γράφει ο Τάσος Παππάς
Μας έχουν γανώσει τ' αυτιά τα επιτελικά στελέχη ορισμένων κομμάτων και πολλοί δημοσιολόγοι ότι αυτό που υπογράψαμε, δηλαδή το τρίτο μνημόνιο, δεν τροποποιείται και
η νέα κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να το εφαρμόσει μέχρι κεραίας, διαφορετικά θα δημιουργηθούν προβλήματα στις σχέσεις μας με τους δανειστές και θα επανέλθει στο προσκήνιο το θέμα του Grexit.
Συνεπώς τα κεφάλια μέσα, να αφήσουμε τις εξυπνάδες ότι κάποια θέματα που περιλαμβάνονται στο μνημόνιο είναι διαπραγματεύσιμα και ότι υπάρχουν περιθώρια προσαρμογών, αναλόγως της πορείας του προγράμματος, των εγχώριων και διεθνών συνθηκών.
Γι αυτό, συμπληρώνουν, είναι απαραίτητο να πάμε σε κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού ή σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας στελεχωμένη από πρόσωπα που δεν ανήκουν στη σφαίρα της μαχόμενης πολιτικής και ως εκ τούτου δεν υπολογίζουν το πολιτικό κόστος και θα κάνουν τη δουλειά που πρέπει αδιαφορώντας για το αν θα θυμώσει η κοινωνία.
Είναι η λογική της πλήρους παράδοσης της πολιτικής στις δυνάμεις της αγοράς και της ανάθεσης του ρόλου που αυτή πρέπει να έχει στην υποτίθεται έμπειρη και προσοντούχα τεχνοκρατία. Αυτή η λογική, αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις, φαίνεται πως έχει σημαντικά ερείσματα στην κοινωνία.
Μια ματιά όμως στο πρόσφατο παρελθόν, το δικό μας και άλλων χωρών, αποδεικνύει ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι. Μπορεί κάποιος να προσάψει πολλά στους επαγγελματίες πολιτικούς, ωστόσο τα δείγματα γραφής των ειδικών, όποτε επιστρατεύθηκαν για να σώσουν τις χώρες τους, δεν είναι καθόλου εντυπωσιακά.
Ούτε εδώ ο Παπαδήμος ούτε στην Ιταλία ο Μάριο Μόντι που αντικατέστησαν εκλεγμένους πρωθυπουργούς -για την ακρίβεια και ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι ανετράπησαν από συνωμοσίες στις οποίες πήραν μέρος ευρωπαικές και ντόπιες δυνάμεις- δεν μπορούν να υπερηφανεύονται για τα επιτεύγματα τους. Άνθρωποι των τραπεζών και οι δύο φρόντισαν κυρίως για τα συμφέροντα των πρώην εργοδοτών τους. Στις τράπεζες δούλευαν πριν, στις τράπεζες γύρισαν μετά και αφού είχαν δια...πράξει το καθήκον τους.
Σ' ότι αφορά την άποψη ότι το μνημόνιο δεν αλλάζει, η διάψευση έρχεται από τα πλέον αρμόδια χείλη. Δυνατότητα για «ελιγμούς» στο πρόγραμμα που έχει συμφωνήσει η Ελλάδα με τους δανειστές της, μετά τις εκλογές, διαβλέπει ο Μπενουά Κερέ, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Επισημαίνει χαρακτηριστικά πως «το σημαντικό είναι ότι η Ελλάδα και οι εταίροι της εμπιστεύονται ο ένας τον άλλο και πάλι».
Συνεπώς, σε αυτήν τη βάση, «θα υπάρξουν περιθώρια ελιγμών όταν πρόκειται για την προσαρμογή του προγράμματος μετά τις εκλογές, για παράδειγμα όσον αφορά τις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας και την αντιμετώπιση των κεκτημένων συμφερόντων, υπό την προϋπόθεση ότι οι στόχοι του προγράμματος έχουν επιτευχθεί».
Το να βγαίνει από τ' αριστερά στους εδώ φανατικούς των μνημονίων ο παράγοντας της Κεντρικής Τράπεζας είναι κάπως σκαμπρόζικο. Δεν βρίσκετε;
Πηγή: www.efsyn.gr
Συνεπώς τα κεφάλια μέσα, να αφήσουμε τις εξυπνάδες ότι κάποια θέματα που περιλαμβάνονται στο μνημόνιο είναι διαπραγματεύσιμα και ότι υπάρχουν περιθώρια προσαρμογών, αναλόγως της πορείας του προγράμματος, των εγχώριων και διεθνών συνθηκών.
Γι αυτό, συμπληρώνουν, είναι απαραίτητο να πάμε σε κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού ή σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας στελεχωμένη από πρόσωπα που δεν ανήκουν στη σφαίρα της μαχόμενης πολιτικής και ως εκ τούτου δεν υπολογίζουν το πολιτικό κόστος και θα κάνουν τη δουλειά που πρέπει αδιαφορώντας για το αν θα θυμώσει η κοινωνία.
Είναι η λογική της πλήρους παράδοσης της πολιτικής στις δυνάμεις της αγοράς και της ανάθεσης του ρόλου που αυτή πρέπει να έχει στην υποτίθεται έμπειρη και προσοντούχα τεχνοκρατία. Αυτή η λογική, αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις, φαίνεται πως έχει σημαντικά ερείσματα στην κοινωνία.
Μια ματιά όμως στο πρόσφατο παρελθόν, το δικό μας και άλλων χωρών, αποδεικνύει ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι. Μπορεί κάποιος να προσάψει πολλά στους επαγγελματίες πολιτικούς, ωστόσο τα δείγματα γραφής των ειδικών, όποτε επιστρατεύθηκαν για να σώσουν τις χώρες τους, δεν είναι καθόλου εντυπωσιακά.
Ούτε εδώ ο Παπαδήμος ούτε στην Ιταλία ο Μάριο Μόντι που αντικατέστησαν εκλεγμένους πρωθυπουργούς -για την ακρίβεια και ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι ανετράπησαν από συνωμοσίες στις οποίες πήραν μέρος ευρωπαικές και ντόπιες δυνάμεις- δεν μπορούν να υπερηφανεύονται για τα επιτεύγματα τους. Άνθρωποι των τραπεζών και οι δύο φρόντισαν κυρίως για τα συμφέροντα των πρώην εργοδοτών τους. Στις τράπεζες δούλευαν πριν, στις τράπεζες γύρισαν μετά και αφού είχαν δια...πράξει το καθήκον τους.
Σ' ότι αφορά την άποψη ότι το μνημόνιο δεν αλλάζει, η διάψευση έρχεται από τα πλέον αρμόδια χείλη. Δυνατότητα για «ελιγμούς» στο πρόγραμμα που έχει συμφωνήσει η Ελλάδα με τους δανειστές της, μετά τις εκλογές, διαβλέπει ο Μπενουά Κερέ, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Επισημαίνει χαρακτηριστικά πως «το σημαντικό είναι ότι η Ελλάδα και οι εταίροι της εμπιστεύονται ο ένας τον άλλο και πάλι».
Συνεπώς, σε αυτήν τη βάση, «θα υπάρξουν περιθώρια ελιγμών όταν πρόκειται για την προσαρμογή του προγράμματος μετά τις εκλογές, για παράδειγμα όσον αφορά τις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας και την αντιμετώπιση των κεκτημένων συμφερόντων, υπό την προϋπόθεση ότι οι στόχοι του προγράμματος έχουν επιτευχθεί».
Το να βγαίνει από τ' αριστερά στους εδώ φανατικούς των μνημονίων ο παράγοντας της Κεντρικής Τράπεζας είναι κάπως σκαμπρόζικο. Δεν βρίσκετε;
Πηγή: www.efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου