Δευτέρα 17 Αυγούστου 2015

Θέλει αρετή και τόλμη η μάχη για την εξουσία



Δεν ξέρω αν είναι στο DNA των Ελλήνων το "νυν υπέρ πάντων ο αγών", αλλά σίγουρα δεν είναι η διαλεκτική (διαλεκτική, από το ρήμα διαλέγομαι = συνομιλώ και διαλέγω, ξεδιαλύνω, στην αρχική σημασία είναι η τέχνη της συνομιλίας, της συζήτησης).


Αν παρατηρήσουμε τις αντιδράσεις ορισμένων μετά την εκβιαστική ψήφιση του 3ου μνημονίου ή συμφωνίας, διακρίνουμε μια πλήρη σύγχυση μετά από κάποια γεγονότα που υπερβαίνουν τις αντοχές, τις επιθυμίες, τα όρια της σκέψης τους.

Εύκολη λύση είναι η άρνηση, η απογοήτευση, ο απαξιωτικός χαρακτηρισμός για οτιδήποτε είναι κόντρα στην δικές τους επιθυμίες, το πληγωμένο εγώ τους.

Αποτέλεσμα αυτής της συμπεριφοράς είναι η συναισθηματική αντίδραση σε καταστάσεις που νομίζουν ότι δεν μπορούν να επέμβουν. Είναι σαν τους απατημένους εραστές που κλείνονται σε μια μόνιμη καταθλιπτική ανυπαρξία.

Δεν θα πω κάτι το πρωτότυπο, αλλά η ζωή μας είναι γεμάτη με όνειρα, επιθυμίες, στόχους. Πόσους από αυτούς έχουμε πετύχει;;; Πόσες επιθυμίες μας έγιναν πραγματικότητα;;; Σίγουρα δεν αυτομαστιγωνόμαστε, ούτε εγκαταλείπουμε τον αγώνα μας για κάτι καλύτερο.

Γιατί τώρα σ' αυτή τη δύσκολη στιγμή εγκαταλείπουν το πλοίο;;; Η θυμωμένη αντίδραση με χαρακτηρισμούς "προδότες", "πουλημένοι" κ.λ.π. μήπως κρύβει την αδυναμία για τον σκληρό αγώνα που πρέπει να κάνουμε για να "καταλάβουμε τα ανάκτορα"; Πότε στην ιστορία ένας λαός απέκτησε την ανεξαρτησία του, χωρίς θυσίες, πισωγυρίσματα, χαμένες μάχες;;; Ωραίο να τα διηγούμαστε, αλλά δύσκολο να συμμετέχουμε σ' αυτές τις μάχες. Στάχτη στα μάτια για την αποχή, είναι ένας "επαναστατικός" λόγος με βαρύγδουπες εκφράσεις, καταγγελίες, ανούσιες συζητήσεις. Εκτός κι αν ο στόχος είναι η εξουσία στην ανύπαρκτη… χώρα των θαυμάτων. Μόνιμος επαναστάτης του καναπέ με φραπέ και "avanti popolo".

Την καυτή πατάτα αποφάσισε να την πάρει στα χέρια της η Αριστερά. Δεν θα την πετάξει. Είναι ίσως η μοναδική ευκαιρία να αλλάξει πορεία αυτός ο τόπος προς μια προοδευτική κατεύθυνση.

Γι αυτό χρειάζονται όλες οι αριστερές προοδευτικές δυνάμεις, ανεξάρτητα από διαφορές τακτικής. Χρειάζεται επαναπροσδιορισμός των θέσεων της Αριστεράς στην περίοδο της παγκοσμιοποίησης, της κυριαρχίας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, ανασυγκρότηση, αποφασιστικότητα, ενότητα.

Θέλει αρετή και τόλμη (και ελιγμούς) η μάχη για την εξουσία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου