Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

Κωλοπαίδια vol.2

Διάβασα ένα κείμενο το οποίο έχει γράψει η Σοφία Λαμπίκη, την οποία σέβομαι και εκτιμώ, και στο οποίο αναφέρεται στους νέους και πως αυτοί αντιμετωπίζονται από τη κοινωνία και το κράτος. Το κείμενό της θα το βρείτε εδώ.
 
Με το κείμενο αυτό διαφωνώ εντελώς, συμφωνώ μονάχα με τις δύο τελευταίες γραμμές αλλά από άλλη οπτική. Θα προσπαθήσω να αποδομήσω γραμμή γραμμή το κείμενο της Σοφίας και ταυτόχρονα να δώσω μια άλλη οπτική επί του ζητήματος των νέων
γιατί το δίπολο δεν είναι Νιάτα vs Γηρατειά, αλλά Αλλαγή (και όχι με την ΠΑΣΟΚική έννοια) VS Συντήρηση.

Ας αρχίσω λοιπόν...

Αυτή η χώρα δεν μισεί τα παιδιά της. Αυτή η χώρα μισεί κάθε τι που θα την βγάλει από την μικροαστική κανονικότητά της.

Όντως υπάρχουν γονείς που το «κάνω τα πάντα για τα παιδιά μου» το έχουν κάνει στάση ζωής. Δεν είναι ψέματα αυτό. Υπάρχουν γονείς που κάνουν 2-3 δουλειές για να στηρίξουν τα όνειρα των παιδιών τους. Σαφώς υπάρχουν και οι σταρχιδιστές που κοιτάνε τη βολή τους ή κάνουν ότι μπορούν για να βολευτούν χωρίς να δίνουν δεκάρα για τα παιδιά τους αλλά δεν είναι όλοι οι γονείς έτσι.

Οι μαθητές, έφηβοι;

Ναι, τρέχουν σαν τους Βέγγους από φροντιστήριο σε σχολείο και αυτό είναι από μόνο του εξουθενωτικό. Αλλά το να πηγαίνει ένας/μια μαθητής/τρια στο γυμναστήριο ή στο μπαλέτο, σε ξένες γλώσσες ή σε ωδείο δεν σημαίνει ότι το κάνει για να εκπληρώσει τα όνειρα των γονιών του. Ίσα ίσα ο λόγος που το κάνει είναι γιατί θέλει να ξεφύγει από τη νόρμα που σε θέλει να ασχολείσαι μόνο με τα του σχολείου.

Προφανώς δεν ρωτάει κανείς ποια είναι τα όνειρά των παιδιών. Και προφανώς φορτώνουν και την ηθική πίεση στα πιτσιρίκια ότι οι γονείς τους ξοδεύονται για να τα σπουδάσουν.

Αλλά αν αντισταθούν δεν διαπομπεύονται μαζικά. Διαπομπεύονται από τα ΜΜΕ και το κράτος. Όμως υπάρχουν γονείς που είναι μαζί με τα παιδιά στις καταλήψεις και στους αγώνες τους. Που τα στηρίζουν κάθε φορά που εξεγείρονται. Δεν είναι όλοι οι γονείς ίδιοι. Όπως δεν είναι και ίδια όλα τα παιδιά. Πχ τα παιδιά που έκαναν φέτος καταλήψεις ενάντια στο Νέο Λύκειο είναι τα παιδιά που πέρσι έβριζαν τους καθηγητές Γυμνασίου και Λυκείου που απεργούσαν γιατί έχαναν μάθημα και ίσως αναγκαζόντουσαν να κάνουν μάθημα στις διακοπές των Χριστουγέννων και του Πάσχα.

Και ναι, σκοπός της εφηβείας δεν είναι να δουλεύεις σα δούλος γιατί η εφηβεία δεν έχει σκοπό. Σκοπό έχει το συνολικό πρόταγμα μιας κοινωνίας που διαμορφώνει τον/την έφηβο/η.

Οι μεγαλύτερης ηλικίας νέοι δεν ρίχνονται στη πυρά ομαδόν.

Και ο λόγος που δεν ρίχνονται στη πυρά ομαδόν είναι διότι οι νέοι δεν είναι ενιαίο σώμα. Δεν είναι το ίδιο η ΕΑΑΚίτσσα με τον ΔΑΠίτη, δεν είναι το ίδιο ένας αναρχικός με μια Ατενίστρια παρ`όλο που το κοινό σημείο τους είναι ότι είναι νέοι.

Και αυτοί που λένε ότι οι νέοι «Δεν ξέρουν τι θέλουν, κάθονται και τους ταΐζει η μαμά, δήθεν σπουδάζουν και κόβουν βόλτες.» και πως αν εξεγερθούν τότε «Είναι αληταριά,θέλουν ξύλο,τσακίστε τους,μπουντρουμιάστε τους.» δεν το λένε επειδή είναι μεγάλοι. Το λένε επειδή είναι μικροαστικά καθίκια.

Και δεν είναι καθόλου απίθανο και άξιο μελέτης μια γενιά ανθρώπων που στη πλειοψηφία τους μπήκαν σε μικροαστικές νόρμες να επιρρίπτουν τις ευθύνες που τους αναλογούν στον εαυτό τους σε άλλες κοινωνικές ομάδες. Αλλά για να πω την αλήθεια δεν άκουσα ποτέ κανέναν να λέει ότι φταίνε οι νέοι. Έχω ακούσει ως τώρα να λένε ότι φταίνε τα κομμούνια, μόνο που τα κομμούνια δεν είναι μόνο νέοι. Έχω ακούσει ως τώρα να λένε ότι φταίνε οι αναρχικοί, μόνο που οι αναρχικοί δεν είναι μόνο νέοι. Δεν έχω ακούσει ποτέ κανέναν που να λέει ότι φταίνε οι νέοι.

Και ναι, ζούμε σε μια χώρα που θεωρείται φυσιολογικό να συλλαμβάνεται ένας έφηβος που κάνει κατάληψη αλλά δεν νομίζω ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων που θεωρεί φυσιολογικό ένας υπόδικος φοροφυγάς να κάνει πάρτυ στη Μύκονο. Θεωρώ ότι θα γούσταραν να τον έβλεπαν με βραχιολάκια στο δρόμο για την στενή.

Επομένως δεν νομίζω ότι τίθεται θέμα μίσους προς τα νιάτα. Μίσος προς το σπάσιμο της κανονικότητάς τους σίγουρα. Γιατί την κανονικότητα της ρουτίνας τους δεν θα τη σπάσουν τα νιάτα αλλά όσοι είναι ενάντια σε αυτήν ανεξάρτητα από την ηλικία τους.

Νιότη ποτέ δεν σημαίνει αλλαγή. Γιατί η πλειοψηφία των ΔΑΠιτών που είναι νέοι δεν θα φέρουν καμία αλλαγή. Η πλειοψηφία των φασιστών της ΧΑ που είναι νέοι δεν θα φέρουν καμία αλλαγή.

Και ναι, όσους αντιδρούν το κράτος και οι μικροαστοί τους στιγματίζουν και τους φυλακίζουν και τους δέρνουν και όσους τους μοιάζουν τους εκθειάζουν. Όχι όμως γιατί είναι νέοι αλλά γιατί αντιδρούν.

Και εδώ είναι το σημείο που συμφωνώ. Ότι οι μικροαστοί λατρεύουν τους νέους που είναι μικροαστοί και τους προτάσσουν ως κυρίαρχο παράδειγμα. Όσοι νέοι άνθρωποι δεν είναι όμως έτσι, είναι απλώς κωλοπαίδια.

Πηγή: www.kakia.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου