Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015

Τίνος είναι η εκπαίδευση, παιδιά;

γράφει ο Κλέαρχος Τσαουσίδης

Μια από τις πιο χρήσιμες τηλεοπτικές εκπομπές για την κατανόηση των παθογενειών του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος θα μπορούσε να ήταν αυτή της περασμένης Δευτέρας στην ΕΡΤ.

Με δυο λόγια: να καταλάβει ο κόσμος τι γίνεται με τα ελληνικά σχολεία, τι έγινε, τι έρχεται, ώστε να δικαιωθεί και ο ρόλος της δημόσιας τηλεόρασης.

Ο συντονιστής της εκπομπής κ. Χαρίτος, χαμηλών τόνων και αξιοπρεπής, διάλεξε εκτός από τους καθ' ύλην αρμόδιους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους και δύο δημοσιογράφους. Σταχυολογώ από τη συνεισφορά τους:

ο «εκπρόσωπος» της "Καθημερινής" ανακάλυψε ότι ο υπουργός «κοροϊδεύει τους θεσμούς» διαθέτοντας χρήματα για μισθούς εκπαιδευτικών από «ταμεία - ταμπού». Η συνάδερφός του, της ΕΡΤ, που παρενέβαινε μιλώντας πάνω στον υπουργό Νίκο Φίλη, αγνοούσε ότι τα ιδιωτικά σχολεία βρίσκονται ακόμη υπό τον έλεγχο του υπουργείου Εργασίας!

Οι εκπρόσωποι των ομοσπονδιών των εκπαιδευτικών εξέθεσαν μεν τις θέσεις τους, αλλά όχι γι' αυτά που τσούζουν, όπως οι αποσπάσεις 4.000 εκπαιδευτικών σε θέσεις άσχετες (κόμματα, δημόσιες υπηρεσίες, εκκλησιαστικά ιδρύματα κ.λπ.), ενώ προηγουμένως ο πρόεδρος της ΔΟΕ ανέβαζε τα τελικά κενά στις τάξεις σε 3.300.

Έθιξε ο υπουργός και τις πάνω από 100 ειδικότητες στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, υπαινίχθηκε τις ενδοεκπαιδευτικές αντιπαραθέσεις για τις προσλήψεις, αλλά δεν έλαβε ουσιώδεις απαντήσεις.

Τα αυγά πώς βάφονται;

Χωρίς χρήματα δεν είναι δυνατόν να έχεις αξιοπρεπή εκπαίδευση και χωρίς αξιοπρεπείς εκπαιδευτικούς χάνεις το μισό παιχνίδι, όποιες κι αν είναι οι προθέσεις σου. Και δυστυχώς χρήματα δεν υπάρχουν. Μένει το μεράκι και το φιλότιμο χιλιάδων εκπαιδευτικών.

Η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς, η προηγούμενη, αστόχησε σε ένα βασικό θέμα. Έπρεπε να έχει προχωρήσει, π.Μ. (προ Μνημονίου), στον διορισμό -έστω- χιλίων εκπαιδευτικών για να καταδείξει ότι δεν βαδίζει στην πεπατημένη των αναπληρωτών και των ωρομίσθιων. Έπρεπε -έστω- να έχει ορίσει τους αναπληρωτές μέσα στο καλοκαίρι και να μείνουν -έστω- για τον Σεπτέμβριο οι ωρομίσθιοι και μόνο. Είναι επιχείρημα οι εκλογές για όσα γίνονται τον Μάιο;

Αλλά τόσο ο πρόεδρος της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας όσο και η πρόεδρος της ΟΛΜΕ, εκθέτοντας τα πάγια προβλήματα της εκπαίδευσης, απέφυγαν τα δυσάρεστα. Όπως το τι θα γίνει με την αξιολόγησή τους. Διότι, ναι, όπως πρώτος ο υπουργός είπε, πρέπει να αξιολογηθούν και οι δομές μέσα στις οποίες λειτουργεί ο εκπαιδευτικός, αλλά κάποτε θα πρέπει να αξιολογηθούν κι οι ίδιοι.

Κορυφαία ήταν η πομπώδης και «θυμωμένη» προειδοποίηση του προέδρου των ιδιωτικών εκπαιδευτικών που ανήγαγε σε πρώτιστο πρόβλημα τον υπό συζήτηση (τότε) ΦΠΑ 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση.

Υπεραμυνόμενος μιας ανώτερης ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης στα ιδιωτικά σχολεία, προσπάθησε να εξομοιώσει την πολιτική του υπουργού κ. Φίλη μέσα σε ένα μήνα με αυτήν του νεοδημοκράτη κ. Αρβανιτόπουλου! Κι επέμενε ότι τα κενά της δημόσιας εκπαίδευσης είναι που καθιστούν απαραίτητα τα φροντιστήρια. Σιώπησε όταν ο κ. Γεωργουσόπουλος (που δίδαξε δεκαετίες σε ιδιωτικά σχολεία) του υπενθύμισε ότι στα φροντιστήρια πάνε και όλα τα παιδιά όλων των ιδιωτικών σχολείων!


Τα εφήμερα και τα επίμαχα

Ο κ. Φίλης προσπάθησε να απαντήσει σε όλα τα σοβαρά ερωτήματα με ειλικρίνεια, καθιστώντας σαφή την αντίθεσή του στην επιβολή τόσο υψηλού ΦΠΑ. «(...) Η προσπάθεια της κυβέρνησης είναι να μπορέσουμε να λειάνουμε αυτό το μέτρο που θα γίνει κλιμακωτά», είπε. Και έτσι έγινε την επόμενη μέρα.

Στα ουσιώδη τώρα: Ο υπουργός τόνισε ότι «από το σχολικό έτος 2016-2017 θα σπάσει η ιστορία της αδιοριστίας με το μικτό σύστημα υπό την αιγίδα του ΑΣΕΠ». Αυτό το θέμα, όμως, είχε προκαλέσει αντιδράσεις από μερίδα εκπαιδευτικών για την «ποσόστωση» μεταξύ των επιτυχόντων στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ και των αναπληρωτών. Ο υπουργός δεσμεύτηκε ότι θα γίνει εξαντλητικός διάλογος όπως και για τα άλλα επίμαχα θέματα με όλους τους ενδιαφερόμενους.

Υπήρξε και μια κουβέντα του κ. Γεωργουσόπουλου για πανεπιστημιακά τμήματα τύπου Παιδαγωγικών για τους υποψήφιους καθηγητές δευτεροβάθμιας, αλλά δεν άκουσα, ως αντίλογο, την πρόταση της ΟΛΜΕ από τα πρώτα μεταδικτατορικά της συνέδρια για θέσπιση πέμπτου έτους σπουδών (κυρίως παιδαγωγικών) στις καθηγητικές λεγόμενες σχολές.

Το ερώτημα παραμένει: γιατί η Παιδεία δεν τέθηκε εκτός των ασφυκτικών μνημονιακών δεσμεύσεων, ώστε να πάψει να φυτοζωεί με τα ψίχουλα του προϋπολογισμού και να στηρίζεται στον ηρωισμό κακοπληρωμένων εκπαιδευτικών και να κακοποιείται από την ίδια την απληροφόρητη κοινωνία και τα ιδιωτικά ΜΜΕ;

Πηγή: www.avgi.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου