Ολάντ και πάσης Ελλάδος…

γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου

Monsieus et madames bonsoir…
Ο πρώην Ολαντρέου και νυν Πρόεδρος της Γαλλίας αφίχθη μεγαλοπρεπώς κομίζοντας μηνύματα, συμβολισμούς και συμφωνίες...

Η εποχή που ο Φρανσουά Ολάντ ήταν ο αντικαγκελάριος της Μέρκελ, μοιάζει τόσο μακρινή, όσο και η εποχή που η Γερμανία ήταν η δεσπόζουσα δύναμη στην Ευρώπη, η Ελλάδα ένα κακοποιημένο αποπαίδι χωρίς φωνή και ανάσα, το ελληνικό χρέος «βιώσιμο» και το παιχνίδι αδιατάραχτο...

Και ήταν μόλις χθες... Από τον Ιούλιο και μετά τα πράγματα άλλαξαν...

Όταν έγινε αντιληπτό στη Σύνοδο Κορυφής, ότι οι απειλές Σόϊμπλε για έξοδο της Ελλάδας, δεν είναι μπλόφα, η Γαλλία συνειδητοποίησε τον κίνδυνο. Έχοντας δανείσει στην Ελλάδα 68 δισ. θα βρισκόταν σε μια κατάσταση κατά την οποία θα της έρχονταν ο κούκος αηδόνι με τα επιτόκια που έπρεπε να πληρώσει σε περίπτωση grexit.

Ο Ερίκ Ντορ, διευθυντής οικονομικών ερευνών του IESEG στο Παρίσι, έλεγε ότι «στις αγορές θα αναρωτηθούν ποια χώρα θα είναι η επόμενη. Για να προστατευθούν οι επενδυτές θα ζητούν ασφάλιστρα κινδύνου για τον κίνδυνο μιας εξόδου από το ευρώ. Αυτό σίγουρα θα επιδεινώσει την κατάσταση των δημοσιονομικών της Γαλλίας».

Μεγαλύτερο θα ήταν όμως το πολιτικό κόστος για τον Ολάντ. Η ταύτισή του με τη Μέρκελ από την πρώτη στιγμή, είχε ως αποτέλεσμα την καθίζησή του. Η Μαρίν Λεπέν έχει εκτοξευθεί, οι δικοί του τον αμφισβητούν πλέον ανοιχτά και το πολιτικό του κεφάλαιο φθίνει ραγδαίως...

Όταν μάλιστα είδε την απόρρητη έκθεση σχετικά με τις συνέπειες του GREXIT η οποία ανέλυε τα οφέλη για τη Γερμανία και την καταστροφή της Γαλλίας, της Ιταλίας της Ισπανίας και της Πορτογλίας, θα πρέπει να αισθάνθηκε σαν μελλοθάνατος...

Έστω και αργά λοιπόν ο Ολάντ κατάλαβε ότι το μέλλον του περνά μέσα από την αποστασιοποίησή του από τη Μέρκελ και το γερμανικό άξονα. Ποιό είναι το όχημα που μεταφέρει τον «αντιγερμανισμό» στην Ευρώπη; Η Ελλάδα βεβαίως...

Με το ελληνικό χρέος στην πρώτη γραμμή και το προσφυγικό στην αιχμή, με όρους που αντιτίθενται στη γερμανική αντίληψη, τα μηνύματα, οι συμβολισμοί και οι συμφωνίες, ξεπερνούν την επικαιρότητα μιας χρήσεως...

Η επίσκεψή του στην Αθήνα συνεπώς, είναι εξίσου ωφέλιμη για τον ίδιο όσο είναι και για τον Τσίπρα, με μια διαφορά: Ο ένας είναι στο ναδίρ και ο άλλος στο ζενίθ...

Η σχέση ανάμεσα στις μεταβλητές και τις σταθερές στην πολιτική , διέπεται πάντα από την αρχή της αντιστροφής και της παραπληρωματικότητας…

Πηγή: www.altsantiri.gr