του Πέτρου Ι. Μηλιαράκη*
 
Το εγχώριο και αλλοδαπό σύστημα στήριξης των μνημονιακών πολιτικών και επιλογών, όσο προσεγγίζει η κοινωνία ενώπιον της κάλπης, περιφέρει την αγωνία του με επιστράτευση όλων των δυνατών και αδύνατων εμπνεύσεων, προκειμένου να κλονισθεί η στέρεη απόφαση της κοινωνίας να αξιοποιήσει τις εμπειρίες της και να ανοίξει ο δρόμος για μια νέα διακυβέρνηση, για να ανοίξει ο δρόμος στον ΣΥΡΙΖΑ που εγγυάται τη μετάβαση από την ανθρωπιστική κρίση στην ανόρθωση της χώρας και του λαού της.

Το «μνημονιακό μπλοκ» στην πρώτη φάση εφαρμογής των πολιτικών της τρόικας εφεύρε και εφάρμοσε το «Δόγμα του Σοκ». Έτσι, πριν από δύο (2) χρόνια η κοινωνία αιφνιδιάστηκε με απροσδόκητη ανασφάλεια. Η εκφορά του λόγου επιβολής των μνημονιακών πολιτικών επιδιώχτηκε να έχει το κύρος της «αυθεντίας», έτσι ώστε να τροφοδοτηθεί το εκλογικό σώμα με μελλοντικές παραστάσεις αντίθετες στο δημόσιο συμφέρον και στα κοινωνικά δικαιώματά του.

Στόχος αυτού του δόγματος ήταν να κυριαρχήσει σε πρώτη ιστορική φάση η ανοχή. Επειδή όμως η "αυθεντία" του «Δόγματος του Σοκ» κατέρρευσε, καθόσον δεν επιβεβαιώθηκαν οι παράλληλες υποσχέσεις εξόδου από την κρίση, επινοήθηκε ειδικότερα στις πρόσφατες ευρωεκλογές να εφαρμοσθεί και να εμπεδωθεί στην κοινωνία το «Δόγμα του Χάους».

Το «Δόγμα του Χάους», που τυποποιείται σε λαϊκίστικο ύφος «δεν παίζουμε την Ελλάδα στα ζάρια» αφορά ένα περαιτέρω δόγμα επιρροής έτσι ώστε να εγκαθιδρυθεί, πέραν της ανασφάλειας που εισάγει το «Δόγμα του Σοκ», ο φόβος ανατροπής των πάντων.

Το δόγμα αυτό είναι εξόχως απειλητικό, αφορά αυταρχική αντίληψη με λαϊκιστική ρητορική και επειδή στις ευρωεκλογές δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, επινοήθηκε στην παρούσα εκλογική αναμέτρηση να συνδυασθεί με πόλωση(!), σε βαθμό τέτοιο που βάλλει ευθέως κατά της κοινωνικής συνοχής, αλλά και κατά της εθνικής οικονομίας!

Οι αναφορές για «πιστωτικό γεγονός», για «bank run» και για «Grexit», όχι μόνο δεν εισάγουν πολιτισμένη και τεκμηριωμένη πολιτική αντιπαράθεση, αλλά αφορούν έσχατο λαϊκισμό, ο οποίος υπακούει σε στενά κομματικά συμφέροντα, που ως τέτοια αντιπολιτεύονται το δημόσιο συμφέρον και κινούνται σε οριακό νομικό επίπεδο, δηλαδή εγγίζουν τα όρια της τυπικής νομιμότητας!

Η πολιτική αυτή του «μνημονιακού μπλοκ» σκοπεί στην άλωση κυρίως του λεγόμενου «μεσαίου χώρου», τον οποίο άλλωστε επιδιώκουν ανεπιτυχώς να αλώσουν και κομματικά μορφώματα των οποίων ο προορισμός είναι να εξυπηρετήσουν συμφέροντα της «οικονομικής ελίτ», εγχώριας και αλλοδαπής.

Ωστόσο, είναι σαφής η καταγραφή ότι το Μνημόνιο και η λιτότητα έχουν χαράξει βαθιές διαχωριστικές γραμμές στην κοινωνία. Η επιδιωκόμενη πόλωση, που συνδυάζεται με τα προηγούμενα δόγματα επηρεασμού της κοινής γνώμης, είναι προδήλως «τεχνητή» και η ένταση της αντιπαράθεσης αποδεικνύει ότι τελικώς το Μνημόνιο δεν αφορά ένα «συμβατικό κείμενο συνεννόησης», αλλά αφορά ένα ταξικό εργαλείο επιβολής άσχετων με το κοινωνικό σύνολο συμφερόντων.

Ενώπιον αυτής της κατάστασης η Αριστερά, που διεκδικεί την κυβέρνηση με πρόγραμμα κοινωνικής σωτηρίας, ως έχουσα ηθικό πλεονέκτημα, αντανακλά τις βαθύτερες κοινωνικές διεργασίες, αντιπαρατίθεται στα στενά συμφέροντα της ολιγαρχίας, προσβλέπει στην κοινωνική συνοχή και στην επαναφορά των αξιών των κοινωνικών δικαιωμάτων. Η κοινωνία, ευρισκόμενη ενώπιον της κάλπης, ξεπερνώντας ήδη το «Δόγμα του Σοκ» και το «Δόγμα του Χάους», αλλά και το διχαστικό λόγο της πόλωσης, θα αξιοποιήσει τις εμπειρίες της, θα υπερβεί κάθε επιχείρημα «φόβου» και θα δώσει αυτοδυναμία στον ΣΥΡΙΖΑ. Και τούτο γιατί το κυρίως πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η ποιότητα του πολιτικού λόγου σε ύφος και ήθος!
 
* δικηγόρος στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια Στρασβούργου και Λουξεμβούργου (E.C.H.R. και GG-EU) και μέλος της Γραμματείας του Τμήματος Ευρωπαϊκής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.