Τρίτη 19 Μαΐου 2015

Λίγα ψίχουλα ενημέρωσης σου γυρεύω

γράφει η Δάφνη Σφέτσα

Η ελπίδα έρχεται είπαμε και η ελπίδα ήρθε. Και συγκινηθήκαμε και διπλωθήκαμε στα δύο από το μέγεθος των στιγμών μπροστά στο μέγεθος της μικρής μας ύπαρξης.

Και είπε πως δεν διαπραγματευόμαστε την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού και ότι είμαστε κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας και λύγισε για μια στιγμή η φωνή του και εμείς με λυγμούς κλάψαμε και ναι, παρότι η περιφορά λειψάνων είναι η επιστροφή στον μεσαίωνα, σταύρωνα και λίγο την τηλεόραση, να τον έχει ο θεός καλά που διάολε, ανέλαβε μπροστάρης στη μάχη με το κακό και δεν έχει κλείσει τα 40 καλά καλά.

Και ξέραμε ότι θα είναι δύσκολα και ότι λάθη θα γίνουν και ότι θα δούμε και πρόσωπα που δεν γουστάρουμε δεξιά και αριστερά, γιατί θαύματα δεν γίνονται από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά και γιατί δεν μπορούν όλα να ταιριάζουν με το τι έχει ο καθένας μας στο κεφάλι του. Και πιστεύαμε ότι τελικά θα νικήσουμε γιατί έχουμε δίκιο και είναι μεγάλο όπλο το δίκιο.


Και τώρα κάπως η αμηχανία έχει πια παραπλωθεί στον χώρο. Τηλέφωνα εδώ και εκεί, σε φίλους και συντρόφους να ζητιανέψεις λίγη πληροφορία. "Έχουμε κάνα νεότερο, πού πάει το πράγμα" σε ρωτάνε στο δρόμο, σε ρωτάνε συγγενείς και φίλοι, περιφέρεις και εσύ το ερώτημα κάθε που τα κανάλια προδικάζουν μια συμφωνία- μνημόνιο ή την απόλυτη καταστροφή. Και αυτό είναι που δεν αντέχεται.


Ούτε αν θα μείνει ένας κάποιος ΕΝΦΙΑ για ένα χρόνο ακόμα, ούτε καν αν θα προχωρήσουν πιο βαθιές αλλαγές που έχουν να κάνουν με το υπόδειγμα, όπως είναι οι ιδιωτικοποιήσεις. Αυτό που δεν αντέχεται είναι η ουσιαστική αναντιστοιχία λόγων και έργων: με 10 εκατομμύρια είπατε ότι πάτε να διαπραγματευτείτε, δεν μπορεί να τα αφήνετε στο έλεος των καναλιών, να αναζητά ο κόσμος λίγα ψίχουλα ενημέρωσης και inside πληροφορίες από όποιον μπορεί να πέρασε δέκα λεπτά από οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ.

Το μέλλον μας είναι υπό διαπραγμάτευση, η αξιοπρέπειά μας. Ενημερώστε, χωρίς ευχολόγια για τη συμφωνία που έρχεται, χωρίς να βαφτίζουμε το ψάρι κρέας, χωρίς φόβο και πάθος για τη διαπραγματευτική μας τακτική -μη και την καταλάβουν οι έξω και μας πάρουνε χαμπάρι. Ναι, αυτό περίμεναν για να καταλάβουν...

Πόσα εκατομμύρια εναπόθεσαν την ελπίδα πάνω σε μια παρέα αριστερών τρελών που δεν μάσησαν, δεν αφέθηκαν στη δευτέρα παρουσία και το σοσιαλισμό που νομοτελειακά θα έρθει χωρίς να κάνουμε κάτι γι αυτό και ξεβράκωτοι ανέλαβαν τη μοίρα μας. Τόσα εκατομμύρια ακουμπάνε στον ώμο σας, τόσα εκατομμύρια ώμοι υπάρχουν για να ακουμπήσετε και εσείς.

Αλλαγή της διαπραγματευτικής γλώσσας: από το νεοφιλελεύθερο, τεχνοκρατικό μπλα μπλα που είναι -πρέπει να είναι- κινέζικα για εμάς, ρελάνς με τη μόνη γλώσσα που δεν καταλαβαίνουν: της αλήθειας, της συμμετοχής, της δημοκρατίας, τη γλώσσα των πολλών, τη γλώσσα των φτωχών.


Αλλαγή του πεδίου από τις κλειστές πόρτες στα διάφορα -groups, ανοιχτά χαρτιά στο τραπέζι. Η πολιτική δεν είναι δουλειά των ειδικών, των τύπων με τα καρτελάκια που κρέμονται από το λαιμό και σου δίνουν πάσο να λομπάρεις και να το παίξεις δήθεν τάχα -είπαμε, δεν θα φορέσουμε γραβάτες..

Στη σπαζοκεφαλιά που τυραννά τα κεφάλια μας, μινι μνημόνιο ή ρήξη, δεν υπάρχει σωστή απάντηση. Είναι το δίλημμα που έθεσαν οι έξω και στις δύο επιλογές διαλέγουμε την τρίτη: το αριστερό παράδειγμα διακυβέρνησης - διαπραγμάτευσης. Χωρίς σοφούς και τεχνοκράτες να κάνουν κουμάντο, με σοφούς και τεχνοκράτες να εκτελούν τις εντολές από όσα αποφασίζουμε εμείς, όλοι εμείς για το μέλλον μας.

Όχι άλλες προκάτ δηλώσεις για το "καλό κλίμα" και τη "συμφωνία που πλησιάζει".

Συλλογική μάχη για να νικήσει το καλό και κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας.

Πηγή: www.avgi.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου