Ο Νίκος Πλουμπίδης για τον Αρη Βελουχιώτη

Παραθέτουμε το σημείωμα για τον Άρη στα εβδομηντάχρονα του θανάτου του.

Ένα από τα σημειώματα της φυλακής του Ν. Πλουμπίδη1 είναι αφιερωμένο στον Άρη Βελουχιώτη. Ένα ακόμα σημείωμα στον Δημήτρη (Μήτσο) Παπαγιάννη, επίσης σύντροφό του, που βρέθηκε στο περιθώριο του κόμματος μετά την δίκη του Ν. Μπελογιάννη.

Τα σημειώματα αυτά γράφονται την άνοιξη του 1954, λίγο πριν την εκτέλεση του Ν. Πλουμπίδη, όταν βρίσκεται και ο ίδιος στο κομματικό περιθώριο.

Παραθέτουμε το σημείωμα για τον Άρη στα εβδομηντάχρονα του θανάτου του.

1.Δ.Α.Παπαχρίστου «Νίκος Πλουμπίδης Ντοκουμέντα, Γράμματα από την φυλακή 1953-54», (Δελφίνι, Αθήνα 1997)

Κ. Αρβανίτης

XI. Γράμμα για τον Άρη Βελουχιώτη

Κλάφτε βουνά μ΄ της Ρούμελης

Κλάφτε τον καπετάνιο

Τον Άρη τον σκοτώσανε

Τον Άρη τον σκοτώσανε

Τον Άρη Βελουχιώτη

Που ΄ταν της Πίνδου σταυραητός

Που ΄ταν της Πίνδου σταυραητός

της Ρούμελης σαΐνι

και του ΕΛΑΣ ο αρχηγός

ο πρώτος καπετάνιος

Με μπαμπεσιά τον σκότωσαν

Με μπαμπεσιά τον σκότωσαν

Του πήραν το κεφάλι

Μα εκείνος ζει απέθαντος

Μα εκείνος ζει απέθαντος

μες στις καρδιές των φίλων

των φίλων και αλύτρωτων

Χθες το βράδυ μου ΄ρθε στο μυαλό η εικόνα του Άρη Βελουχιώτη. Άρχισα να τραγουδάω τα παραπάνω λόγια με το σκοπό του τραγουδιού του Κατσαντώνη «Βαστάτε Τούρκοι τ’ άλογα».

Πριν λίγη ώρα ξαναθυμήθηκα τα χθεσινά και ξανατραγούδησα. Γι’ αυτό χωρίς να κάνω τον ποιητή και τον μουσουργό , έγραψα τα παραπάνω λόγια σαν μνημόσυνο στον φίλο μου τον Άρη.

Με τον Άρη ήμασταν καλοί φίλοι και είχε δουλέψει κάτω από την καθοδήγησή μου όταν ήταν μόνο Θανάσης Κλάρας. Το καλοκαίρι του 1937 δραπέτευσε μέσα από το δικαστήριο και τότε τον πήρα εγώ στο δικό μου σπίτι για ένα μήνα και τον άλλο κάθισε στον Σκλάβαινα. Τότε μου διηγήθηκε όλη του τη ζωή και τα καλά της και τα κακά της.

Από τότε τον είδα μόνο δύο φορές και για λίγη ώρα το Γενάρη του 1945. Τη μια στη Θήβα και την άλλη στα Τρίκαλα.

Μετά την ανταρσία του ΑΡΗ ενάντια στο κόμμα συμφώνησα να τιμωρηθεί ΟΧΙ όμως να χτυπηθεί, όπως χτυπήθηκε. Σήμερα η συμφωνία της Βάρκιζας χτυπήθηκε επίσημα από το κόμμα, όμως η μνήμη του Άρη ΔΕΝ αποκαταστάθηκε, ενώ έπρεπε να αποκατασταθεί σαν πολιτική ενέργεια. Αν ζήσω και μπορέσω και γράψω θα αποκαταστήσω την μνήμη του ΑΡΗ, όχι γιατί ήταν φίλος μου, αλλά γιατί υπήρξε κεφάλαιο και σταθμός στην ιστορία του λαϊκού επαναστατικού κινήματος ανεξάρτητα από τα λάθη του κλπ.

Ν.

Μάρτης 1954

Αγαπητέ Τ. Ας μένει και το χαρτί αυτό. Όταν πεθάνω, ας δει το κόμμα τη γνώμη μου για τον Άρη και ας κάμει το καθήκον του.

Πηγή: www.stokokkino.gr