Η νεολαία στην πρώτη γραμμή της ανατροπής **

γράφει ο Γιάννος Γιαννόπουλος *

Συχνά οι νέοι υποψήφιοι ζητούν στις προεκλογικές περιόδους την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων, για έναν και μόνο λόγο. Το νεαρό της ηλικίας τους.

Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό το σκεπτικό ανέπτυσσαν κυρίαρχα τα μέλη των κυβερνητικών νεολαιών, τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία πριν ξεσπάσει η κρίση. Οι ίδιοι που σήμερα επιχειρούν να πείσουν τη νεολαία ότι για την κατάσταση στη χώρα ευθύνονται συνολικά οι μεγαλύτερες γενιές.

Εμείς, από την άλλη έχουμε ριζικά διαφορετικό σκεπτικό. Δεν ευθύνονται γενικώς οι πολιτικοί αλλά μια συγκεκριμένη πολιτική που φτάσαμε σε αυτό το οριακό σημείο. Δεν έχουν κανένα λόγο να έχουν συλλογικές τύψεις οι προηγούμενες γενιές, αφού δεν τα "έφαγαν όλοι μαζί".

Αυτό που μπορούμε να εγγυηθούμε, συνολικά ως νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά εφόσον ο στόχος της αυτοδυναμίας επιτευχθεί και μπορούμε να εφαρμόσουμε απρόσκοπτα το πρόγραμμά μας, είναι ότι θα είμαστε η αιχμή του δόρατος των ανατροπών στην ελληνική κοινωνία και θα προσπαθήσουμε να εμπνεύσουμε όλους τους νέους στον ίδιο στόχο. Τόσο μέσα στους θεσμούς, αξιοποιώντας με νέους τρόπους και ήθος τις δυνατότητες που δίνει μια κυβέρνηση, αλλά και έξω από αυτούς, όπως το κάναμε και τα προηγούμενα χρόνια, συνδυάζοντας τους κοινωνικούς αγώνες με την επιστημονική προσέγγιση.

Όπως το κάναμε και στα Νότια της Αθήνας όταν η προηγούμενη δημοτική αρχή του Ελληνικού συγκρούστηκε για να δοθεί η παραλία στους πολίτες, και ρίχναμε τα κάγκελα του καρτ και των νυχτερινών κέντρων κόντρα στα συμφέροντα και τους μπράβους.

Όταν κάποιοι μάς ήθελαν να ξενυχτάμε μέσα στα παράνομα νυχτερινά τους μαγαζιά, και εμείς ξενυχτούσαμε στην άμμο της παραλίας για να υπερασπιστούμε το νόμιμο και το δίκιο των πολλών.

Όπως συνεχίσαμε όταν απλώθηκε ο αγώνας για να μην ξεπουληθεί το αεροδρόμιο στο Ελληνικό, όπου και το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο είχε προτείνει ένα άλλο μοντέλο αξιοποίησης προς όφελος της κοινωνίας, φέρνοντας παράλληλα πιο κοντά το αύριο στο τώρα μέσα από τη στήριξη αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων και δομών αλληλεγγύης στο χώρο του πρώην Αεροδρομίου.

Αξιοποιήσαμε την ίδια περίοδο τη στάση του ΤΕΕ, το οποίο υπηρετώντας τον θεσμικό του ρόλο ως τεχνικού συμβούλου της πολιτείας, απέδειξε επιστημονικά ότι η αξία του Ελληνικού ήταν τουλάχιστον τριπλάσια από αυτή στην οποία εκποιήθηκε, χαριστικά, στην Lamda Development του Λάτση.

Όπως υπερασπιστήκαμε τον αιγιαλό και συνολικότερα τη δημόσια σφαίρα ενάντια στο νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών που στόχο είχε να ξεπουληθεί ό,τι έχει απομείνει από το δημόσιο πλούτο, αλλά και να δοθούν οι ακτογραμμές «δώρο» στα επιχειρηματικά συμφέροντα και τους «μεγαλοκαρχαρίες».

Έως ότου αποκαταστήσουμε όλα εκείνα τα αυτονόητα, τα οποία βολικά ξεχνούν όσοι σήμερα ομνύουν υποτίθεται στο όνομα της Ευρώπης, την ώρα που ποδοπατούν τις ιστορικές αξίες της. Από το δικαίωμα όλων στην εργασία, ως το δικαίωμα πρόσβασης στη θάλασσα, όταν κανείς μένει μόνο μερικά μέτρα μακριά από αυτήν.

* Πολιτικός Μηχανικός ΕΜΠ, μέλος του ΚΣ της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ,

υποψήφιος βουλευτής στη Β' Αθήνας

** σημείωμα του ιστολογίου:

Η γνωριμία με τον Γιάννο δεν είναι τωρινή. Ξεκινάει από τα μεγάλα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια για το άρθρο 16 και όλους τους κοινωνικούς αγώνες που ακολούθησαν. Παράλληλα με τις σπουδές του ήταν παρών παντού. 

Ακόμα και τότε, το 2007, στην παραλία μας, αλλά κι αργότερα για το Μητροπολιτικό Πάρκο του Ελληνικού. 

Είναι λοιπόν μεγάλη μας τιμή που φιλοξενούμε το άρθρο του "εδώ στο νότο".