Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2015

Ελληνικό-Αργυρούπολη: Κάναμε Καρνάβαλο «με το τίποτα»

γράφει η Τάμμυ Κοντογιώργου *

Προσωπικά στενοχωρήθηκα όταν είδα στο φετινό πρόγραμμα των αποκριάτικων εκδηλώσεων να λείπουν εκδηλώσεις για τις οποίες κοπιάζαμε πολύ να τις οργανώσουμε
και έδιναν σκυτάλη στον κόσμο.


Εννοώ το Κυνήγι του χαμένου θησαυρού που το οργανώναμε τα τελευταία χρόνια με μεγάλη επιτυχία. Συμμετείχαν σε αυτό 20 με 22 ομάδες των 4 ατόμων κατά μέσο όρο. Έτρεχαν σε κάθε γωνιά του δήμου λύνοντας γρίφο το γρίφο, για να βρουν το θησαυρό.

Έμπαιναν στο παιχνίδι οι φούρναροι , οι πωλητές των λαϊκών αγορών, μαγαζιά και ινστιτούτα αισθητικής, γονείς, παππούδες και γιαγιάδες που βοηθούσαν τα παιδιά τους να λύσουν τους γρίφους.

Εννοώ και την Καρναβαλική Παρέλαση. Θεωρώ τη διακοπή της ακόμη πιο βαριά ήττα για τα αποκριάτικα πολιτιστικά δρώμενα στην πόλη μας.

Αποκριάτικη παρέλαση στην Αργυρούπολη, ο γνωστός Καρνάβαλος, γίνεται αδιάλειπτα από το 1993 που εγώ γνωρίζω καλά. Η μόνη περίοδος διακοπής ήταν μεταξύ 2004-2006, επί δημαρχίας κ. Τσαρπαλή. Διατηρήθηκε και το 2011 παρά τις ανακατωσούρες της συνένωσης των δύο πρώην δήμων του Ελληνικού και της Αργυρούπολης στον ενιαίο πλέον δήμο και με δεδομένο ότι στον δήμο του Ελληνικού είχε σταματήσει να γίνεται πολλά χρόνια πριν. Πορεύτηκε μέσα από τις οικονομικές δυσκολίες των μνημονίων στην αυτοδιοίκηση και έφτασε να διακοπεί σήμερα που τα πράγματα είναι σίγουρα πιο στρωτά.

Μέγα λάθος το οποίο η διοίκηση πρέπει να επανεξετάσει.

Ακούστηκε ως επιχείρημα για την κατάργηση της Αποκριάτικης Παρέλασης ότι η συμμετοχή του κόσμου σε αυτήν ήταν φθίνουσα και μικρή. Δε νομίζω ότι η γνώμη αυτή είναι αντικειμενική. Η συμμετοχή ποτέ δεν ήταν κάτι στάνταρ, που το είχαμε από πριν εξασφαλισμένο και κλειδωμένο. Από χρόνο σε χρόνο υπήρχαν μεταβολές.

Κατά κανόνα στον Καρνάβαλο συμμετείχαν με μία σταθερότητα τα πολιτιστικά τμήματα του δήμου (τμήματα παραδοσιακών, λάτιν και σύγχρονου χορού, το Κέντρο Έκφρασης και Δημιουργίας, η Σχολή Κρουστών, τα  τμήματα εικαστικών, αθλητές και αθλήτριες του Αθλητικού Οργανισμού, παιδικά τμήματα των αθλητικών συλλόγων ΠΑΛΜΟΣ και ΔΑΣ, συχνά συμμετείχε το Α’ ΚΑΠΗ  Αργυρούπολης, ο σύλλογος Ποδηλατών, 2 έως 3 δημοτικά σχολεία, 1 έως 2 γυμνάσια και αρκετές φορές το 3ο Λύκειο - παλαιότερα συμμετείχε και το 1ο και 2ο Λύκειο Αργυρούπολης). Γέμιζε η Μαρίνου Γερουλάνου με ήρωες των παραμυθιών, με  πολύχρωμες περούκες, με λάτιν χορευτές, χίπις και αρλεκίνους. Αστυνομικούς και χούλιγκανς, πολιτικούς κλπ. Δεν έλειπε ποτέ η σάτιρα, τα κοινωνικά και πολιτικά μηνύματα.

Είναι αλήθεια ότι οι πολιτιστικοί σύλλογοι δύσκολα δημιουργούσαν δικά τους σχήματα. Όσα χρόνια θυμάμαι, μόνο ο σύλλογος «Η Αργυρούπολη», ο σύλλογος Ποντίων και Ηπειρωτών παίρνανε μέρος στην αποκριάτικη παρέλαση. 
Τα  τελευταία χρόνια συμμετείχαν με το δικό τους τρόπο. Ο σύλλογος Ηπειρωτών Αργυρούπολης κέρναγε τον κόσμο τσίπουρο, ο σύλλογος Ποντίων παραδοσιακά ποντιακά εδέσματα.

Αυτό όμως δεν λειτουργούσε αποθαρρυντικά για εμάς που διοργανώναμε τον Καρνάβαλο. Δεν πιέζαμε, δεν επιβάλλαμε, προσκαλούσαμε και προκαλούσαμε, να παρασυρθούμε στο πνεύμα της Απόκριας. Όσοι άφηναν το «πνεύμα» να μπει μέσα τους δεν το μετάνιωναν. Η κούρασή τους έφευγε την ημέρα του Καρνάβαλου.

Κάναμε Καρνάβαλο «με το τίποτα». Στα χρόνια της οικονομικής κρίσης αυτές οι μεγάλες εκδηλώσεις είχαν ελάχιστο κόστος  για το δήμο διότι βασιζόταν σε χορηγίες, σε πολύ εθελοντική δουλειά, στο πλούσιο βεστιάριο του δήμου που πλέον είναι πεταμένο στις αποθήκες του εμπορικού κέντρου της οδού Αργυρουπόλεως (άλλη στενοχώρια και αυτή!) και φυσικά στη φαντασία των πληρωμάτων.

Η αποκριάτικη παρέλαση είναι μια διοργάνωση που θέλει πολύ δουλειά, ενθουσιασμό και έμπνευση και πάνω απ΄ όλα πρέπει να θέλει η διοίκηση του δήμου να φέρει κοντά τους δημότες, μικρούς και μεγάλους.

Το δικό μας Καρναβάλι δεν φιλοδοξούσε να γίνει όπως το Καρναβάλι του Μοσχάτου με μεγάλους χορηγούς βραζιλιάνες, άρματα και τηλεοράσεις. Ήταν ένα τοπικό καρναβάλι όπου το κάθε πλήρωμα είχε τη δυνατότητα να παρουσιάσει το δικό του δρώμενο, το δικό του
μήνυμα.
 
Όλοι γνωρίζουμε πως ο θεσμός αυτός έρχεται από πολύ μακριά μέσα στο  χρόνο. Έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα όπου  συναντάμε πράξεις λατρείας μαγικοθρησκευτικού χαρακτήρα, συνυφασμένες με την κίνηση μέσω των χορών αλλά και με το λόγο μέσω των τραγουδιών. Στην περίοδο της Αποκριάς δεν λείπουν και τα δρώμενα με σατυρικό χαρακτήρα, που χλευάζουν κάθε μορφή εξουσίας (πολιτικής και θρησκευτικής), αλλά και σεβάσμια πρόσωπα της καθημερινότητας όπως ο γέρος και γριά.

Εύχομαι η διοίκηση του δήμου να επανεξετάσει την απόφασή της. 


* Επί σειρά ετών αρμόδια υπάλληλος υπεύθυνη στον τομέα πολιτισμού, στη Δημοτική Επιχείρηση Ανάπτυξης Δήμου Αργυρούπολης, στη συνέχεια στον Πολιτιστικό Οργανισμό και μετά στο τμήμα πολιτισμού του Ενιαίου Δήμου. Τώρα συνταξιούχος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου