Εκτός αν μείνει για πάντα 37 χρόνων, ο Τζιτζικώστας πρέπει να πει και κάτι περισσότερο αν θέλει να κυβερνήσει...

Με την απαξίωση του πολιτικού προσωπικού στην κορύφωσή του το να είσαι νέος μοιάζει με το υπέρτατο προσόν.

Ένα, άλλωστε, από τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα του Αλέξη Τσίπρα είναι πως γεννήθηκε στη μεταπολίτευση και δεν πολιτεύτηκε κατά το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από το 1974 μέχρι σήμερα.

Προφανώς, ωστόσο, δεν αρκεί να μην έχεις πάνω σου το αίμα των παθογενειών και των σκανδάλων τής τελευταίας σαραντακονταετίας για να μπορείς να ισχυρίζεσαι με ειλικρίνεια πως εκπροσωπείς το αύριο.

Απαιτείται και να διαθέτεις ένα συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο, με σαφείς στόχους κι οριοθετημένες δράσεις και πλάνο για το πώς θα το πετύχεις. Ρήματα όπως τα "μπορούμε", "αλλάζουμε", "δημιουργούμε" κ.λπ. ακούγονται πολύ ευχάριστα, αλλά αν δεν γίνουν πιο λιανά μοιάζουν απλώς με σαπουνόφουσκες με πολύ σύντομη ημερομηνία λήξης...

Ομολογώ ότι η υποψηφιότητα Τζιτζικώστα μού είναι η πιο συμπαθής από τις υπόλοιπες τρεις για την προεδρία τής ΝΔ. Βεβαίως, ο ανταγωνισμός δεν είναι και ιδιαιτέρως υψηλός όταν αυτές περιλαμβάνουν "ιερά τέρατα" του νεοφιλελευθερισμού-νεοφασισμού όπως ο Κούλης Μητσοτάκης κι ο εθνικός μας καραγκιόζης ή τον Μπροστάντζα Μεϊμαράκη.

Αν μη τί άλλο, πάντως, η δυναμική Τζιτζικώστα εκκινεί από το λαό -όπως φάνηκε από τη σαρωτική εκλογή του στην περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας μολονότι δεν διέθετε το χρίσμα τού κόμματός του- κι όχι από τον κομματικό σωλήνα και τους βαρόνους του.

Έχουμε δρόμο ακόμα μέχρι την ψηφοφορία κι ευελπιστώ μέχρι τότε να ακούσω από εκείνον έναν πραγματικά δομημένο λόγο για το πώς επιθυμεί την κεντροδεξιά τής επόμενης ημέρας. Κι αυτό γιατί μέχρι σήμερα απλώς ανακυκλώνει επιτυχημένες προεκλογικές καμπάνιες τού πρόσφατου παρελθόντος, εστιάζοντας στο νεαρό τής ηλικίας του λες και θα παραμείνει για πάντα 37 χρόνων...

Θα αναρωτηθείτε "και τί σε ενδιαφέρει εσένα, έναν Αριστερό, ποιός θα ηγηθεί της κεντροδεξιάς";

Ο ρόλος τής αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι, ωστόσο, κομβικός για τη λειτουργία τού πολιτεύματος. Οπως στο ποδόσφαιρο ο Λίο Μέσι δεν θα βελτιωνόταν συνεχώς αν δεν είχε απέναντί του τον Κριστιάνο Ρονάλντο και το αντίστροφο έτσι και η κυβέρνηση δεν θα είναι αποτελεσματικότερη αν ξέρει ότι παίζει χωρίς αντίπαλο.

Γι' αυτό κι έχει βαρύνουσα αξία ο επόμενος πρόεδρος της ΝΔ να την απαλλάξει από τη σημερινή αμηχανία τού "ψήφισα το τρίτο μνημόνιο αλλά δεν ψηφίζω τα προαπαιτούμενά του", να της δώσει ένα σαφές ιδεολογικό στίγμα κι ένα πρόγραμμα διακυβέρνησης της χώρας το οποίο έστω να αντέχει στη λογική.

Αν δεν συμβούν όλα αυτά σύντομα, η πολιτική ηγεμονία Τσίπρα θα παραταθεί στο διηνεκές, είτε αυτό είναι καλό για τη χώρα είτε όχι από τη στιγμή που καμιά απόλυτη εξουσία δεν μπόρεσε να κρατηθεί για πάντα μακριά από τη σχεδόν αναπόφευκτη αλαζονεία...

Πηγή: tripioevro.blogspot.gr