γράφει ο Νίκος
Χατζηγιαννάκης
Η κυβέρνηση καταθέτει στη βουλή μέρος του παράλληλου προγράμματος, ένα πολυνομοσχέδιο 90 σελίδων με φιλολαϊκά μέτρα ελάχιστου δημοσιονομικού κόστους, επιδιώκοντας να απαλύνει τις επιπτώσεις των μνημονίων και να αποκαταστήσει αδικίες.
Μεταξύ των μέτρων η καθολική υγειονομική κάλυψη των ανασφαλίστων, η δυνατότητα απαλλαγής από δημοτικά τέλη ευπαθών ομάδων, η δημιουργία ΚΕΠ για κοινωνικά προγράμματα των φτωχών, η χρονική επέκταση του ανθρωπιστικού προγράμματος, τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας των ανέργων, η ενισχυτική διδασκαλία στα σχολεία κλπ.
Πριν καλά καλά αρχίσει η συζήτηση στη Βουλή η ομοούσια τριάδα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι αποχωρεί σύσσωμη με σαματά, άναρθρες κραυγές και φτηνές δικαιολογίες, μην αντέχοντας να πάρει θέση για την ουσία των ρυθμίσεων. Μας έχει συνηθίσει άλλωστε η πολιτική σχολή αυτού του τύπου να ξεγλιστρά σαν το χέλι από το προκείμενο, βάζοντάς το στα πόδια ή πετώντας την μπάλα στην εξέδρα.
Την επόμενη μέρα, εντελώς… συμπτωματικά η έτερη τριάδα, αυτή των δανειστών, αξιώνει απόσυρση και επαναδιαπραγμάτευση του νομοσχέδιου για κάποιες πενταροδεκάρες που απαιτεί η υλοποίηση του. Πραγματικός στόχος να εκθέσει την κυβέρνηση, κάνοντας επίδειξη ισχύος.
Τέλος έρχεται να συμπληρωθεί το κερασάκι στην τούρτα. Τα «πονόψυχα» ΜΜΕ που κατακεραυνώνουν τον ανάλγητο ΣΥΡΙΖΑ για τις συντάξεις που ακόμα δεν έκοψε, σε συγχορδία με το τρίο της αντιπολίτευσης, σχεδόν δεν κρύβουν τον ενθουσιασμό και τη χαιρεκακία τους για το μπλόκο της τρόικας, μιλώντας για φιάσκο και βατερλώ της κυβέρνησης. Όσο για τα μέτρα ανακούφισης του λαού, κομμάτια να γίνει. Με τους φτωχοδιάβολους και το λαουτζίκο θα ασχολούμαστε τώρα εμείς οι καλοθρεμμένοι;
Το παραπάνω συμπαγές σύστημα εξουσίας, ενώ πέντε χρόνια μας εκβίαζε μονότονα απ’ το πρωί ως το βράδυ να υποστούμε τα μνημόνια για το καλό μας, τώρα άλλαξε τροπάρι. Τότε εχθρός ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που αντιστεκόταν στα μνημόνια, σήμερα εχθρός είναι ξανά ο ίδιος ως κυβέρνηση, όχι επειδή εφαρμόζει ένα νέο επώδυνο μνημόνιο που της επιβλήθηκε (αυτό έλειπε) αλλά γιατί δειλά δειλά άρχισε να σφίγγει τον κλοιό γύρω από τον ιστό συμφερόντων που κακοφόρμιζε την κοινωνία εδώ και 30 χρόνια.
Το παρήγορο είναι πως με τέτοια γεγονότα πέφτουν και οι τελευταίες μάσκες υποκρισίας, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα τη παραζάλη και τον πανικό κακομαθημένων καθεστωτικών που μια ζωή κρατούν παραμάσχαλα την εξουσία, ρουφώντας αχόρταγα τους καρπούς της.
Αυτό ακριβώς το παλιό καθεστώς που θεωρεί ιδιοκτησία του το κράτος και το λαό, επείγει να αφήσουμε οριστικά πίσω μας. Είναι όρος επιβίωσης και αναγέννησης της πολύπαθης χώρα μας.
Όσο για τη ΝΔ ας ελπίσουμε να αλλάξει ρότα υπό τη νέα ηγεσία της, αποφασίζοντας να παίξει το ρόλο τής εποικοδομητικής αντιπολίτευσης, μακριά από ακρότητες και λογικές ρεβάνς. Το έχει ανάγκη η κοινωνία, το θέλουν, όπως απέδειξαν στις εσωκομματικές εκλογές, και οι κουρασμένοι -όχι μόνο λόγω ηλικίας- οπαδοί της.
ΥΣ: Για όσους αμφιβάλλουν δεν έχουν παρά να διαβάσουν εδώ το κείμενο του πολυνομοσχεδίου για να διαπιστώσουν πόσο …ρουσφετολογικές (!!!) είναι οι διατάξεις του.
Πριν καλά καλά αρχίσει η συζήτηση στη Βουλή η ομοούσια τριάδα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι αποχωρεί σύσσωμη με σαματά, άναρθρες κραυγές και φτηνές δικαιολογίες, μην αντέχοντας να πάρει θέση για την ουσία των ρυθμίσεων. Μας έχει συνηθίσει άλλωστε η πολιτική σχολή αυτού του τύπου να ξεγλιστρά σαν το χέλι από το προκείμενο, βάζοντάς το στα πόδια ή πετώντας την μπάλα στην εξέδρα.
Την επόμενη μέρα, εντελώς… συμπτωματικά η έτερη τριάδα, αυτή των δανειστών, αξιώνει απόσυρση και επαναδιαπραγμάτευση του νομοσχέδιου για κάποιες πενταροδεκάρες που απαιτεί η υλοποίηση του. Πραγματικός στόχος να εκθέσει την κυβέρνηση, κάνοντας επίδειξη ισχύος.
Τέλος έρχεται να συμπληρωθεί το κερασάκι στην τούρτα. Τα «πονόψυχα» ΜΜΕ που κατακεραυνώνουν τον ανάλγητο ΣΥΡΙΖΑ για τις συντάξεις που ακόμα δεν έκοψε, σε συγχορδία με το τρίο της αντιπολίτευσης, σχεδόν δεν κρύβουν τον ενθουσιασμό και τη χαιρεκακία τους για το μπλόκο της τρόικας, μιλώντας για φιάσκο και βατερλώ της κυβέρνησης. Όσο για τα μέτρα ανακούφισης του λαού, κομμάτια να γίνει. Με τους φτωχοδιάβολους και το λαουτζίκο θα ασχολούμαστε τώρα εμείς οι καλοθρεμμένοι;
Το παραπάνω συμπαγές σύστημα εξουσίας, ενώ πέντε χρόνια μας εκβίαζε μονότονα απ’ το πρωί ως το βράδυ να υποστούμε τα μνημόνια για το καλό μας, τώρα άλλαξε τροπάρι. Τότε εχθρός ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που αντιστεκόταν στα μνημόνια, σήμερα εχθρός είναι ξανά ο ίδιος ως κυβέρνηση, όχι επειδή εφαρμόζει ένα νέο επώδυνο μνημόνιο που της επιβλήθηκε (αυτό έλειπε) αλλά γιατί δειλά δειλά άρχισε να σφίγγει τον κλοιό γύρω από τον ιστό συμφερόντων που κακοφόρμιζε την κοινωνία εδώ και 30 χρόνια.
Το παρήγορο είναι πως με τέτοια γεγονότα πέφτουν και οι τελευταίες μάσκες υποκρισίας, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα τη παραζάλη και τον πανικό κακομαθημένων καθεστωτικών που μια ζωή κρατούν παραμάσχαλα την εξουσία, ρουφώντας αχόρταγα τους καρπούς της.
Αυτό ακριβώς το παλιό καθεστώς που θεωρεί ιδιοκτησία του το κράτος και το λαό, επείγει να αφήσουμε οριστικά πίσω μας. Είναι όρος επιβίωσης και αναγέννησης της πολύπαθης χώρα μας.
Όσο για τη ΝΔ ας ελπίσουμε να αλλάξει ρότα υπό τη νέα ηγεσία της, αποφασίζοντας να παίξει το ρόλο τής εποικοδομητικής αντιπολίτευσης, μακριά από ακρότητες και λογικές ρεβάνς. Το έχει ανάγκη η κοινωνία, το θέλουν, όπως απέδειξαν στις εσωκομματικές εκλογές, και οι κουρασμένοι -όχι μόνο λόγω ηλικίας- οπαδοί της.
ΥΣ: Για όσους αμφιβάλλουν δεν έχουν παρά να διαβάσουν εδώ το κείμενο του πολυνομοσχεδίου για να διαπιστώσουν πόσο …ρουσφετολογικές (!!!) είναι οι διατάξεις του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου