Ψυχραιμία και νηφαλιότητα

του Βασίλη Θεοδώρου *

Σε καμία των περιπτώσεων δεν είναι απλά τα πράγματα - η αποδοχή από την πλευρά των δανειστών μέτρων με ταξικό προσανατολισμό είναι μάλλον δύσκολη ή θα οδηγήσει σε νέες απαιτήσεις.

Στην παρούσα φάση, χωρίς να υπάρχει πλήρης εικόνα του συνολικού ισοζυγίου της διαφαινομένης συμφωνίας, έχει ξεκινήσει μια οργίλη αντίδραση κυρίως από τις δυνάμεις που είναι επιφυλακτικές με την παραμονή μας στο ενιαίο νόμισμα.

Μέσα από μια εντεινόμενη ρητορική αναπτύχτηκε παλαιόθεν η ιδέα ότι μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν επιτρέπεται να κάνει παραχωρήσεις για την παραμονή της χώρας στο Ευρώ.

Ο βαθμός ελαστικότητας αυτής της άποψης αποτελεί φυσικά ένα από τα βασικά πεδία εσωκομματικής διαπάλης ιδεών. Ωστόσο, δεν πρέπει να παραγνωρίζεται ότι υπάρχει μια παγιωμένη πλειοψηφική άποψη - η οποία επικυρώθηκε με τη λαϊκή εντολή στις πρόσφατες εκλογές.

Σε αυτό το κόμμα βέβαια, οι απόψεις όλων είναι σεβαστές και μπαίνουν στη συζήτηση. Έχουμε μάθει να συζητάμε και να διαφωνούμε - άλλωστε η Αριστερά είναι μεγάλο σχολείο διαλεκτικής.

Αυτό που δεν είναι πάντα δυνατό είναι να διεξάγεται μια συζήτηση χωρίς υπερβολές και κάτω από την πίεση των συναισθημάτων. Στην Αριστερά τα συναισθήματα παίζουν σημαντικό ρόλο και αποτελούν μια από τις κινητήριες δυνάμεις της.

Η έλλειψη πληροφόρησης και ο τρόπος που διεξάγεται η παρούσα συζήτηση πυροδοτεί πολύ έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις. Σε αυτό έχουν όλες οι πλευρές τις ευθύνες τους.

Προφανώς, εν μέσω μιας διαπραγμάτευσης, η πληροφόρηση είναι ελεγχόμενη, ωστόσο η κομματική δυσλειτουργία είναι παραλυτική σε όλα τα επίπεδα. Είναι φανερό ότι το κόμμα αναζητά νέες λειτουργικές ισορροπίες. Αυτό όμως είναι προβληματικό στην παρούσα συγκυρία.

Το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας παρακολουθεί μουδιασμένα τις εξελίξεις και προσπαθεί να επεξεργαστεί δευτερογενείς πληροφορίες για τη διαμορφούμενη πραγματικότητα.

Το γενικότερο κλίμα που πυροδοτείται, κυρίως από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ, είναι ένα γενικευμένο κλίμα επίθεσης κατά της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ, από εκείνους που διέλυσαν με τις πολιτικές τους τη χώρα, με το επιχείρημα ότι φέρνουμε «λαίλαπα» μέτρων.

Η κατασκευή μιας έντονα φορτισμένης αποτίμησης της πραγματικότητας στοχεύει στην εξισωτική ακύρωση της παρούσας κυβέρνησης. Οι πολιτικοί μας αντίπαλοι χαρακτηρίζουν ως ιδεοληψία και επικοινωνιακό τέχνασμα τη διαπραγμάτευση. Υπονοούν ότι «θα ήταν καλύτερα χωρίς διαπραγμάτευση», άρα καλά έκαναν εκείνοι.

Υπονοούν ότι τα μέτρα που αναγκάζεται να πάρει η σημερινή κυβέρνηση, την «εξισώνουν» με τις προηγούμενες. Προτασιακή λογική χαρακτηρίζει αυτές τις ιδέες. Νεοδημοκρατικό non paper τελειώνει ως εξής: «Δεν αντέχεται τέτοια «περήφανη πολιτική διαπραγμάτευση» που κατατρώει το διαθέσιμο εισόδημα, μειώνει την απασχόληση, επιδεινώνει την ανταγωνιστικότητα και ξαναβυθίζει τη χώρα στην ύφεση για να συντηρεί την κομματική πελατεία. Εθνική συνεννόηση τώρα, για ένα άλλο μείγμα πολιτικής, δημοσιονομικά βιώσιμο, αναπτυξιακά φιλικό, κοινωνικά δίκαιο».

Συνυπολογίζοντας και τις κινητοποιήσεις «κατσαρόλας», βλέπουμε ότι στο εσωτερικό δίνεται ένας υπέρ πάντων αγώνας από ένα ιδιόμορφο αντιΣυριζαϊκό μέτωπο με δυο διαστάσεις. Να παρέχουν στήριξη στους δανειστές για να πετύχουν όσο περισσότερα μπορούν έναντι της ελληνικής κυβέρνησης (και κατ’ επέκταση της Ελλάδας) και να εμποδίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ να εστιάσει απρόσκοπτα στις απαραίτητες αλλαγές στο εσωτερικό της χώρας.

Η δεύτερη διάσταση είναι εκείνη που φοβούνται περισσότερο, διότι μια ενδεχόμενη επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ τους βγάζει πλήρως από το παιχνίδι στο εσωτερικό, ενώ παράλληλα βάζει στο παιχνίδι συγγενείς δυνάμεις με το ΣΥΡΙΖΑ σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Στο επίπεδο της κυβέρνησης γνώμονας πρέπει να είναι όμως το πλαίσιο της λαϊκής εντολής και η ανάγνωση της πολιτικής πραγματικότητας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης ότι η παρούσα κυβέρνηση είναι κυβέρνηση εθνικής ενότητας και έχει μεγάλα περιθώρια μέχρι να εξαντλήσει τη χρησιμότητά της. Είναι επίσης αυτονόητο ότι οφείλουμε να στηρίξουμε τους θεσμούς και τη δημοκρατία μετά από την γενικευμένη ανυποληψία των περασμένων πέντε ετών. Η διαπραγμάτευση εν τέλει είναι ένα από τα οποία ζήτησε ο ελληνικός λαός από την κυβέρνηση.

Σε καμία των περιπτώσεων δεν είναι απλά τα πράγματα - η αποδοχή από την πλευρά των δανειστών μέτρων με ταξικό προσανατολισμό είναι μάλλον δύσκολη ή θα οδηγήσει σε νέες απαιτήσεις. Μια ακόμη ευκαιρία για να αβαντάρουν τις ντόπιες «φίλιες δυνάμεις» τους… μήπως και ξεφύγουν από το σκάκι του ΣΥΡΙΖΑ.

Σε ότι αφορά στις εσωκομματικές επιφυλάξεις η απάντηση πρέπει να είναι περισσότερη δημοκρατία, περισσότερη συλλογικότητα και άμεση επίλυση των λειτουργικών -οργανωτικών προβλημάτων με ένα προωθητικό πνεύμα. Οφείλουμε τέλος να διαφυλάξουμε το επίπεδο του πολιτικού διάλογου και την ψυχική μας ενότητα. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας…

* μέλος του Συντονιστικού Οργάνου της Ν.Ε. Βόρειας Αθήνας

Πηγή: toideologio.gr