γράφει ο Θανάσης Καρτερός
Μεταφορές βαρών, για παράδειγμα. Μεταφέρονται τα βάρη από τους μη έχοντες στους έχοντες με τη νέα πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης, λέγεται επισήμως.
Αλλά και μεταφορές ανησυχιών. Μεταφέρονται ανεπισήμως αλλά μαζικά οι ανησυχίες από κείνους που χθες έλεγαν όλα για το ευρώ σε κείνους που έλεγαν καμιά θυσία για το ευρώ. Ή, οι πιο μετριοπαθείς, όχι άλλες θυσίες για το ευρώ.
Και μέσα στις διασταυρούμενες μεταφορές μπλέξαν οι γραμμές μας. Διότι τα φορτηγά που μεταφέρουν τα βάρη προς τους έχοντες δεν δείχνουν και τόσο βαριά φορτωμένα. Ενώ τα βουνά των βαρών στις αυλές -και στις κουζίνες- των μη εχόντων είναι εκεί. Κι ο ΕΝΦΙΑ, και ο φόρος εισοδήματος άνευ αφορολόγητου, και οι ασφαλιστικές εισφορές λίγο ψηλότερα, και η φορολογία των ΕΠΕ και λοιπών μικρομεσαίων λίγο μεγαλύτερη, και οι ιδιωτικοποιήσεις μία από τα ίδια, αν και φιλολογικώς ευπρεπέστερες.
Όι-όι μάνα μου. Και ξιφουλκούν ήδη οι από κει ιδιοτελείς και οι από δω ανόητοι. Και αν περιμένετε παρήγορη διαφώτιση, αδίκως περιμένετε. Ο καθείς και τα όπλα του: Καλά τη φέραμε τη ζωή μας ώς εδώ, μικροζημιές και μικροκέρδη συμψηφίζοντας - το θέμα είναι τώρα τι λες. Διότι σπάμε, σου λένε, τη γραμμή που οι δανειστές είχαν χαράξει. Ανατρέπουμε τις λογικές τους. Σώζουμε, τις συντάξεις. Σώζουμε τα εργασιακά. Και διατηρούμε τη δυνατότητα να κάνουμε τη διαφορά. Κυβερνώντας.
Και πίσω απ' όλα πρέπει να βλέπεις τον τερατώδη συσχετισμό των δυνάμεων. Δεν ξορκίζεται ο γαμημένος με λόγια και συνθήματα. Κι όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει, στρατιώτη μου, τον πόλεμο τον χάνει. Μπρεστ Λιτόφσκ η υπόθεση. Δίνουμε έδαφος, κερδίζουμε ευκαιρία. Τα επιχειρήματα συνεπώς δεν λείπουν. Και καλό θα είναι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνη να προβληματιστούν πάνω σε κείνο που έλεγαν κάποιοι παλιοί: Μαραθώνιος και όχι κατοστάρι είναι το Κίνημα.
Θα τα ζυγίσουμε λοιπόν όλα. Ατομικά και συλλογικά. Αλλά έχουμε μια απαίτηση από την κυβέρνηση. Τους εμπιστευόμαστε. Να μας εμπιστευτούν. Συνεπώς, την αλήθεια και όχι παραμύθια. Τι έγινε, πώς έγινε, τι δίνουμε, τι ελπίζουμε. Ήσυχα κι απλά. Αν βέβαια θέλουν να τη βρούμε όλοι μαζί την άκρη...
Πηγή: www.koutipandoras.gr
Και μέσα στις διασταυρούμενες μεταφορές μπλέξαν οι γραμμές μας. Διότι τα φορτηγά που μεταφέρουν τα βάρη προς τους έχοντες δεν δείχνουν και τόσο βαριά φορτωμένα. Ενώ τα βουνά των βαρών στις αυλές -και στις κουζίνες- των μη εχόντων είναι εκεί. Κι ο ΕΝΦΙΑ, και ο φόρος εισοδήματος άνευ αφορολόγητου, και οι ασφαλιστικές εισφορές λίγο ψηλότερα, και η φορολογία των ΕΠΕ και λοιπών μικρομεσαίων λίγο μεγαλύτερη, και οι ιδιωτικοποιήσεις μία από τα ίδια, αν και φιλολογικώς ευπρεπέστερες.
Όι-όι μάνα μου. Και ξιφουλκούν ήδη οι από κει ιδιοτελείς και οι από δω ανόητοι. Και αν περιμένετε παρήγορη διαφώτιση, αδίκως περιμένετε. Ο καθείς και τα όπλα του: Καλά τη φέραμε τη ζωή μας ώς εδώ, μικροζημιές και μικροκέρδη συμψηφίζοντας - το θέμα είναι τώρα τι λες. Διότι σπάμε, σου λένε, τη γραμμή που οι δανειστές είχαν χαράξει. Ανατρέπουμε τις λογικές τους. Σώζουμε, τις συντάξεις. Σώζουμε τα εργασιακά. Και διατηρούμε τη δυνατότητα να κάνουμε τη διαφορά. Κυβερνώντας.
Και πίσω απ' όλα πρέπει να βλέπεις τον τερατώδη συσχετισμό των δυνάμεων. Δεν ξορκίζεται ο γαμημένος με λόγια και συνθήματα. Κι όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει, στρατιώτη μου, τον πόλεμο τον χάνει. Μπρεστ Λιτόφσκ η υπόθεση. Δίνουμε έδαφος, κερδίζουμε ευκαιρία. Τα επιχειρήματα συνεπώς δεν λείπουν. Και καλό θα είναι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνη να προβληματιστούν πάνω σε κείνο που έλεγαν κάποιοι παλιοί: Μαραθώνιος και όχι κατοστάρι είναι το Κίνημα.
Θα τα ζυγίσουμε λοιπόν όλα. Ατομικά και συλλογικά. Αλλά έχουμε μια απαίτηση από την κυβέρνηση. Τους εμπιστευόμαστε. Να μας εμπιστευτούν. Συνεπώς, την αλήθεια και όχι παραμύθια. Τι έγινε, πώς έγινε, τι δίνουμε, τι ελπίζουμε. Ήσυχα κι απλά. Αν βέβαια θέλουν να τη βρούμε όλοι μαζί την άκρη...
Πηγή: www.koutipandoras.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου