Ο σοσιαλισμός της δραχμής

γράφει ο Γιώργος Ανανδρανιστάκης

Το βασικό επιχείρημα για την έξοδο από την Ευρωζώνη και την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος είναι ότι η Ελλάδα θα ανακτήσει την οικονομική ελευθερία της, θα μπορεί να παίρνει μόνη της τις αποφάσεις για τα έσοδα, τις δαπάνες, την παραγωγική δραστηριότητα, τη διαχείριση της δημόσιας περιουσίας, χωρίς να δίνει λόγο σε εταίρους και δανειστές. Μοιάζει προφανές κι όμως δεν είναι.

Ακόμη και η έξοδος από την Ευρωζώνη και η κυκλοφορία νέου, μόνιμου νομίσματος προϋποθέτει συμφωνία με τους δανειστές, προϋποθέτει χρηματοδότηση - γέφυρα και αναδιάρθρωση του χρέους, ώστε να μπορεί να εξυπηρετείται εφεξής.

Κι επειδή οι δανειστές δεν δίνουν του αγγέλου τους νερό, αυτές οι, ο θεός να τις κάνει, παροχές θα γίνουν μόνο με την ανάληψη αυστηρότατων δεσμεύσεων, κινδυνεύουμε, δηλαδή, να βρεθούμε εκτός ευρώ και εντός Μνημονίου.


Ας υποθέσουμε ότι δεν κάνουμε καμία μεταβατική συμφωνία με τους εταίρους και πάμε από μόνοι μας σε νέο νόμισμα, αρχικά σε IOU και αργότερα -το λιγότερο σε οκτώ μήνες- σε νόμισμα εθνικό. Αυτό θα σημάνει έξοδο από την Ευρωζώνη αμέσως και από την Ευρωπαϊκή Ένωση βραχυπροθέσμως.

Θα σημάνει επίσης την έναρξη ενός πολύ σκληρού νομικού αγώνα για τον μετριασμό των συνεπειών της χρεοκοπίας, εκτός κι αν νομίζει κανείς ότι οι δανειστές θα μας χαρίσουν τα 360 δισ. που χρωστάμε, 240 δισ. στα κράτη της Ε.Ε. και στο ΔΝΤ και 120 δισ. στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Εν πάση περιπτώσει, θα πείτε, η έξοδος από την Ευρωζώνη και την Ε.Ε. διασφαλίζει τουλάχιστον την ελευθερία κινήσεων, έστω και με βαρύ τίμημα. Το τίμημα θα είναι σίγουρα βαρύ, η ελευθερία, όμως, θα είναι ελευθερία; Βγαίνεις από την Ε.Ε., παραμένοντας ωστόσο στον καπιταλισμό και τούτο έχει συνέπειες αναπόδραστες.

Η ισοτιμία του νέου νομίσματος δεν θα ορίζεται μονομερώς από την Ελλάδα, θα ορίζεται από τις διεθνείς αγορές χρήματος και προϊόντων, αυτές θα προσδιορίσουν την αξία της δραχμής και συνεπακόλουθα το κόστος των εισαγόμενων προϊόντων, των καυσίμων, των φαρμάκων, των τροφίμων.

Η ελληνική οικονομία, ακόμη κι αν δεν πληρώσει ούτε δραχμή για το παλαιό χρέος, θα έχει ανάγκη από εξωτερικό δανεισμό για να μπορέσει να κινηθεί, αλλιώς θα πρέπει να έχει ισοσκελισμένα έσοδα και δαπάνες ανά πάσα στιγμή.

Ποιος θα δανείσει μια χρεοκοπημένη οικονομία; Οι αγορές αποκλείεται, μένουν, άρα, μόνο τα διακρατικά δάνεια, τα οποία, αν δοθούν, θα δοθούν με αυστηρότατες προϋποθέσεις, με παραχώρηση υποδομών και με δεσμεύσεις γεωπολιτικές.

Επίσης, είτε εντός είτε εκτός Ευρωζώνης, οι σχέσεις παραγωγής θα παραμείνουν καπιταλιστικές, εκτός αν γίνουν δομικές παρεμβάσεις που θα αλλάξουν αιφνιδίως τη φύση του συστήματος.

Το σχέδιο για επιστροφή στο εθνικό νόμισμα παραπέμπει αναγκαστικά στον σοσιαλισμό σε μια χώρα κι αν αυτός ο σοσιαλισμός είναι σαν εκείνον που βίωσαν στο παρελθόν γειτονικές χώρες, θα πρέπει να αποφευχθεί απαξάπαντος.

Πηγή: www.avgi.gr