Κινηματογράφος: «Η ζωή είναι ωραία με τα μάτια κλειστά»

γράφει η Λίτσα Μπούκα

Πώς θα σας φαινόταν να γνωρίζατε από κοντά τον Τζον Λέννον; Ήδη βλέπω ένα μισοχαμογελάκι να διαγράφεται στα πρόσωπά σας. Κι εμένα, πρέπει να πω. Πόσο μάλλον που είδα αυτήν την ταινία.

Λίγο ετεροχρονισμένα, οφείλω να πω, κι ακόμα πιο ετεροχρονισμένο ετούτο το σημείωμα, αλλά, καλοκαίρι ερχεται, όλο και σε κάποιο θερινό μπορείτε να την προλάβετε.

Όντως, είναι αυτό που η κριτική περιγράφει ως 'feelgood movie', μια ταινία που σε κάνει να νιώθεις καλά, που μετά το τέλος της σε αφήνει με θετικά συναισθήματα.

Πρόκεται για ένα οδοιπορικό στην Ισπανία του Φράνκο, για μια ταινία δρόμου με λαμπρές στιγμές διαλόγου και άφθονο συναίσθημα, που όμως δεν γίνεται ποτέ γραφική στην απεικόνισή του.

Τρεις βασικοί εξαιρετικοί ηθοποιοί, που "γράφουν" πανέμορφα, ο καθένας με τον τρόπο του, μια τοιχογραφία εποχής που απλώνεται σαν παζλ, όχι με λεπτομέρεια, αλλά απολύτως κατανοητά, και που σε κάνει να βρίσκεις τις ψηφίδες μόνος σου, ώστε να συμπληρώσεις την εικόνα.

Η ιστορία, διασκεδαστική: ένας καθηγητής ισπανικών διασχίζει τη χώρα νότια για να συναντήσει τον Τζον Λέννον στην τοποθεσία γυρισμάτων μιας ταινίας. Άφθονο υλικό για ωραία πράγματα εδώ, αλλά δεν αποκαλύπτω τίποτα άλλο, να τη δείτε, έστω και σε DVD, όταν κυκλοφορήσει.

Σημειώνω πως η ταινία είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα. Ο Χαβιέρ Καμάρα του «Μίλα της» είναι ο χαρισματικός πρωταγωνιστής. Ίσως ενδιαφέρει να αναφέρω ότι η ταινία απέσπασε έξι βραβεία Γκόγια (καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, αντρικού ρόλου, νέας ηθοποιού και μουσικής).

Γιατί επέλεξα να γράψω γι αυτή την ταινία όμως; Κι όχι για κάποια άλλη; Θα είναι που είχα ανάγκη την ελαφρότητά -αλλά όχι ελαφρομυαλιά- της, που με άφησε με ένα χαμόγελο για μέρες μετά, κι ακόμα και τώρα που τη σκέφτομαι.

(Vivir Es Facil con los Ojos Cerrados)
2013 | Έγχρ. | Διάρκεια: 108'

Ισπανική ταινία, σκηνοθεσία Δαβίδ Τρουέμπα με τους: Χαβιέ Καμάρα, Ναταλία ντε Μολίνα, Φρανσέσκ Κολομέρ

Πηγή: www.sinergasia.gr