Τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα

γράφει η  Στέλλα Ρήγα-Λεμπέση

"Σημάδι ότι καιρός να λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση!” είπε ο αγαπημένος Ποιητής.

Και σήμερα, λίγες μέρες μετά την τόσο σημαντική ψηφοφορία για τον τόπο, αυτός ο στίχος μου έρχεται στο μυαλό.

Κι ένας άλλος που λέει: “τις νύχτες που κλαιν' των ανθρώπων τα βάσανα!”

Δυο σταγόνες ποίηση, ένας κόσμος ολόκληρος.

Ευλογημένος να είσαι Ποιητή!

Και λέω, ίσως τα όνειρά μας τελικά

ν' ανοίξουν τον δρόμο του Καλού - κι ας μοιάζει με αίνιγμα αυτό. Προσωπικά θα ήθελα να ξυπνήσουν όλοι οι ήρωες των μυθιστορημάτων μου απόψε να ονειρευτούν!

Για να ξεσηκωθεί η αρχέγονη δύναμη του τόπου.

Για να λάμψει η δικαιοσύνη στον τόπο που βγάζει το πιο όμορφο γλυκόπιοτο κρασί και οι κάτοικοί της είναι άνθρωποι που αγαπούν τη ζωή, το κρασί, τον έρωτα, την αγάπη.

Αυτή η εποχή ξεκινάει και ανδρώνεται μέσα από τα ολοκαυτώματα των προγόνων μας.

Γράφει ο ποιητής:
«Ηρθε η ώρα της μεγάλης αυγής
Που θάβει και γδύνει όλες τις σκιές
Με μυρωμένου τριαντάφυλλου χέρια,
Η ώρα, η στιγμή που βρίσκουμε στη διάρκειά της
την αιώνια γλυκύτητα του κόσμου, και ψάχνουμε
τον έρωτα μες την δυστυχία που στηρίζει
το θόλο της άνοιξης»

Εννοώ το τέλος μιάς εποχής, το τέλος της δεξιάς.

Ήρθε ο θρίαμβος του λαού, διατυμπανίζουν σε όλη την Ευρώπη, σε όλο τον κόσμο.

Η φασιστοκρατία δεν θα συντρίβει πια το λαό μας.

Τέρμα στο ψέμα, στη βία και στην κοροϊδία. Γιατί η βία έχει μονάχα μία ιδιότητα, να αντικαθιστά τη βία με μία άλλη βία. Γιατί η θεωρία τους και η αναμενόμενη πρόοδός τους μας έχουν αλλοτριώσει, μας έχουν διαφθείρει, μας έχουν απομακρύνει από τις ομορφιές της ζωής.

Η δύναμή μας είναι μεγάλη, όμως ο δρόμος μας δεν θα είναι αναίμακτος.

Η δύναμή μας είναι χείμαρρος και μεις γινόμαστε τιτάνες σε όλα τα πολεμικά σαλπίσματα. Αρκεί να νιώσουμε τη ροή του εξεγερμένου αίματος, το προσκλητήριο για την ανεξαρτησία, την ειλικρίνεια, την αλήθεια. Το ταξίδι θα είναι δύσκολο αλλά και καθαρό, προσιτό στο λαό.

Κι εμείς ελπίζουμε. Ελπίζουμε να πάμε μπροστά και να πετύχουμε τα πάντα.

Γιατί εμείς δεν κοιτάμε την επιφάνεια. Είμαστε οι γλύπτες, οι τεχνίτες που θα κατακτήσουμε τον τόπο και θα τον ξαναχτίσουμε από την αρχή μαζί με τους φτωχούς και ταπεινούς ανθρώπους που ξέρουν -όχι μόνο να εργάζονται και να διαβάζουν- αλλά και να ονειρεύονται.

Γιατί εμείς θέλουμε το ψωμί να μοιραζεται ίσα σε όλους τους ανθρώπους, επιστήμονες και χωριάτες... Ίσα να μοιράζονται και τα τριαντάφυλλα...