Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2016

"Η χορωδία του Χαρίτωνα" από την Κινηματογραφική Λέσχη Ελληνικού-Αργυρούπολης, την Παρασκευή 15 Ιανουαρίου

Την ταινία του Γρηγόρη Καραντινάκη "Η χορωδία του Χαρίτωνα" παρουσιάζει η Κινηματογραφική Λέσχη Ελληνικού-Αργυρούπολης (ΚΙ.Λ.ΕΛΛ.ΑΡ.), την Παρασκευή 15 Ιανουαρίου στις 9.30μμ.

Οι προβολές γίνονται κάθε Παρασκευή την ίδια ώρα στο Σινέ Σοφία, Ευσταθιάδη 2 - Αργυρούπολη, σύμφωνα με το πρόγραμμα, το οποίο μπορείτε να δείτε εδώ.

Σκηνοθεσία: 
Γρηγόρης Καραντινάκης
Παίζουν: Γιώργος Χωραφάς, Μαρία Ναυπλιώτου, Ακύλλας Καραζήσης, Χρήστος Στέργιογλου, Δημήτρης Πιατάς, Βασίλης Κολοβός.

Το event στο facebook

Κριτική από το cine.gr:

Υπάρχουν κάποιες στιγμές που ο νους, ψάχνοντας νοσταλγικά να επιστρέψει σε κάποιες παλιότερες θύμισες, που για πάμπολλους λόγους μπορεί κάποτε να αποτυπώθηκαν στο μυαλό, παλεύει να επαναφέρει στην μνήμη ολάκερη εκείνη την εικόνα της τότε εποχής, αλλά συνήθως το αποτέλεσμα είναι ημιτελές. Πραγματικό δεκανίκι της μνήμης έχει αποτελέσει ουκ ολίγες φορές το σελιλόιντ, που μέσα από αναμνήσεις άλλων -σκηνοθετών, σεναριογράφων- οι οποίες καταγράφονται σε κινηματογραφικά πλάνα, υποβοηθά τον θεατή να ταξιδέψει νοερά σε εκείνες τις ημέρες, να ξανανιώσει κάποιο γνώριμο περιβάλλον που κυρίως λόγω της παρόδου πολλών ετών δεν μπορεί ο εγκέφαλος να αναπαραγάγει. Ακριβώς ένα τέτοιο ταξίδι στον χρόνο σε ένα δίωρο déjà vu, μου προέκυψε τελείως απρόσμενα παρακολουθώντας το τόσο όμορφα στημένο φιλμ του Καραντινάκη, που κατάφερε να με κάνει να βουρκώσω σε κάποιες στιγμές του…

Η ελληνική επαρχία, αμέσως μετά την εγκαθίδρυση με πραξικοπηματικό τρόπο της κυβέρνησης Παπαδοπούλου στην εξουσία, κατόπιν των γεγονότων της 21ης Απριλίου, ακόμη δεν έχει αντιληφθεί πλήρως του τι έχει συμβεί στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Σε μια απομακρυσμένη από τα κέντρα αποφάσεων πόλη, οι πάντες ασχολούνται με το πώς θα καταφέρουν να κερδίσουν την ετήσια Ολυμπιάδα χορωδιών, έναν μουσικό διαγωνισμό, που η νίκη δίνει ιδιαίτερο κύρος σε όποιον την κατακτήσει. Ανάμεσα στους διεκδικητές και η σχολική χορωδία, της οποίας διευθυντής είναι ο φιλελεύθερων φρονημάτων γυμνασιάρχης Χαρίτωνας Ουλιάνοφ, πρόσφυγας που δημιούργησε η άνοδος των μπολσεβίκων στην εξουσία της Ρωσίας, που δείχνοντας αμέριστη αγάπη στους μαθητές του έχει κερδίσει την εκτίμηση τους. Όπως άλλωστε και του συνόλου των κυριών της περιοχής, που γοητεύονται έντονα από τον ατίθασο του χαρακτήρα. Όλα αυτά όμως μέχρι να καταφτάσει ο καινούργιος εντεταλμένος της στρατιωτικής διοίκησης, σκληροτράχηλος και λάτρης της πειθαρχίας, Ταγματάρχης Δημητρίου…


Η υπόθεση εξιστορείται μέσα από την ματιά ενός μικρού γυμνασιόπαιδου, του σκανταλιάρη Γρηγόρη (ο 14χρονος Στέφανος Καραντινάκης είναι μια μικρή έκπληξη στον ρόλο), που σίγουρα δεν είναι ο καλύτερος μαθητής της τάξης είναι όμως ο πιο συνεσταλμένος. Ίσως και ο πιο ερωτευμένος, αφού τα συναισθήματα του για την συμμαθήτρια του την Ευγενία δεν κρύβονται εύκολα. Μέσα από το αθώο του βλέμμα, επιχειρείται με γλαφυρό τρόπο η προσέγγιση της έννοιας της ελευθερίας έκφρασης, αγαθού που στερήθηκε ο ελληνικός λαός κατά την πολύ δύσκολη περίοδο της Επταετίας.

Είναι αλήθεια πως σκηνοθετικά ο Γρηγόρης Καραντινάκης, έχοντας μελετήσει άριστα την σχολή του Cinema Paradiso, καταφέρνει να αναβιώσει με απόλυτο τρόπο την εποχή που τα σύμβολα της χώρας υπήρξαν ο αναγεννημένος Φοίνικας και η Βασίλισσα Κέρβερος, Φρειδερίκη. Χρησιμοποιώντας ως φυσικό ντεκόρ, το ορεινό χωριό του ομορφότερου νησιού της Μεσογείου, της Κέρκυρας, καταφέρνει μονομιάς να κερδίσει το καλλιτεχνικό στοιχείο της υπόθεσης, γιατί είναι γνωστό πως οι Φαίακες φημίζονται για την μουσικότητα τους. Από την άλλη μεριά αναβιώνει υπέροχα σκηνικά κλισέ της εποχής -οι σχολικοί χάρτες, οι ήρωες του 21, οι γαλανόλευκοι τοίχοι- σε τέτοιο βαθμό που ένιωσα στο λαιμό εκείνη την περίεργη φαγούρα του κάτασπρου κολάρου της… μπλε ποδιάς!

Σίγουρα όμως αυτή η επιμονή του δημιουργού (είναι πασιφανές πως το σενάριο αποτελεί ένα παζλ παιδικών βιωμάτων του ιδίου αλλά και των δύο σεναριογράφων Γιώργου Μακρή και Δημήτρη Βάκη) στην νοσταλγία λειτουργεί εις βάρος της μελέτης των χαρακτήρων, που σε αρκετά σημεία είναι ελλιπής. Κάτι που δεν αφορά τόσο τον βασικό πρωταγωνιστή, τον γεννημένο νικητή Χαρίτωνα που ερμηνεύει έξοχα ο διεθνής Γιώργος Χωραφάς, καταφέρνοντας ότι δεν πέτυχε στην Κουζίνα, να σηκώσει στην έμπειρη πλάτη του το μεγαλύτερο κομμάτι του πρότζεκτ, όσο την αμφιταλαντευόμενη Ωραία Μαθηματικό Ελένη, που παίζει η πανέμορφη Μαρία Ναυπλιώτου, ένα υβρίδιο κορμοστασιάς Μαλένας και σεξουαλικότητας Ματσούκα, με εικοσαπλάσιο -τουλάχιστον- υποκριτικό ταλέντο!

Πληθώρα από ρολίστες συνοδεύει τους κύριους χαρακτήρες, από τους οποίους ξεχωρίζουν ο Ακύλας -Ταγματάρχης- Καραζήσης, ο Δημήτρης -Καπόνε- Πιατάς, ο Χρήστος -Δράκος- Στέργιογλου και ο σπουδαίος Βασίλης -επαναστάτης Παππούς- Κολοβός, σε ρόλους που λίγο πολύ δημιουργούν το ηθογραφικό υπόβαθρο στο οποίο κινείται η «Χορωδία». Ένα φιλμ που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την τηλεορασόπληκτη σύγχρονη ελληνική σκηνή, αλλά επιχειρεί μέσω μιας δυσβάσταχτης για την πατρίδα μας χρονικής στιγμής να αναδείξει την σημασία του ελεύθερου πνεύματος. Σίγουρα θα συγκινήσει αρκετά αυτούς που τραγούδησαν πολλάκις -κατ' υπόδειξην των «επαναστατών»- τα «Φουσάτα» ή που θυμούνται τα πρωτόγονα βίντεο κλιπς της Υ.ΕΝ.Ε.Δ., με άσματα του ύφους «Πού νάναι ο ίσκιος σου Θεέ»…


Διαβάστε:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου