Θοδωρής Κατωπόδης υποψήφιος βουλευτής Β΄ Αθήνας - Από το CERN στη «μάχη» με τον ΣΥΡΙΖΑ

Συνέντευξη με το Θοδωρή Κατωπόδη, υποψήφιο βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ στη Β’ Αθήνας. 

Ο Θοδωρής Κατωπόδης γεννήθηκε το 1986 στο Βύρωνα, σπούδασε στο Πολυτεχνείο της Πάτρας, όπου υπήρξε ενεργό μέλος των αγώνων για την υπεράσπιση του δημοσίου πανεπιστημίου και του κινήματος κατά της αναθεώρησης του «άρθρου 16». Είναι μέλος της Νεολαίας Συνασπισμού από το 2010 και μετέπειτα της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ. Έφυγε από την Ελλάδα το 2012 για να εργαστεί στο CERN. Επέστρεψε τον Οκτώβρη του 2014.

• Από το CERN και το σωματίδιο του Θεού στην πολιτική. Για ποιο λόγο συμμετέχεις στις εκλογές από τη θέση του υποψηφίου και γιατί με το συγκεκριμένο κόμμα; (είναι η πρώτη φορά;)

Στα χρόνια του μνημονίου, οι νέοι βιώσαμε μια μεθοδική και εκτεταμένη επίθεση στη ζωή μας. Από τα 700 ευρώ μισθό και την εργασία χωρίς ένσημα, ωράριο και συνδικαλισμό, περάσαμε στα χρόνια των Μνημονίων, στην ανεργία των 6 στους 10 νέων, στα voucher, την μαύρη εργασία για 500 ευρώ και κατ’ επέκταση στη μαζική μετανάστευση.

Σήμερα, πάνω από 100.000 Έλληνες επιστήμονες βρίσκονται στο εξωτερικό. Είναι τιμή μου να εκπροσωπώ όλον αυτόν τον κόσμο στο ψηφοδέλτιο νίκης του ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα σε μια εκλογική διαδικασία τόσο σημαντική για το τέλος της λιτότητας σε όλη την Ευρώπη. Και είναι ακόμα μεγαλύτερη τιμή μου να εκπροσωπώ το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ και της Νεολαίας του για όλον αυτόν τον κόσμο. Ένα δυναμικό που η αυριανή κυβέρνηση της αριστεράς το χρειάζεται όσο τίποτε άλλο και αισθάνεται τυχερή που θα μπορέσει να το αξιοποιήσει.

• Ποια είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία τα τελευταία χρόνια;

Το να θεωρεί την αξιοπρέπεια πολυτέλεια. Μας έμαθαν να θεωρούμε «ευλογία» το να δουλεύουμε για 400 ευρώ, να μένουμε στα 30 μαζί με τους γονείς μας. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι «ανάπτυξη» το κλείμο σχολείων και νοσοκομείων και η καταστροφή του περιβάλλοντος. Θέλουν να πιστέψουμε ότι είναι κανονικότητα ο φόβος στις γειτονιές μας και το μίσος σε ό,τι δεν μας μοιάζει. Το δικό μας σχέδιο είναι εκτός της δικής τους λογικής. Η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης είναι αδιαπραγμάτευτη. Οι άνεργοι δεν είναι αριθμοί, η ζωή μας δεν είναι λάστιχο. Θέλουμε εργασία και αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη και δημοκρατία. Είμαστε σίγουροι ότι μπορούμε να ζήσουμε αλλιώς! Και από τις 26 Γενάρη θα αρχίσουμε να το κάνουμε.

• Ποιες λύσεις θεωρείς ότι πρέπει να προωθηθούν και σε ποια βάση;

Τι έχεις να πεις σε όσους, είτε νέους είτε μεγαλύτερους ηλικιακά, λένε το γνωστό: «Δεν ασχολούμαι με την πολιτική». Τελικά μήπως αυτό βολεύει τους συστημικούς και κάποιοι, επί σειρά δεκαετιών, μας έμαθαν ότι θα αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς;

Ήταν πολιτική το να διωχθεί μια ολόκληρη γενιά από τη χώρα της, όπως και το να θεωρούμε πολυτέλεια την πρόσβαση στην υγεία, στο σχολείο, στον πολιτισμό στην εργασία. Και θα είναι πολιτική να καταφέρουμε όλα αυτά να αλλάξουν. Να επανέλθει η προστασία της εργασίας κόντρα στη ζούγκλα της αγοράς, να ξαναφέρουμε τη δημιουργικότητα μιας γενιάς στο επίκεντρο του δημόσιου λόγου, να διώξουμε τη μιζέρια και τη θλίψη από τις γειτονιές μας.

Εκτός από την πολιτική των τηλεοπτικών πάνελ, υπάρχει και η πολιτική με π μικρό. Τα κοινωνικά ιατρεία και φροντηστήρια που φτιάξαμε όλα αυτά τα χρόνια της θλίψης, μας έμαθαν να ζούμε φροντίζοντας ο ένας για τον άλλο και αυτό είναι η ουσία της πολιτικής. Όταν αυτοί που μας κατέστρεψαν μας μιλούν για το τέλος της πολιτικής και δεν εννοούν αυτής των τηλεοπτικών παραθύρων, εμείς τους απαντάμε, ότι τώρα μιλάμε εμείς!

• Ποια κόμματα μπορούν να σταθούν αυριανοί κυβερνητικοί εταίροι του ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που όπως φαίνεται δημοσκοπικά η αυτοδυναμία δύσκολα επιτυγχάνεται;

Αρχικά επιτρέψτε μου να έχω αμφιβολίες για το κατά πόσο οι δημοσκοπήσεις αντιπροσωπεύουν την πραγματική κοινωνική δυναμική του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Και δεν είμαι άδικα καχύποπτος. Θυμάστε τον πόλεμο που είχαμε φάει προεκλογικά το 2012 από μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Επειδή, όμως, σε κάθε περίπτωση το 2015 δεν είναι 2012, είμαι σίγουρος ότι θα καταφέρουμε να είμαστε αυτοδύναμη κυβέρνηση. Γιατί η αυτοδυναμία που διεκδικούμε και θα μας δώσει ο λαός δεν είναι κάποιος εγωιστικός στόχος. Είναι η αυτοδυναμία της δημοκρατίας. Η Αυτοδυναμία στη Διαπραγμάτευση για ένα χρέος που δεν δημιουργήσαμε. Δεν τα φάγαμε μαζί. Δεν θα τα πληρώσουμε μαζί.

Γι’ αυτό μας ενδιαφέρουν περισσότερο από τις πολιτικές οι κοινωνικές συμμαχίες, με τους νέους και τις νέες που παλεύουν μέσα στη χώρα και με όσους παλεύουν μακριά από αυτή, με όσους από εμάς πληγωθήκαμε περισσότερο από τα Μνημόνια, την ανεργία και την αδικία. Οι πολιτικές συμμαχίες μας ενδιαφέρουν πράγματι στο επίπεδο της Ευρώπης. Και εκεί βρίσκουμε πολιτικούς συμμάχους, όπως το Podemos στην Ισπανία ή το Sinn Fein στην Ιρλανδία, που παλεύουν για να σταματήσει η λιτότητα και να νικήσει η δημοκρατία. Ήδη περιμένουμε μέσα στο 2015 της εκλογές σε αυτές τις δύο χώρες!

Πηγή: www.nez.gr