Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2015

Περιμένοντας τον Γκοντό

γράφει ο Θανάσης Καρτερός

Το δάχτυλο δεν είναι για να κρύβεται κανείς πίσω του. Πολύ περισσότερο η κυβέρνηση και όσοι στηρίζουν ελπίδες και προσδοκίες σ' αυτή.

Και καλό είναι, αντί το δάχτυλο να χρησιμεύει ως προκάλυψη και κρυψώνας, να τίθεται επί τον τύπο των ήλων. Να βλέπουμε κατάματα την αλήθεια.

Γιατί η αλήθεια είναι πάντοτε επαναστατική, όπως έλεγε ένας σοφός, που έφερε τα πάνω κάτω στον κόσμο.

Ε, λοιπόν, η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα είναι σήμερα στο όριο. Για την κυβέρνηση και για μεγάλες κοινωνικές ομάδες. Θα πρέπει να ψάξει κανείς με το κερί για να βρει μια καλή είδηση. Ενώ από κακές ειδήσεις γέμισαν οι οθόνες μας. Για όλες τις κατηγορίες. Για τους συνταξιούχους, τους υποψήφιους συνταξιούχους, τους αγρότες, τους ρυθμισμένους των εκατό δόσεων. Κι άλλους, κι άλλους, κι άλλους.

Και σαν να μην έφταναν αυτά, που παγώνουν την κοινωνία και διαχέουν φόβους φυσικούς και μεταφυσικούς. Σαν να μην έφτανε το σαδιστικό σκάλισμα των πληγών από τα κοράκια μεγάλων ΜΜΕ. Σαν να μην έφτανε η ορατή ήδη δυσκινησία, ενίοτε και ανοησία, κάποιων υπουργών. Έχουμε και τους κρατικούς μανατζαραίους, που έχουν αναλάβει να μετατρέψουν σε οργή τον φόβο. Και σε έκρηξη το υπόκωφο.

Υπερβολή; Μα, όταν ο κόσμος είναι εξουθενωμένος κι εσύ ζητάς να πηγαίνει φυλακή όποιος δεν πληρώνει εισιτήριο στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ή όταν κόβεις κώλους με τους φόρους, αλλά σε τσιμπάει ο εισαγγελέας γιατί κάνεις χάρες στους βαρόνους των καναλιών. Ή όταν και όταν και όταν. Τότε τι ακριβώς κάνεις; Τι παράγεις εκτός από οργή; Και σε ποιον στρέφεις αυτή την οργή;

Η κυβέρνηση προφανώς θα πληρώσει τα σπασμένα όλων αυτών των μανδαρίνων παντός πολιτικού καιρού, που ζουν και βασιλεύουν ελέω "θεσμών". Αλλά και ελέω δεσμών με δυνάμεις που ακούνε εκφράσεις όπως ταξικό πρόσημο, κοινωνική αλληλεγγύη, ανθρωπιστική κρίση και βγάζουν σπυράκια. Και ορθώς θα τα πληρώσει. Γιατί σε τελευταία ανάλυση αυτή είναι υπεύθυνη για τον κάθε μανδαρίνο και τα έργα του.

Θέλουν να επανέλθει το γνωστό, ότι όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν; Ας τους θωρούν ακίνητοι, με τον λογισμό τους στο παράλληλο πρόγραμμα που ΘΑ έρθει, όταν ΘΑ έρθει, για να απαλύνει όσα ΗΔΗ έρχονται. Περιμένοντας τον Γκοντό...

Πηγή: www.avgi.gr

Διαβάστε ακόμα:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου