γράφει ο Γιώργος Μελιγγώνης
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είχε λοιδορηθεί εσωκομματικά και τού είχε καταλογιστεί ότι προσπαθεί να «προσπεράσει» το κόμμα και να χτίσει αδιαμεσολάβητη σχέση με τους πολίτες.
Μάλιστα, σε συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, δεν είχε περάσει η πρόταση Τσίπρα για διεξαγωγή εσωκομματικού δημοψηφίσματος, προκειμένου όλα τα εγγεγραμμένα μέλη του κυβερνώντος κόμματος, σε όλη την Ελλάδα, να αποφανθούν επί της συμφωνίας της 12ης Ιουλίου.
Και όσο περνούσαν οι μέρες, οι εσωκομματικοί συσχετισμοί ολοένα και βάραιναν για τον επανεκλεγέντα πρωθυπουργό, ενώ κάποια στιγμή, ο Αλέξης Τσίπρας σχεδόν έχασε το κόμμα, καθώς τάχθηκαν κατά της συμφωνίας 108 από τα 201 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής!
Και όσο περνούσαν οι μέρες, οι εσωκομματικοί συσχετισμοί ολοένα και βάραιναν για τον επανεκλεγέντα πρωθυπουργό, ενώ κάποια στιγμή, ο Αλέξης Τσίπρας σχεδόν έχασε το κόμμα, καθώς τάχθηκαν κατά της συμφωνίας 108 από τα 201 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής!
Τα υπόλοιπα είναι Ιστορία: η διάσπαση συντελέστηκε, οι «λαφαζανικοί» έφτιαξαν τη Λαϊκή Ενότητα, άλλα στελέχη που ως τότε καταγράφονταν στην «προεδρική πλειοψηφία» αποχώρησαν και πήγαν σπίτι τους, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε την προεκλογική μάχη σοβαρά τραυματισμένος. Άλλωστε, η «Αριστερή Πλατφόρμα» ήλεγχε περίπου το 30% των οργάνων του κόμματος και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης φάνταζε πολύ ισχυρός στο εσωκομματικό σκηνικό.
Όμως, αν έδειξε κάτι η κάλπη της 20ής Σεπτεμβρίου, είναι πως τελικά αυτός ο περίφημος «κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ» υπήρχε. Και ότι η εσωκομματική επιρροή είτε της «Αριστερής Πλατφόρμας» είτε άλλων τάσεων, συνιστωσών και ομάδων, δεν αντιστοιχείται με ανάλογη επιρροή στην κοινωνία. Κάθε άλλο.
Οι «λαφαζανικοί» του 30% δεν πήραν το 1/3 των ψήφων του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή 12%. Πήραν μόλις 2,86% και δεν κατάφεραν να μπουν καν στη Βουλή. Ενώ το αποτέλεσμα της κάλπης ανέδειξε έναν ΣΥΡΙΖΑ και έναν Τσίπρα πανίσχυρο, που παρά τα τραύματα της διάσπασης, αλλά και τον επώδυνο συμβιβασμό του τρίτου Μνημονίου, ανανέωσαν την δημοκρατική τους νομιμοποίηση από τους πολίτες, αποσπώντας σχεδόν το ίδιο ποσοστό με τον περασμένο Ιανουάριο.
Φυσικά, πριν καν στεγνώσει το μελάνι του εκλογικού αποτελέσματος, η κυβέρνηση οφείλει να αρχίσει την σκληρή δουλειά, αφού οι προκλήσεις για τη χώρα παραμένουν μπροστά, ενώ βάσει των δεσμεύσεων της χώρας, το 55% των παρεμβάσεων του Μνημονίου θα πρέπει να δρομολογηθούν ή να τεθούν υπό διαπραγμάτευση με τους δανειστές στις επόμενες… 95 ημέρες. Μ' άλλα λόγια, ο χρόνος παραμένει πολύ πυκνός και το κλίμα απρόβλεπτο, παρά τον μηδενισμό του πολιτικού κοντέρ για τη χώρα.
Και αυτό φέρνει τον ΣΥΡΙΖΑ αντιμέτωπο με μία πρόκληση: να μάθει, επιτέλους, να λειτουργεί ως κόμμα εξουσίας. Οι τάσεις, οι ομαδούλες και οι φράξιες αποδείχθηκε ότι δεν έχουν καμία επιρροή στους πολίτες και πως δεν μπορούν αφ' εαυτές να κρίνουν ένα εκλογικό αποτέλεσμα. Μπορούν, ωστόσο, όπως είδαμε, να ταλαιπωρήσουν μία κυβέρνηση και, κατ' επέκταση, μία χώρα ολόκληρη.
Φυσικά, πριν καν στεγνώσει το μελάνι του εκλογικού αποτελέσματος, η κυβέρνηση οφείλει να αρχίσει την σκληρή δουλειά, αφού οι προκλήσεις για τη χώρα παραμένουν μπροστά, ενώ βάσει των δεσμεύσεων της χώρας, το 55% των παρεμβάσεων του Μνημονίου θα πρέπει να δρομολογηθούν ή να τεθούν υπό διαπραγμάτευση με τους δανειστές στις επόμενες… 95 ημέρες. Μ' άλλα λόγια, ο χρόνος παραμένει πολύ πυκνός και το κλίμα απρόβλεπτο, παρά τον μηδενισμό του πολιτικού κοντέρ για τη χώρα.
Και αυτό φέρνει τον ΣΥΡΙΖΑ αντιμέτωπο με μία πρόκληση: να μάθει, επιτέλους, να λειτουργεί ως κόμμα εξουσίας. Οι τάσεις, οι ομαδούλες και οι φράξιες αποδείχθηκε ότι δεν έχουν καμία επιρροή στους πολίτες και πως δεν μπορούν αφ' εαυτές να κρίνουν ένα εκλογικό αποτέλεσμα. Μπορούν, ωστόσο, όπως είδαμε, να ταλαιπωρήσουν μία κυβέρνηση και, κατ' επέκταση, μία χώρα ολόκληρη.
Τούτων δοθέντων, αποτελεί πρόκληση για τον ΣΥΡΙΖΑ να βρει μία βελούδινη λύση, η οποία και θα υπερασπίζεται την παράδοση του εσωκομματικού πλουραλισμού της Αριστεράς, αλλά ταυτόχρονα και θα διασφαλίζει την σταθερότητα της κυβέρνησης.
Και αυτό δεν αφορά μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε τον Αλέξη Τσίπρα. Αφορά κυρίως τη χώρα, η οποία έχασε πολύτιμους μήνες και ταλαιπωρήθηκε με μία ακόμη εκλογική αναμέτρηση, εξαιτίας μίας Αποστασίας.
ΥΓ: Σε σχέση με τα μαθηματικά των εκλογών, θα μπορούσε κάποιος να έχει αντιρρήσεις στο επιχείρημα πως ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε από τις εκλογές με την ίδια δύναμη που είχε τον περασμένο Ιανουάριο, επειδή η αποχή ήταν μεγαλύτερη και χάθηκαν δεκάδες χιλιάδες ψήφοι. Πράγματι, σε απόλυτα νούμερα η κατάσταση είναι έτσι. Όμως, τα ποσοστά και η κοινοβουλευτική δύναμη των κομμάτων υπολογίζεται επί των ψηφισάντων, ενώ η Ιστορία παραδοσιακά γράφεται από τους παρόντες. Και αυτό είναι ίσως ένα χρήσιμο μάθημα για τους απόντες.
Και αυτό δεν αφορά μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε τον Αλέξη Τσίπρα. Αφορά κυρίως τη χώρα, η οποία έχασε πολύτιμους μήνες και ταλαιπωρήθηκε με μία ακόμη εκλογική αναμέτρηση, εξαιτίας μίας Αποστασίας.
ΥΓ: Σε σχέση με τα μαθηματικά των εκλογών, θα μπορούσε κάποιος να έχει αντιρρήσεις στο επιχείρημα πως ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε από τις εκλογές με την ίδια δύναμη που είχε τον περασμένο Ιανουάριο, επειδή η αποχή ήταν μεγαλύτερη και χάθηκαν δεκάδες χιλιάδες ψήφοι. Πράγματι, σε απόλυτα νούμερα η κατάσταση είναι έτσι. Όμως, τα ποσοστά και η κοινοβουλευτική δύναμη των κομμάτων υπολογίζεται επί των ψηφισάντων, ενώ η Ιστορία παραδοσιακά γράφεται από τους παρόντες. Και αυτό είναι ίσως ένα χρήσιμο μάθημα για τους απόντες.
Πηγή: aristerovima.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου