούσαν το δικαίωμα να αποκαλούν τον εαυτό τους Έλληνα.

Οικονομική εκμετάλλευση. Οι πρόσφυγες ήταν τα φθηνά εργατικά χέρια για τις τότε ιδιωτικές και κρατικές επιχειρήσεις. 

 

Κοινωνικός αποκλεισμός και περιθωριοποίηση, που εμπόδιζε τους Μικρασιάτες πρόσφυγες να ενταχθούν στην ντόπια κοινωνία.

Οι πρόσφυγες όμως ήταν διαφορετικοί από τους ντόπιους, είχαν αναπτύξει δικό τους τρόπο ζωής, με δικές τους πολιτιστικές αξίες και προσανατολισμούς.

Πώς όμως κατόρθωσαν οι Μικρασιάτες να ξεπεράσουν την απομόνωση και να ενταχθούν στην ντόπια κοινωνία;

Με τον Αθλητισμό!!!

Ο Αθλητισμός έπαιξε σημαντικό ρόλο και κυρίως το ποδόσφαιρο που ήταν το δημοφιλέστερο άθλημα. 

 

Ο Αθλητισμός από τη λέξη άθλος σημαίνει αγώνας με στόχο τη σωματική άσκηση, την πνευματική καλλιέργεια και τη συμφιλίωση ατόμων, ομάδων και λαών.

ΕΝΑΣ ΑΓΩΝΑΣ - ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ - ΜΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣΌμως αν κοιταχτούμε στον καθρέφτη, θα μιλήσουμε για ρατσιστική προδιάθεση, από ένα σημαντικό μέρος του λαού μας.

Ο Ντανιέλ Μπατίστα, ο πρώτος μαύρος που έπαιξε στην Εθνική ποδοσφαίρου. Ο Σχορτσανίτης, διεθνής μπασκετμπολίστας και τέλος ο Γιάννης Αντετοκούμπο -είναι το τρίτο από τα πέντε παιδιά της οικογένειας Αντετοκούμπο, που το 1992 μετανάστευσε από τη Νιγηρία στην Ελλάδα, μέσω Τουρκίας. Εκτός, όμως, από την ανέχεια, ο Γιάννης είχε να αντιμετωπίσει και τον ρατσισμό, αφού πληροφορίες λένε πως σε κάποιους αγώνες χλευάστηκε από την κερκίδα λόγω του χρώματός του. Επίσης, πέρασε από σαράντα κύματα αυτός και τα αδέρφια για την απόκτηση ελληνικού διαβατηρίου και τη συμμετοχή του σε ελληνικές εθνικές ομάδες.

«Στο νούμερο 15 του ΝΒΑ για το 2013», οι Μιλγουόκι Μπακς επιλέγουν τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, από την Αθήνα της Ελλάδας, Κι εκείνος;

Πανηγύρισε υψώνοντας  την γαλανόλευκη!!!

Ρατσιστές είμαστε οι περισσότεροι. Και ο ρατσισμός δεν εξαρτάται από το εάν είσαι μαύρος ή λευκός, όμορφος ή άσχημος, Έλληνας ή ξένος, θρήσκος ή άθεος και αυτό πράγματι είναι πολύ λυπηρό. Ο ρατσισμός μπορεί να εκφράζεται ακόμα και ανάμεσα στους συμπατριώτες σου!!!

Οι άνθρωποι πέφτουν στις παγίδες που δημιουργεί το κράτος.

Στην παγίδα της ξενοφοβίας και ύστερα η οργή και ο θυμός…

Και οι ξένοι γίνονται εύκολος στόχος.

Φταίνε πολλά. Ισως φταίει η εκπαίδευση που ξεκινάει από τις πρώτες τάξεις του σχολείου έως και το πανεπιστήμιο και αργότερα στον εργασιακό χώρο. Ισως η εκπαίδευση των προπονητών, των διαιτητών που κάνουν φυλετικές διακρίσεις, οι μαύροι παίκτες κάνουν περισσότερα φάουλ…

 

Φυσικά ο ρατσισμός στον αθλητισμό δεν εκδηλώνεται μόνο στα δικτατορικά καθεστώτα, αλλά και σε «δημοκρατικές χώρες» όπου εφαρμόζεται η δημοκρατία με την εφαρμογή του «όπλου».

Τα ΜΜΕ και οι εταιρίες «κατασκευάζουν» αθλητές-είδωλα, που παρασύρουν τη νεολαία. Οι αθλητικοί αγώνες συνοδεύονται από την πολυτέλεια και τη χλιδή. Οι λαμπερές τελετές αντικαθιστούν την απλότητα. Βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στον αθλητισμό και διαιρούν τους πολίτες μιας χώρας. Ετσι, διαμορφώνεται μία εχθρική και ρατσιστική διάθεση, όταν, στο όνομα μιας ομάδας που θεοποιούμε, γινόμαστε ρατσιστές απέναντι στους οπαδούς άλλων ομάδων. Σε πολλές χώρες χρησιμοποιείται ο αθλητισμός σαν πολιτική προπαγάνδα για προβολή καθεστώτων. Παράδειγμα η Ολυμπιάδα του 1936 στο Βερολίνο, όπου οι αθλητές της Γερμανίας προετοιμάστηκαν σκόπιμα από το τρίτο Ράιχ, για ν’ αποδειχθεί η δήθεν ανωτερότητα της γερμανικής φυλής.

«Ευ αγωνίζεσθαι».

Να καλλιεργήσουμε την αρετή, το θάρρος, τη θέληση, την αποφασιστικότητα, την τόλμη και όχι τον φανατισμό και τη βία για την αντιμετώπιση του αθλητικού αγώνα και της ζωής. Να προσπαθήσουμε για την συμμετοχή και όχι για την νίκη.

Να καταργηθούν οι δωροδοκίες - χορηγίες, τα προκατασκευασμένα αποτελέσματα των αγώνων, τα χρυσά μετάλλια, οι απάτες των προέδρων των μεγάλων σωματείων που δεν τους ενδιαφέρει το αθλητικό ήθος αλλά τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα. Δεν είναι πιόνια οι αθλητές για να αλλάζουν θέσεις στην σκακιέρα. Ο αθλητής δεν είναι κομπιούτερ για να χρησιμοποιείται και να καταστρέφει την υγεία του κάνοντας χρήση αναβολικών ουσιών.

Οι άνθρωποι με τον Αθλητισμό ξεφεύγουν από τα όρια του κράτους, καταργούν τον ΡΑΤΣΙΣΜΟ και θεμελιώνουν την ΕΙΡΗΝΗ στη λύση πολλών προβλημάτων. Στον Αθλητισμό υπάρχει συνεργασία και συντροφικότητα και για να φτάσουν στον απώτερο στόχο και σκοπό χρειάζεται Αθλητικό ήθος για τους Αθλητές αλλά και για όλους τους συντονιστές που διοργανώνουν τους αγώνες.

Σήμερα στην εποχή της αποκτήνωσης και του ωχαδερφισμού εμείς οι Ελληνες δεν μπορεί να μένουμε ασυγκίνητοι, με αυτή την ιστορία που κουβαλάμε από τους προγόνους μας, αφού με την έναρξη των Ολυμπιακών αγώνων σταματούσε κάθε είδους πολεμική πράξη, πρέπει να βοηθήσουμε την ανάπτυξη του Αθλητισμού σε όλα τα μέρη της Ελλάδας που υπάρχουν πρόσφυγες. Ο Ρατσισμός είναι δίπλα μας, είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, πρέπει να τον καταπολεμήσουμε και να ξεριζώσουμε την ρίζα που δηλητηριάζει όχι μόνο τη ζωή μας αλλά και την ψυχή μας.

Σε μια κοινωνία ελεύθερων ανθρώπων χωρίς διακρίσεις χωράμε όλοι. Όταν δεν υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα, τότε δεν χωράει κανένας.