Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2015

Στις Σκουριές ονειρεύονται ξανά: "Μη φοβάστε, νικάμε!"

Είχε προηγηθεί ταξίδι δώδεκα ωρών με πούλμαν, αλλά τα πρόσωπα των κατοίκων της Χαλκιδικής έξω από το ΣτΕ την Τετάρτη δεν έδειχναν καταβεβλημένα. Η κούραση τους φαίνεται παιχνιδάκι μπροστά στη διάσωση του τόπου τους.

Στόχος που βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ, καθώς η αλλαγή κυβέρνησης φέρνει νέα δεδομένα και όλες οι άδειες που εξασφάλισαν οι εταιρείες για την εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές μπαίνουν στο μικροσκόπιο. Επιτέλους, οι κάτοικοι χαμογελούν και αισιοδοξούν. Πιστεύουν ότι το δάσος τους δεν θα πληγωθεί άλλο.

"Μη φοβάστε, νικάμε!" ήταν η φράση που ακούστηκε πριν αρχίσουν το ταξίδι τους για την Αθήνα, το οποίο έχουν κάνει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια. Ο κόσμος γέμισε τρία πούλμαν. Και μετά από αρκετές ώρες γέμισε το πεζοδρόμιο του ΣτΕ με "SOS Χαλκιδική".

"Να είναι το τελευταίο" έλεγαν για το ταξίδι στην Αθήνα ευελπιστώντας ότι, την επόμενη φορά που θα κατέβουν, θα είναι για να ανταμώσουν φίλους και να γιορτάσουν. Όχι για να πάνε στα δικαστήρια.

Ο αγώνας τους συμπληρώνει εννέα χρόνια. Από το 2006, όταν η European Goldfield έβαζε επί χάρτου "το έργο ανάκτησης χρυσού - χαλκού" στις Σκουριές και "εμείς βλέπαμε την ιστορία να επαναλαμβάνεται. Αισθανθήκαμε ότι έπρεπε να βγούμε ξανά στους δρόμους όπως και για τα μεταλλεία της Ολυμπιάδας" λένε στην "Α" οι Δημήτρης και Μαρία, κατ' επιλογήν μόνιμοι κάτοικοι στον Σταυρό και όχι στα μεγάλα αστικά κέντρα. "Μας είχαν πει οι επιστήμονες ότι, αν γίνει το έργο, θα έπρεπε να αφήσουμε τα χωριά μας". Ζώντας μ' ένα "τρομακτικό βάρος", πήραν και πάλι την κατάσταση στα χέρια τους. "Για το βουνό μας".

Οι μεγάλες κινητοποιήσεις ξεκίνησαν το 2011. "Μας αντιμετώπιζαν ως τρομοκράτες και γραφικούς" θυμάται η Λόλα, μητέρα τριών παιδιών και κάτοικος Ιερισσού. Ενώ η Αυγή από τα Νέα Ρόδα και εκπαιδευτικός του σχολείου που "έπνιξαν" με δακρυγόνα τα ΜΑΤ τον Μάρτιο του 2013 παρουσιάζει τη στάση των συστημικών media: "Οι ειδήσεις έλεγαν ότι δεν συνέβαινε τίποτα και τα παιδιά μου έκλαιγαν στο τηλέφωνο". Η καθημερινότητα στα χωριά τους άλλαξε. Έμαθαν τι θα πει καταστολή. Αλλά έμαθαν και τι θα πει να αγωνίζεσαι συλλογικά.

Τους είπαν Γαλάτες, γιατί και τα δικά τους χωριά τα έβαζαν με τα θηρία. Ο δικός τους μαγικός ζωμός ήταν και παραμένει η αλληλεγγύη που ανέπτυξαν μεταξύ τους. "Η επόμενη μέρα είναι κι αυτή ένα στοίχημα για μας. Αν νικήσουμε, θέλουμε αύριο να παραμείνουμε ενωμένοι και δημιουργικοί" αναφέρει η Λόλα. "Κλειδί είναι ότι τα 'έβαλαν' με τις μάνες" λέει ο Δημήτρης, επίσης κάτοικος Ιερισσού. Είναι γεγονός ότι οι γυναίκες βγήκαν μπροστά σε αυτό τον αγώνα. "Δεν θέλουμε τα παιδιά μας σε 15 χρόνια να παλεύουν για μια αντίστοιχη El Dorado. Θέλουμε να κερδίσουμε τώρα και για πάντα" εξηγεί η Λόλα.

Οι εργασίες για την "επένδυση" είχαν δραματικές επιπτώσεις στο περιβάλλον. Χιλιάδες κομμένα δέντρα, κατακρεουργημένες εκτάσεις, δρόμοι διαστάσεων εθνικής οδού στη θέση των κάποτε μικρών χωμάτινων δρόμων και τσιμεντένιες υποδομές στην καρδιά του Κάκκαβου. Η αλλαγή κυβέρνησης δημιούργησε προσδοκίες, τόσο που οι κάτοικοι πραγματοποιούν μία ακόμα ευχή: "Nα ξανανεβούμε στο βουνό για δεντροφύτευση".

Την ίδια ώρα όμως οι καταστροφικές εργασίες συνεχίζονται με γοργούς ρυθμούς. "Θέλουν να δημιουργήσουν τετελεσμένα" εξηγούν οι κάτοικοι. Αλλά κι ένας λόγος για να μην επαναπαύονται. Έτσι, στις 15 του μήνα καλούν ξανά σε κινητοποίηση στο βουνό.

Πέρα από την οριστική διακοπή των έργων και την αποκατάσταση του δάσους, οι κάτοικοι ζητούν να απαλλαχθούν κι από ένα ακόμα βάρος. Τις κατηγορίες που έχουν φορτωθεί περισσότερα από 350 άτομα. "Δεν υπάρχουν στοιχεία, άρα δεν υπάρχουν και λόγοι για να οδηγηθούν οι υποθέσεις σε δίκη" τονίζουν.

Ο δρόμος φαίνεται ακόμα μακρύς. Σε σχέση όμως με πριν από λίγες μέρες, υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά: στις Σκουριές ονειρεύονται ξανά.

Πηγή: www.avgi.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου