Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

Οι πραγματικοί μαχητές και προστάτες της δημοκρατίας

γράφει ο Ράουα Καρέμ *


Είναι γνωστό σε όλους μας, ή μάλλον όχι ακριβώς σε όλους μας, ποιοι είναι οι πραγματικοί μαχητές και προστάτες της δημοκρατίας που πολεμούν την τρομοκρατική οργάνωση που αυτοαποκαλείται «ισλαμικό κράτος» στην περιοχή της μέσης ανατολής και ειδικότερα στο Ιράκ, στο Κουρδιστάν και στην Συρία.

Η δίψα για δημοκρατία, ο αγώνας για τα ανθρώπινα δικαιώματα, καθώς και οι προσπάθειες για την αναδιοργάνωση της μέσης ανατολής σε περιοχή όπου θα δεσπόζουν οι δημοκρατικές δομές είναι ο βασικός στόχος των κούρδων στην περιοχή.


Οι τελευταίοι έχουν δώσει μεγάλους αγώνες και έχουν προσφέρει χιλιάδες μάρτυρες στον αγώνα ενάντια στην δικτατορία και ενάντια στις μαζικές δολοφονίες των αμάχων στις περιοχές του Κουρδιστάν και της ευρύτερης περιοχής.

Η αντίσταση αυτή δεν αποτελεί μόνον έναν εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα αλλά χαρακτηρίζει μια πρώτη σημαντική νίκη της Δημοκρατίας στην περιοχή.

Είναι προφανές ότι έως τώρα ορισμένες σκληροπυρηνικές ιδεολογίες καθώς και τα επιμέρους συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων στην περιοχή δεν άφηναν να αποκαλυφθεί το πραγματικό πρόσωπο των τοπικών εχθρών της δημοκρατίας.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο
οι κούρδοι αναγκαστικά ακολούθησαν μια μοναχική πορεία παρόλο που ανέκαθεν αναζητούσαν συμμάχους και βοήθεια ώστε να μπορέσουν να πολεμήσουν αποτελεσματικά το φασισμό, το θρησκευτικό φανατισμό και τις διάφορες τρομοκρατικές οργανώσεις που δρούσαν στην περιοχή.

Διαμελισμένο στα 4 το Κουρδιστάν
Στις αρχές της δεκαετίας του 90, οι κούρδοι στο νότιο Κουρδιστάν ( Ιρακινό Κουρδιστάν) απελευθέρωσαν τις κουρδικές περιοχές από τις δυνάμεις του καθεστώτος του Μπάαθ, του Σαντάμ Χουσεΐν, και αποδέσμευσαν με αυτό τον τρόπο τους κούρδους από τις φρικιαστικές βαρβαρότητες και την καταπάτηση
των δικαιωμάτων τους, θέτοντας τα θεμέλια και τις υποδομές της δημοκρατίας και της ελευθερίας.

Οι πρώτες πραγματικά δημοκρατικές εκλογές στο ιρακινό Κουρδιστάν έλαβαν χώρα το 1992 και για πρώτη φόρα ιδρύθηκε το «συμβούλιο των αντιπροσώπων» καθώς τότε όλοι οι κάτοικοι της απελευθερωμένης περιοχής εξέλεξαν τους εκπρόσωπους τους. Από τότε ο «ήλιος» της δημοκρατίας και της ελπίδας άρχισε να ανατέλλει στην περιοχή.

Όμως ο εχθρός δεν άντεχε το φως και τη ζεστασιά αυτού του ήλιου! Έτσι διάφορες ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις ιδρυθήκαν και πολέμησαν τους κούρδους και τις νεοσύστατες αυτές δομές που εγγυούνταν τη δημοκρατία και την ανεξιθρησκία στις τοπικές κοινωνίες.

Από τότε, μόνοι και πάλι οι κούρδοι πολεμούν τους βαρβάρους αυτούς με κάθε μέσο, προσθέτοντας στον ένοπλο αυτόν αγώνα τους δημοκρατικούς αγώνες μέσα στην κοινωνία για παιδεία, ανάπτυξη καθώς και για την οργάνωση ενός νεοσύστατου κρατικού φορέα που θα εκπροσωπεί όλους τους κατοίκους ανεξαρτήτως φυλής, εθνικής καταγωγής, χρώματος, πολιτικών πεποιθήσεων, θρησκείας, φύλου.

Αρκετοί κούρδοι ηγέτες αναζητούσαν συμμάχους και βοήθεια αλλά δυστυχώς κανείς δεν υπήρχε να απαντήσει στα αιτήματά τους πέραν από μερικούς ιστορικούς φίλους του κουρδικού λαού.

Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα του ηγέτη και πρεσβευτή της ειρήνης και της δημοκρατίας ΜΑΜ ΤΖΑΛΑΛ ΤΑΛΑΜΠΑΝΙ, ενός αντάρτη και μαχητή Πεσμαργκά, που στη συνέχεια εκλέχτηκε για πρώτη φόρα με δημοκρατικές διαδικασίες ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας του Ιράκ.

Ύστερα από πολλούς αγώνες για την δημοκρατία και για την ειρήνη που κόστισαν τη ζωή πολλών μαχητών της, εκεί που ο ήλιος είχε αρχίσει να ανατέλλει πραγματικά, ήρθε αναπάντεχα η μαύρη σκιά του ισλαμικού κράτους να χτυπήσει με τον πιο βάναυσο και ελεεινό τρόπο τις τοπικές κοινωνίες, τη στιγμή μάλιστα που αυτές οι τελευταίες είχαν αρχίσει να γεύονται τα οφέλη από τις «αχτίδες δημοκρατικότητας» που διαφαίνονταν να φωτίζουν δειλά δειλά την επικράτειά τους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περιοχή Ροζάβα στο συριακό Κουρδιστάν, που ενώ είχε προσφάτως απελευθερωθεί από τις δυνάμεις των φανατικών ισλαμιστών, αυτές επανήρθαν και ξανάρχισαν να σφυροκοπούν ανελέητα την περιοχή με τρόπο που κανείς δεν το περίμενε.

Αλλά ευτυχώς οι πραγματικοί υπερασπιστές της δημοκρατίας, ο στρατός και οι γενναίοι αγωνιστές Πεσμαργκά απάντησαν με τα όπλα τους και την ψυχή τους και τους απώθησαν από τις περιοχές αυτές και συνεχίζουν στο βαθμό που είναι ανθρωπίνως δυνατό, και ίσως και πέρα από αυτό, να αποτελούν τους εγγυητές της ελευθερίας και της ανθρώπινης δυστυχώς αξιοπρέπειας στα εμπλεκόμενα εδάφη.

Άλλωστε κάτι ανάλογο είχε συμβεί και με την πολιορκία της πόλης Κομπάνι στα σύνορα με την Τουρκία, όπου οι Πεσμεργκά αλλά και οι δυνάμεις προστασίας του λαού και οι κάτοικοι της πόλης συγκίνησαν ολόκληρο τον κόσμο με τη σθεναρή αντίστασή τους, επίσης και στην πόλυ Σιντζάρ του ιρακινού Κουρδιστάν.

Τόσο η επιρροή όσο και η άτυπη συνοριακή γραμμή του ισλαμικού κράτους εκτείνεται αυτή τη στιγμή σε μια μεγάλη έκταση και τείνει να περικυκλώσει και να καταπνίξει κάθε όαση δημοκρατίας και κράτους δικαίου στην περιοχή, όπως αυτή που αναδύθηκε σταθερά όλα αυτά τα χρόνια εντός του ιρακινού Κουρδιστάν.

Ο κουρδικός λαός είναι ίσως ο μόνος λαός στην περιοχή που πολεμά και υπερασπίζεται τις πανανθρώπινες δημοκρατικές αξίες με ό,τι μέσο μπορεί να διαθέσει αλλά προφανώς αυτό δεν αρκεί.

Ο αγώνας του κουρδικού λαού χρειάζεται πραγματικούς σύμμαχους και ενεργούς υποστηρικτές και σε τελική ανάλυση χρειάζεται μια σοβαρή, διαρκή, δεσμευτική και ειλικρινή παρέμβαση των μεγάλων δυνάμεων και του δυτικού κόσμου!

Οι Πεσμαργκά και οι δυνάμεις προστασίας του λαού στο Ροζάβα, χρειάζονται εξοπλισμό, αλλά και πραγματικούς συμμάχους έτοιμους να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων που θα αναγνωρίσουν την ουσία της αναμέτρησης στην περιοχή, δηλαδή το γεγονός ότι ο αγώνας των Κούρδων εναντίον των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους αντιπροσωπεύει την αναμέτρηση του πολιτισμού με τη βαρβαρότητα!


* Ο Ράουα Καρέμ είναι στέλεχος της Patriotic Union of Kurdistan (PUK) και ζει στην Ελλάδα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου