Τρίτη 28 Απριλίου 2015

Με μεγάλη επιτυχία η παρουσίαση του βιβλίου "η γειτονιά των ονείρων" στην Αγία Παρασκευή του Ελληνικού (φωτογραφίες)


Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 26 Απριλίου η παρουσίαση του βιβλίου της Ρούλας Σαμαϊλίδου-Βάκου,"Η γειτονιά των ονείρων" στο αρχονταρίκι του Ι.Ν. της Αγίας Παρασκευής στο Ελληνικό.

Οι ήρωες του βιβλίου, αφού αφήνουν την πόλη τους, το Ρεϊζντερέ της Μικράς Ασίας, μετά τη μικρασιατική καταστροφή, περνάνε στη Λήμνο όπου οι φιλόξενοι κάτοικοι τους υποδέχονται και τους βοηθούν τα πρώτα δύσκολα χρόνια.

Αργότερα βλέπουμε τους ήρωες να αλλάζουν τη ζωή τους προς το καλύτερο, αλλά ποτέ δεν ξεχνούν τον τόπο τους.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο αντιπεριφερειάρχης Νότιας Αθήνας Χρήστος Καπάταης, ο περιφερειακός σύμβουλος Μιλτιάδης Ευσταθιάδης, οι δημοτικοί σύμβουλοι Ελληνικού-Αργυρούπολης Τότα Κωνσταντινίδου & Νάσος Σπυρόπουλος, ο πρ. αντιδήμαρχος Ελληνικού-Αργυρούπολης Νίκος Ντάλας και ο τοπικός σύμβουλος Ελληνικού Κώστας Στέφας.

Οι διοργανωτές ευχαριστούν όσους τίμησαν με την παρουσία τους, αλλά και όσους βοήθησαν και εργάστηκαν για την επιτυχία της εκδήλωσης.

Την παρουσίαση έκανε η Στέλλα Ρήγα, ενώ αποσπάσματα από το βιβλίο διάβασαν η Σταυρούλα Βαμβακά και η Νίτσα Δώρα.
Μετά την παρουσίαση προσφέρθηκε μπουφές με λημνιώτικο κρασί και εδέσματα που ετοίμασαν οι διοργανωτές και φίλοι-φίλες τους.

Ακολουθεί περίληψη της παρουσίασης που έκανε η Στέλλα Ρήγα:
«Η γειτονιά των ονείρων» είναι ένα από αυτά τα μαγικά βιβλία, που θα σου άρεσε όχι μόνο να τα διαβάζεις αλλά και να τα ακούς. Eίναι μία ιστορία που μεταφέρεται από στόμα σε στόμα ώσπου στο τέλος δε γνωρίζεις αν την έχει πλάσει η φαντασία των ανθρώπων ή αν είναι αληθινή.
Στη «Γειτονιά των Ονείρων», η Ρούλα
περιγράφει την ιστορία της Πανανής και του γιου της Μανώλη. Μέσα από την ιστορία των δύο αυτών προσώπων, παρουσιάζεται η ιστορία του ξεριζωμένου ελληνικού μικρασιατικού πολιτισμού. Μέσα από τις καθημερινές δυσκολίες, τα βάσανα, τον πόνο αλλά και τις μικροχαρές που πάντα επιφυλάσσει η ζωή, βουτάμε οι αναγνώστες ξανά στην ιστορία μας, σε μια ιστορία όχι μακρινή κι απρόσωπη όπως την παρουσιάζουν τα σχολικά βιβλία, αλλά στην ιστορία των γιαγιάδων, των παππούδων μας, της οικογένειας μας, της ίδιας της ύπαρξης μας.
Διαβάζοντας τούτο το βιβλίο ζεις σκηνές τόσο γνώριμες, τόσο οικίες και ζωντανές σαν αυτές που άκουγα από το στόμα του Μικρασιάτη παππού μου και των διάφορων φίλων του. Ακόμα κι ο αναγνώστης που δεν έχει καμία ρίζα ξεριζωμένου ελληνισμού, δεν υπάρχει περίπτωση να μην συγκινηθεί, να μην νιώσει ότι κάποιος δικός του έχει πονέσει εκεί στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν.
Ας πούμε όμως λίγα λόγια για την ιστορία. Η Πανανή γεννιέται και μεγαλώνει στο Ρεϊζντερέ της Μικρασίας. Ζει άνετα με την οικογένεια της και είναι από τις τυχερές που παντρεύεται από έρωτα τον άντρα της, τον Δημητρό. Η ευτυχία του ζευγαριού θα ολοκληρωθεί με τη γέννηση του πρώτου τους γιου του Κωνσταντή. Λίγα χρόνια αργότερα ωστόσο, η Πανανή θα γνωρίσει για πρώτη φορά τον ξεριζωμό στη Λήμνο, εξαιτίας των διωγμών που εξαπολύουν οι Τούρκοι το 1915. Η ξενιτιά, θα της φανεί δύσκολη, όμως χάρη στην ανέλπιστη βοήθεια της Μελπομένης και της αγάπης του άντρα της, η Πανανή θα συνεχίσει τη ζωή της για μερικά χρόνια στη Λήμνο μέχρι την ευχάριστη στιγμή που θα επιστρέψουν όλοι μαζί στο αγαπημένο τους Ρεϊζντερέ.
Δυστυχώς όμως, τα σχέδια των ανθρώπων πολλές φορές παραμένουν σχέδια. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τα αποτρόπαια γεγονότα που θα συνέβαιναν το 1922, με τη σφαγή του ελληνικού στοιχείου από τους Τούρκους και την τελική του εξαφάνιση από τη γη της Ιωνίας.
Έτσι λοιπόν, η Πανανή θα ζήσει ένα δεύτερο ξεριζωμό, πολύ πιο οδυνηρό και οριστικό από τον πρώτο και να κάνει για δεύτερη πατρίδα της τη Λήμνο. Μόνο που τούτη τη φορά, δεν έχει μαζί της ούτε τον αγαπημένο της σύζυγο ούτε τον αγαπημένο της γιο τον Κωνσταντή. Έχουν χαθεί και οι δύο στα πάτρια εδάφη. Ευτυχώς δεν είναι μόνη. Έχει μαζί το μικρό της γιο, μωρό σχεδόν ακόμα, τον Μανώλη που η ύπαρξή του, της δίνει την απαραίτητη δύναμη για να αγωνιστεί, να ζήσει και να τον μεγαλώσει. Για μια ακόμη φορά, θα βρει βοήθεια από την Μελπομένη.
Από εκεί και πέρα, η ιστορία συνεχίζεται, οι ήρωες θα γνωρίσουν τη φρίκη ενός ακόμα πολέμου και την πείνα στα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής. Ο Μανώλης μεγαλώνει, θα δημιουργήσει τη δική του ζωή.
Ιστορικά γεγονότα, ανατροπές και μια μεγάλη δόση ιστορικής έρευνας από την πλευρά της συγγραφέως που πλέκει με δεξιοτεχνία την ιστορία των ηρώων της με την ιστορία της πατρίδας μας.
 Η Ρούλα δεν χρησιμοποιεί το κλασικό τρίτο πρόσωπο της αφήγησης σε τούτο το βιβλίο. Έχει προτιμήσει το πρώτο πρόσωπο για όλους τους ήρωες της. Τα κεφάλαια χωρίζονται άλλοτε ως αφήγηση της Πανανής, άλλοτε ως αφήγηση του Μανώλη και άλλοτε ως αφήγηση ενός άλλου ήρωα οδηγώντας τον αναγνώστη να διαμορφώσει μία άποψη για τα γεγονότα μέσα από τα ίδια τα μάτια των ηρώων. Η χρήση του πρώτου προσώπου κάνει τα πρόσωπα ακόμα πιο οικεία. Ο αναγνώστης αισθάνεται ζει μαζί τους τα πάθη τους, κλαίει με τα βάσανά τους, θυμώνει με την κακία των ανθρώπων, χαίρεται με τις χαρές τους.
Και δίπλα στην Πανανή και στον Μανώλη, η αφήγηση του Ενβέρ Καναράκη, του Τουρκοκύπριου που βρέθηκε με τη σειρά του ξεριζωμένος στο Ρεϊζντερέ, που άφησε το Ηράκλειο στο οποίο ζούσε χρόνια ολόκληρα η οικογένεια του, για να βρεθεί κι αυτός σε μια πατρίδα που δεν είναι όμως η πατρίδα του. Μας δείχνει λοιπόν, η Ρούλα και μια άλλη πλευρά της ιστορίας, που μπορεί να μην είναι τόσο τραγική όσο η δική μας αλλά δεν παύει να είναι τραγική, που σκόπιμα οι Έλληνες τόσα χρόνια δεν θέλαμε ή δεν ήμασταν έτοιμοι να αντικρίσουμε. Ότι υπήρξαν και Τούρκοι, απλοί άνθρωποι, που κι αυτοί αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν, ν’αφήσουν πίσω τους, τους τάφους των προγόνων τους και τα σπίτια τους, Τούρκοι που για μητρική τους γλώσσα είχαν τα ελληνικά, Τούρκοι που βρέθηκαν σε μία νέα Τουρκία που δεν ήταν η πατρίδα που τους καλοδέχτηκε.
Η Ρούλα έθιξε και τούτη την πλευρά, με τρόπο ώριμο κι ευαίσθητο, αποφεύγοντας τις έντονες εθνικές εξάρσεις, αλλά σκύβοντας με ανθρώπινη ευαισθησία και ειλικρινές ενδιαφέρον πάνω από τα βάσανα και τις ζωές των ηρώων της, ασχέτως εθνικότητας και θρησκεύματος.
Οι ήρωες της Ρούλας είναι καθημερινοί και ανθρώπινοι. Δεν είναι υπεράνθρωποι. Δεν είναι άνθρωποι γεννημένοι από στόφα ήρωα. Είναι ωστόσο άνθρωποι που οι τραγικές συμπτώσεις της Ιστορίας και η μοίρα τους οδήγησαν να γίνουν ήρωες. Γιατί η Πανανή μια απλή ζωή ονειρεύτηκε κι αναδείχθηκε μια καθημερινή ηρωίδα. Μαζί με την Πανανή και χιλιάδες άλλες Ελληνίδες.
«Η γειτονιά των ονείρων» είναι ένα βιβλίο γεμάτο ανθρωπιά και αισιοδοξία, ένα βιβλίο που δείχνει ότι ο άνθρωπος κρύβει μέσα του απίστευτα αποθέματα δύναμης και καλοσύνης. Αρκεί να θελήσει να τα ανακαλύψει και να τα διοχετεύσει στους άλλους.
«Η γειτονιά των ονείρων», είναι η γειτονιά που όλοι θα θέλαμε να ζήσουμε. Με τις μεθυστικές μυρωδιές των ανοιξιάτικων λουλουδιών, με το απογευματινό κουσκούσι στα πεζούλια των μονοκατοικιών, με τις φωνές των παιδιών που τρέχουν και παίζουν κυνηγητό, με τις γιαγιάδες που πλέκουν βελονάκι.
Η γειτονιά των ονείρων είναι η γειτονιά που είναι πλημμυρισμένη από ανθρώπινο πόνο και χυμένα δάκρυα αλλά είναι και η γειτονιά της χαράς και του γέλιου που δεν χάνεται, η γειτονιά της ανθρώπινης συντροφιάς, η γειτονιά της αδελφικής αγκαλιάς και της ανθρώπινης συμπόνοιας.
Είναι η γειτονιά που δεν έχει χάσει το πρόσωπό της, είναι η γειτονιά των ονείρων μας, όλων των ονείρων που σε πείσμα των καιρών εμείς θα συνεχίζουμε να κάνουμε.
Κι όταν νυχτώνει, θα καθόμαστε νοερά στο πεζούλι της αυλής, θα σηκώνουμε το κεφάλι ψηλά στο νυχτερινό έναστρο ουρανό και θα ονειρευόμαστε!

Κλείνοντας θα ήθελα να ευχηθώ μέσα από την καρδιά μου ‘καλοτάξιδο’ στη Ρούλα και να είστε σίγουροι ότι μέσα στις σελίδες του βιβλίου θα χαθείτε, θα ονειροπολήσετε, θα ταξιδέψετε… Με μια λέξη, θα το απολαύσετε!







* κάτοικος Αγίας Παρασκευής Ελληνικού και μέλος του Δ.Σ. του συλλόγου "Πρόοδος"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου