Δευτέρα 20 Απριλίου 2015

Οι Κατσαρολύχοι έφυγαν… Οι Κατσαρόλες έρχονται;…

Η Παρασιτική Φεουδαρχική Κάστα που λυμαίνεται τη χώρα, στην προσπάθεια της, κατά την τελευταία πενταετία, να μεταφέρει την Κρίση και τις Ζημιές της, στις πλάτες του Ελληνικού λαού, χρησιμοποίησε όλα τα μέσα.
 
Χρησιμοποίησε και τις Εκλεκτότερες των δυνάμεων της. Από Συνοδούς Πολυτελείας πάμπλουτων ολιγαρχών, που υποδύονται τις Δημοσιογράφους, και Φασίστες όλων των διαμετρημάτων, μέχρι Γκαιμπελικά εργαστήρια παραγωγής Εικονικής πραγματικότητας.
 
Εργαστήρια  που προσπαθούσαν να πείσουν, πως Πατριωτισμός είναι να πεθαίνεις απ’ την πείνα αδιαμαρτύρητα και να αυτοκτονείς επειδή δεν πρόβλεψες, πως θα σε πουλήσουν οι Φεουδάρχες στα Σκλαβοπάζαρα της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ.
 
Στις 25 του Γενάρη όμως, τα πράγματα άλλαξαν και τα Πολιτικά Παράσιτα που εκπροσωπούν τα άλλα, της Φεουδαρχικής Κάστας, βρέθηκαν στην όχθη της αντιπολίτευσης. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως στερήθηκαν τις Κυρίες Πολυτελείας, τους Φασίστες, τα Γκαιμπελικά Εργαστήρια και την Έξωθεν Βοήθεια. Κάθε άλλο!
 
Μόνο που τον καινούργιο ρόλο δεν τον ήξεραν και βρέθηκαν να συμπεριφέρονται, όπως ακριβώς το έκαναν όταν ήταν στην Κυβέρνηση. Η Γελοιοποίησή τους ήταν καθημερινή και το εκλογικό ποσοστό του Σύριζα αυξάνονταν μετά τις εκλογές, με ρυθμούς εκπληκτικούς!
 
Για τα δύσκολα όμως, υπάρχει το Αφεντικό: «Αφήστε τις Βλακείες και βρείτε κάτι που να σας χαρακτηρίζει ως Αντιπολίτευση…», τους είπε σε τόνο αυστηρό.
 
Σιγά μην έβρισκαν και το Αφεντικό πήρε το «παιχνίδι» πάνω του:
 
«Ακούστε εδώ. Κάθε Αντιπολίτευση που σέβεται τον εαυτό της, οφείλει να είναι Φιλεργατική. Κουνηθείτε λοιπόν! Αγκαλιάστε τις Λαϊκές τάξεις και Πρώτους απ’ όλους τους Εργάτες!»
 
Τον κοίταξαν έκπληκτοι. Ο Άδωνις και ο Σταυρούλης που αποτελούν την Διανόηση των Παρασιτικών Εκπροσώπων, κατάφεραν να ψελλίσουν: «Μα πως είναι δυνατό, Αφεντικό; Εμείς στείλαμε στην Ανεργία 2.000.000 εργαζόμενους και θα κάνουμε τώρα τους ερωτευμένους; Θα μας πάρουν με τις ντομάτες!»
 
«Μην είστε κουτά βρε!...Ποιός τους χέζει αυτούς;… », χαμογέλασε με συγκατάβαση ο Αφέντης.
 
«….Ξεχνάτε πως ζούμε στη χώρα της λήθης; Αφήστε που σας τα έχω όλα έτοιμα! Και τους Εργάτες Και το Σωματείο τους Και Πολιτικό κόμμα να τους στηρίζει Και τα Ρουχαλάκια που θα φορούν Και τα Σημαιάκια που θα κρατούν Και τους συγγενείς που θα τους συνοδεύουν. Μέχρι και τα λεωφορεία που θα τους φέρουν!! Το μόνο που θέλω από σας, είναι να συμπαρασταθείτε και να στηρίξετε το δικαίωμά τους στην... Εργασία!»
 
«Εκπληκτικό!...», αναφώνησαν ομού Άδωνις και Σταυρούλης, φόρεσαν τα εργατικά τους κασκέτα και πήραν το δρόμο για το Σύνταγμα.
 
Έτσι κατέβηκαν οι εργάτες της Χαλκιδικής στην Αθήνα, να διαδηλώσουν για το «δίκιο» τους.
 
Χωρίς συνείδηση για το Ανοσιούργημα στο οποίο συμμετέχουν.
 
Χωρίς λύπη για τον Παράδεισο που καταστρέφουν.
 
Χωρίς ντροπή για τον τόπο -δικό τους ή ξένο- που Δηλητηριάζουν.
 
Χωρίς απολογία στα παιδιά τους, για τη Μαύρη ζωή που θα τους παραδώσουν.
 
Χωρίς ανησυχία για τον Υπόκοσμο που στέκεται δίπλα τους.
 
Αλλά με…
 
Την Αμέριστη βοήθεια του Αφεντικού και Όλα τα έξοδα πληρωμένα.
 
Με χημικές τουαλέτες για να κάνουν τα «κακά» τους.
 
Με Ασθενοφόρα μήπως αρρωστήσουν.
 
Με Δεκάδες κάμερες και Δεκάδες σχολιαστές να καλύπτουν την εκδήλωση, βάζοντας τα στήθια τους μπροστά για το «Δίκιο» του εργάτη.
 
Του μόνου είδους εργάτη που αγάπησαν και που ουδεμία σχέση έχει με τους άλλους -τα 2.000.000- που οι κάμερες Δεν είδαν και οι Σχολιαστές Δεν βρήκαν λόγια.
 
Με τα ΜΑΤ εξαφανισμένα και τον Πανούση να μη νοιάζεται για παρακώλυση συγκοινωνιών και διατάραξη της εύρυθμης λειτουργίας της πόλης.
 
Με περιώνυμους Φασίστες, που Εγκλημάτησαν Μαζικά ενάντια στην Ελληνική κοινωνία, να φωνάζουν μαζί τους «Ναι στα μεταλλεία», δηλαδή ναι στην Καταστροφή της Ζωής.
 
Με Όλο το «Σύστημα» δίπλα τους, σε αντίθεση με τους Άλλους που έκαναν συγκέντρωση λίγο αργότερα, τριπλάσια στο μέγεθος, που Ουδέν «Φιλεργατικό» κανάλι αντιλήφθηκε.
 
«2.000 οικογένειες είμαστε», φωνάζουν, θεωρώντας το τεράστιο επιχείρημα, που δικαιολογεί την Καταστροφή ενός Παραδείσου!
 
Εγώ Καλόπαιδα του Μπόμπολα, υπολογίζω σε 2.000.000 τις οικογένειες, που επιθυμούν τη Διατήρηση του Παραδείσου!

Μεταλλωρύχους τους είπαν, αλλά Δεν είναι, γιατί οι Μεταλλωρύχοι που ξέρω εγώ, έγραψαν βιβλία από την Ιστορία αυτού του τόπου, χάνοντας εκατοντάδες τις ζωές τους, αγωνιζόμενοι για αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς και ανθρώπινα μεροκάματα.
 
Χάνοντας τις ζωές τους από τις Δυνάμεις ασφαλείας του καθεστώτος και τους Μπράβους των Αφεντικών, που τώρα «συμπαρίστανται» στους Απαράδεκτους τύπους από την Χαλκιδική.
 
Χρυσωρύχους τους είπαν, αλλά Δεν είναι, γιατί οι Χρυσωρύχοι που ξέρω εγώ, έβαζαν ένα δισάκι στον ώμο και μια αξίνα, ξεκινώντας για άγνωστους τόπους, με όνειρο να αλλάξουν τις ζωές τους, δουλεύοντας για τους εαυτούς τους και όχι για κάποιο Αφεντικό.
 
Κατσαρολύχοι είναι και τίποτα άλλο, που παραποιούν την έννοια του Ιερού δικαιώματος της εργασίας, προσαρμόζοντάς το στις ανάγκες των ελάχιστων, παραβιάζοντας κατάφωρα τα Δικαιώματα απείρως πολλαπλάσιων, Γενεών παρόντων και Επόμενων!
 
Φτηνοί Κατσαρολύχοι που υποκινούνται από τα Παράσιτα αυτής της χώρας, στρεφόμενοι ενάντια στην συντριπτική Πλειοψηφία της Ελληνικής κοινωνίας. Δεν πρόκειται να μου κάνει καμιά εντύπωση αν κατά την επόμενη εκδρομούλα, τους προμηθεύσουν και με κατσαρόλες, που θα χτυπούν στους ρυθμούς του Άδωνι Γεωργιάδη.
 
Αυτός θα κρατά Χύτρα ταχύτητας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου