Μιχάλης Κάτσικας: «Να έρθουμε κοντά στον ποδοσφαιρικό πολιτισμό»

κείμενο: Άγγελος Μαραγκός - φωτογραφία: Δημήτρης Γριμανέλης

Το Σαββάτο 4 Απριλίου ήταν η ιδανική στιγμή για να συναντήσουμε το Μιχάλη Κάτσικα, προπονητή, αλλά και τεχνικό διευθυντή της ομάδας των Σουρμένων.

Το θετικό αποτέλεσμα (2-0) στον αγώνα που μόλις είχε τελειώσει, έφερε ικανοποίηση στην ομάδα του Ελληνικού που έφτασε τους 45 βαθμούς στον 1ο όμιλο του πρωταθλήματος της Α’ κατηγορίας ΕΠΣΑ και πλέον βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το τρίτο Χαϊδάρι (46 β) και τον δεύτερο Α.Ο. Περιστερίου (49 β).

Με ευχάριστη, λοιπόν, διάθεση και με την ευγένεια που τον χαρακτηρίζει μας υποδέχθηκε στα γραφεία της ομάδας ο κ. Κάτσικας και μας μίλησε για τους στόχους των Σουρμένων, τα νέα παιδιά, τις μεικτές ομάδες, αλλά και για το επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

Τα Σούρμενα βρίσκονται αυτή τη στιγμή στη μέση ενός περίπλοκου βαθμολογικά ομίλου. Ξέρω ότι χρησιμοποιείτε πολλά νέα παιδιά και λόγω κανονισμού, αλλά και επειδή δουλεύετε πάντα με τις μικρές ηλικίες. Λαμβάνοντας υπόψη αυτό το δεδομένο, ποιοι είναι οι στόχοι των Σουρμένων φέτος και είναι μέσα σε αυτούς;

Αυτός είναι ο τέταρτός μου χρόνος στην ομάδα και από τότε που ξεκίνησα είχαμε ένα βασικό στόχο:  να παίζουμε καλό ποδόσφαιρο, όπως και γίνεται. Ταυτόχρονα, πολλά παιδιά από τις ακαδημίες, οι οποίες είναι από τις καλύτερες στην ΕΠΣ Αθηνών, να ανεβαίνουν και να παίζουν στην πρώτη ομάδα. Η συμμετοχή των νέων παικτών

είναι πολύ σημαντική για εμάς, αλλά και για τους ίδιους αφού μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο για το βήμα παραπάνω και τις επαγγελματικές κατηγορίες. Ήδη ορισμένα από τα παιδιά έχουν μετεγγραφεί σε μεγάλους συλλόγους όπως ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ.

Από αυτή τη χρονιά που ανέλαβα και τεχνικός διευθυντής των ακαδημιών των Σουρμένων, υπάρχει ένα ενιαίο προπονητικό πλάνο. Σίγουρα αυτό μας προκαλεί κάποιες φορές μικρά αγωνιστικά προβλήματα και κατά συνέπεια βαθμολογικές απώλειες γιατί τα παιδιά δεν έχουν την απαιτούμενη εμπειρία. Εμείς, όμως, δεν εφαρμόζουμε απλά τον κανονισμό που καθιστά υποχρεωτική τη συμμετοχή τριών ποδοσφαιριστών κάτω των 20. Σε κάθε παιχνίδι συμμετέχουν 6-7 νέα παιδιά. Σήμερα, για παράδειγμα, οι 9 από τους 14 που έπαιξαν προέρχονται από τις ακαδημίες του συλλόγου. Τα αποτελέσματα πιστεύω πως έρχονται μέσα από τη δουλειά.

Καταλαβαίνω πως παρακολουθείτε και ενημερώνεστε διαρκώς για τα «φυτώρια» της ομάδας. Τι είναι αυτό που θέλετε να τους εμφυσήσετε σα νοοτροπία ή αλλιώς ποδοσφαιρική κουλτούρα;

Το βασικότερο που διδάσκουμε εδώ στα Σούρμενα είναι ότι πρέπει να υπάρχει ένας ποδοσφαιρικός πολιτισμός. Ξεχωριστά από τα τεχνικά και τακτικά χαρακτηριστικά που δουλεύονται, επιμένουμε πάρα πολύ στο κομμάτι του σεβασμού προς τον αντίπαλο, το διαιτητή, το θεατή και στην αγάπη για το άθλημα. Σε αυτό βοηθούν πολύ όλοι οι προπονητές που δουλεύουν εδώ και με τους οποίους έχουμε εξαιρετική εργασία. Θα ήταν καλό να τους αναφέρουμε: γυμναστής της πρώτης ομάδας είναι ο Γιάννης Μητρούσης ο οποίος είναι και προπονητής της ακαδημίας, προπονητής τερματοφυλάκων είναι ο Απόστολος Λύρος, προπονητής του εφηβικού είναι ο Νίκος Ακριτίδης, του παιδικού ο Δημήτρης Ρούσσος, του παμπαιδικού ο Θωμάς Καλαμάρας με προπονητή τερματοφυλάκων το Φάνη Νταούτη και τέλος ο Στεργιόπουλος στα junior. Συνολικά έχουμε γύρω στα 230 παιδιά και γίνεται πάρα πολύ καλή δουλειά σε όλα τα επίπεδα, συμπεριλαμβανομένης και της ποδοσφαιρικής κουλτούρας.

Βρίσκεστε εδώ και 11 χρόνια στα κλιμάκια της Μεικτής Αθηνών, συμμετέχετε στην περιφερειακή ομάδα και στην ομάδα της 3ης ζώνης που θα συμμετάσχει στην τελική φάση του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Προεπιλογής Εθνικών Ομάδων της ΕΠΟ στα Γιάννενα (σ.σ. πραγματοποιήθηκε 5-8 Απριλίου). Μπορείτε να μας εξηγήσετε ποιος είναι ο τρόπος λειτουργίας αυτών των τριών ομάδων;

Θα σας εξηγήσω το σύστημα που φτιάχτηκε όταν ομοσπονδιακός προπονητής ήταν ο Φερνάντο Σάντος.  Οι ενώσεις είναι 52 στην Ελλάδα. Σχηματίζονται 52 όμιλοι των 4. Όταν τελειώσει η πρώτη φάση που θα παίξουν 8 ή 10 παιχνίδια, ξεκινάει η δεύτερη φάση στην οποία οι ομάδες γίνονται Περιφέρειες. Η Ελλάδα χωρίζεται σε 8 περιφέρειες. Εγώ είμαι στην περιφέρεια Αττικής η οποία σχηματίζεται από Ανατολική, Δυτική Αττική και Πειραιά. Ο προπονητής της πρωταθλήτριας της πρώτης φάσης συνεχίζει να κοουτσάρει και να είναι υπεύθυνος στην Περιφερειακή ομάδα. Αφού θα παίξουν στη δεύτερη φάση 2 παιχνίδια οι Περιφέρειες ο προπονητής της πρώτης του ομίλου γίνεται προπονητής της Ζώνης. Οι Ζώνες είναι 4: η Βόρεια, η Κεντρική, η Νότια και τα Νησιά. Αυτές οι τέσσερις ομάδες θα αναμετρηθούν για το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Προεπιλογής Εθνικών Ομάδων που αυτή τη χρονιά θα γίνει στην πόλη των Ιωαννίνων (σ.σ. πραγματοποιήθηκε στις 5-8 Απριλίου). Τα παιδιά αυτών των ομάδων παίρνουν και το μπόνους των μορίων, διαφορετικό ποσοστό για κάθε θέση, για τις πανελλήνιες εξετάσεις.

Από αυτή τη διαδικασία των συγκεκριμένων τουρνουά έχουν περάσει και παιδιά που αυτή τη στιγμή αγωνίζονται στη Superleague, όπως είναι ο Γιάννης Σκόνδρας του ΠΑΟΚ, ο Σάββας Γκέντσογλου του Εργοτέλη, ο Παναγιώτης Μπάλλας του Ατρομήτου, ο Δημήτρης Κολοβός του Πανιωνίου και άλλοι. Πριν από 4 χρόνια το σύστημα ήταν διαφορετικό και η κάθε μεικτή έφτανε μέχρι το τέλος. Αυτήν την αλλαγή με τις ομάδες των Περιφερειών και των Ζωνών την έκανε η ΕΠΟ σε συνεργασία με το Σάντος για να στελεχωθεί η ομάδα under 16 της Εθνικής Ελλάδος. Αυτή τη στιγμή επικεφαλής αυτής της ομάδας είναι ο Βασίλης Γεωργόπουλος. Να σημειωθεί ότι από αυτά τα παιδιά που συμμετέχουν σε αυτό το τουρνουά το 90% θα φύγει για να πάει σε ΠΑΕ. Ο ρόλος που έχω εγώ στην ομάδα της ζώνης είναι αυτός του προπονητή και τον μοιράζομαι μαζί με το Σπύρο Λιβαθηνό. Διαλέξαμε παιδιά από διάφορες περιοχές της περιφέρειας που έχει οριστεί, όπως από τη Μεσσηνία, την Αχαΐα και άλλες, με αποτέλεσμα ποδοσφαιριστές που υπό άλλες συνθήκες δε θα τους έβλεπε σχεδόν κανείς, να έχουν μια ευκαιρία να αποδείξουν την αξία τους και να βρουν το δρόμο προς το επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

Ποια είναι η άποψή σας για την προσπάθεια που γίνεται σε αυτά τα κλιμάκια;

Στην Ελλάδα υπάρχουν πάρα πολλά ταλέντα, όμως αυτό που μένει είναι τα σωματεία να επενδύσουν περισσότερο σε αυτά και στη δουλειά που πραγματοποιούν, αλλά και οι προπονητές να τα εμπιστευθούν. Δουλεύω 11 χρόνια στις μεικτές και έχω δει αρκετούς αθλητές οι οποίοι είναι ήδη επαγγελματίες και άλλους τόσους και περισσότερους που θα μπορούσαν να γίνουν και δεν τα κατάφεραν. Βέβαια, αυτό δεν εξαρτάται μόνο από τις ομάδες, αλλά και τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές.

Τι πρέπει να έχει κατά τη γνώμη σας ένας ποδοσφαιριστής για να ακολουθήσει επαγγελματική καριέρα;

Υπάρχει ένα «πακέτο» που θεωρώ πως είναι απαραίτητο να έχει το κάθε παιδί με τέτοιες φιλοδοξίες. Το πρώτο στοιχείο είναι τα καλά τεχνικοτακτικά χαρακτηριστικά και η ταχύτητα, το δεύτερο είναι αυτό που λέμε «ποδοσφαιρική ευφυΐα» και το τρίτο και σημαντικότερο είναι η προσωπικότητα.

Είναι σημαντική η συμμετοχή στη μεικτή ομάδα γιατί μέσω αυτής υπάρχει η δυνατότητα προβολής των ικανοτήτων του καθενός, άρα και της δουλειάς που γίνεται στη μεικτή, αλλά και στις ομάδες στις οποίες ανήκουν.

Εσείς θα συμβουλεύατε ένα νέο παιδί να γίνει ποδοσφαιριστής; Αν ναι, γιατί;

Αν είναι αποδεδειγμένα ταλαντούχο, πράγμα που φαίνεται από ορισμένες αξιολογήσεις, ναι, θα συμβούλευα ένα παιδί να κυνηγήσει το όνειρό του. Θα του εξηγούσα όμως ότι υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις που θα πρέπει να τηρήσει ο ίδιος και θυσίες που ίσως να μην είναι διατεθειμένος να κάνει.

Εγώ δίνω πάντα προτεραιότητα στο σχολείο και τις σπουδές γιατί βρισκόμαστε και σε μια δύσκολη στιγμή γενικότερα. Για να γίνω και πιο συγκεκριμένος: πριν από 6-7 χρόνια έγινε μια έρευνα στην οποία ελήφθησαν υπόψη 2.500 επιλεγμένα ταλέντα για να βγει το ποσοστό παιδιών που έφτασε -και όχι έπαιξε- στη Superleague. Μόνο το 1,5% τα κατάφερε. Άρα αντιλαμβάνεσαι πόσο δύσκολο είναι. Το κάθε παιδί και η οικογένειά του πρέπει πραγματικά να επενδύσουν σε αυτό που θα κάνει. Φαντάσου, για παράδειγμα, ένα μικρό ποδοσφαιριστή που πάει στην ακαδημία του Ολυμπιακού. Από ένα σημείο και μετά πρέπει να ακολουθήσει ένα ιδιαίτερο ρυθμό προπονήσεων, ειδική διατροφή και πρόγραμμα στο γυμναστήριο, μεταξύ άλλων. Αυτό σημαίνει πως δε μένει ιδιαίτερος χρόνος για άλλα πράγματα, ανάμεσα τους και το διάβασμα. Γι' αυτό το λόγο είναι για τον καθένα θέμα επιλογής.

Ποια είναι η γνώμη σας για τις ακαδημίες των μεγαλύτερων ομάδων;

Όλες οι ακαδημίες των μεγαλύτερων ομάδων έχουν παρουσιάσει μεγάλη βελτίωση τα τελευταία χρόνια. Ειδικά ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ έχουν ένα πολύ καλό επίπεδο και έχουν φτάσει να αντιμετωπίζουν ως ίσος προς ίσο αγωνιστικά άλλες ευρωπαϊκές ομάδες. Ομάδες επίσης όπως ο Πανιώνιος και ο Ατρόμητος επίσης δουλεύουν σωστά. Παρόλα αυτά νομίζω πως οι ελληνικές ακαδημίες ακόμα έχουν πολύ δρόμο ακόμη μπροστά τους.

Ας περάσουμε για λίγο στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, το οποίο στην Ελλάδα περνάει πολύ δύσκολες στιγμές με άδειες εξέδρες, με συνεχόμενα φαινόμενα βίας και ατέρμονες διοικητικές κόντρες. Συμφωνούμε πως σχεδόν όλα πρέπει να αλλάξουν για να υπάρχει καλύτερο μέλλον στο άθλημα, αλλά τι είναι αυτό που θα βάζατε πρώτο στη σειρά;

Θα επιστρέψω σε αυτό που είπα νωρίτερα: πρέπει να έρθουμε πιο κοντά όλοι οι εμπλεκόμενοι σε αυτό που ονομάζουμε ποδοσφαιρικό πολιτισμό. Είτε είσαι προπονητής, είτε είσαι παράγοντας, είτε οπαδός, είτε είσαι παίκτης ή διαιτητής πρέπει να υπερασπίζεσαι το ποδόσφαιρο. Είναι, λοιπόν, θέμα συμπεριφοράς. Τα πρωταθλήματα του εξωτερικού μας διδάσκουν τι πάει να πει αυτό. Και επίσης, θα πρέπει επιτέλους οι νόμοι που υπάρχουν να εφαρμόζονται από όλες τις πλευρές.

Να σου φέρω ένα παράδειγμα για να εξηγήσω καλύτερα τι θέλω να πω. Το περασμένο Σαββατοκύριακο πραγματοποιήθηκε για ακόμη μια φορά το τουρνουά Nike Premier Cup στη Βούλα, που οργανώνουμε εγώ και ο Μάικ Φουντουδάκης. Εκεί όλες οι ομάδες που συμμετείχαν επέδειξαν μια άψογη συμπεριφορά με αποτέλεσμα αυτό το πράγμα να μεταφερθεί και στις εξέδρες, με το κλίμα να είναι εξαιρετικό καθ’ όλη τη διάρκεια. 

Μια τελευταία, πιο προσωπική ερώτηση: γιατί αποφασίσατε να γίνετε προπονητής; Τι σας οδήγησε σε αυτή την επιλογή του να είστε παρών και στο ποδόσφαιρο γενικότερα και ειδικότερα στο ερασιτεχνικό;

Ήμουν από πριν στο χώρο του ποδοσφαίρου, από μικρή ηλικία. Όταν σταμάτησα να παίζω, αποφάσισα να γίνω προπονητής γιατί μου άρεσε, με ενδιέφερε πολύ σαν αντικείμενο ενασχόλησης. Ήθελα από τότε να συνεργάζομαι με παιδιά και να μπορώ από το πόστο μου να τα βοηθήσω να εξελιχθούν. Είμαι πολύ ικανοποιημένος από το πώς ήρθαν τα πράγματα, έχω επιλέξει τις ομάδες στις οποίες έχω εργαστεί και δεν οδηγήθηκα από τις εκάστοτε συνθήκες. Προσπάθησα σε κάθε περίπτωση να «περάσω» τη φιλοσοφία μου, όλα αυτά που προανέφερα. Αυτή τη στιγμή είμαι μέλος μιας εξαιρετικής οικογένειας, με μια διοίκηση που είναι μαζί μας σε όλα και είμαι σίγουρος ότι η δουλειά που γίνεται μας κάνει μια ομάδα-πρότυπο σε αυτό το επίπεδο.

Πηγή: www.sinergasia.gr