Σάββατο 26 Μαρτίου 2016

Η Ευρώπη σε αποπληξία


της Αλκμήνης Ψιλοπούλου

Πάγωσαν όλοι. Έμειναν άφωνοι. Παρ' όλο που περίμεναν το χτύπημα. Παρ' όλο που ήξεραν τους δράστες. Οι από πάνω.


Γιατί όλοι εμείς, οι απλοί πολίτες, μένουμε να κοιτάμε το χαζοκούτι ή να διαβάζουμε σενάρια επί σεναρίων και αναλύσεις επί αναλύσεων από το Διαδίκτυο.

Γνώριζαν οι από πάνω, γνωρίζαμε κι εμείς, ότι στην καρδιά του Παρισιού και των Βρυξελλών βρίσκονται οι φωλιές της τρομοκρατίας, όλο και κάποιος φίλος και γνωστός έχει ζήσει για λίγο στις δύο μεγαλουπόλεις, στην καρδιά της Ευρώπης. Η οποία καρδιά δεν είχε τη δύναμη και τη θέληση, εδώ και δεκαετίες, να ενσωματώσει τους μουσουλμάνους που της κληροδότησαν οι αποικίες της.

Πρόσφυγες πάντα υπήρχαν στην Ευρώπη. Λόγω των πολέμων, της πείνας και της απομύζησης από τη Δύση όλων των φυσικών, πλουτοπαραγωγικών και ανθρώπινων πόρων του πλανήτη. Πρόσφυγες που ιστορικά συνέβαλαν στην πολυπολιτισμική εξέλιξη του ανεπτυγμένου κόσμου.


Κάποιες από τις μάζες αυτές των ξεριζωμένων αφομοιώθηκαν από τις κοινωνίες και τις χώρες που τους φιλοξένησαν. Για παράδειγμα, η Αγγλία. Όπου κατοικούν χιλιάδες Ινδοί και Πακιστανοί, χωρίς ποτέ να έχει δημιουργηθεί το παραμικρό πρόβλημα. Οι ΗΠΑ είναι εξ ολοκλήρου χώρα μεταναστών, φτιαγμένη από όλες τις φυλές του κόσμου, η ενσωμάτωση των οποίων -μετά από πολλά εμπόδια και ρατσιστικά σκαμπανεβάσματα- συνετέλεσε στη δημιουργία του «αμερικάνικου θαύματος» και στη μετατροπή της χώρας αυτής στην πρώτη υπερδύναμη του πλανήτη.

Οι πρόσφυγες συχνά έφερναν μαζί τους τις κουλτούρες τους προκαλώντας την αλχημεία και το πάντρεμα του διαφορετικού, ώστε να γεννηθεί κάτι νέο ή να αναγεννηθεί κάτι παλιό. Συχνά έχτιζαν ολόκληρες πόλεις, έστηναν νέους πολιτισμούς και κοινωνικές πραγματικότητες.


Παράδειγμα, η χώρα μας. Πριν από τη μικρασιατική καταστροφή η Αθήνα και η Ελλάδα δεν ήταν παρά βοσκοτόπια όπου η κυρίαρχη γλώσσα ήταν τα αρβανίτικα. Στην πραγματικότητα, η ύπαρξη της νεώτερης Ελλάδας οφείλεται στους πρόσφυγες και σε αυτά που μας έφεραν με τις πολιτισμικές τους αποσκευές. Μια ολόκληρη πόλη, η Ερμούπολη της Σύρου, δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου από πρόσφυγες, Xιώτες μετά την καταστροφή της Χίου επί τουρκοκρατίας και στη συνέχεια μικρασιάτες μετά τη μικρασιατική καταστροφή.

Όμως τώρα αυτό που βιώνουμε είναι πολύ διαφορετικό και περίπλοκο. Ο λόγος είναι το θρησκευτικό υπόβαθρο που υπάρχει στη σημερινή προσφυγιά, η διάκριση μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων, που, δυστυχώς, υπέβοσκε όλα αυτά τα χρόνια μέσα στην καρδιά της ανεπτυγμένης Δύσης. Παρ' όλο που, κατά βάθος, οι δύο αυτές θρησκείες έχουν πολλά, ανομολόγητα, κοινά στοιχεία. Δύο θρησκείες που μετατράπηκαν σε πυλώνες εξουσίας, αντιμαχόμενες πάντα η μία την άλλη, ήδη από την εποχή των σταυροφόρων και των σταυροφοριών.

Δυστυχώς, η ανεκτική Δύση, ο προηγμένος δυτικός πολιτισμός, δεν τα κατάφερε να αφομοιώσει το μουσουλμανικό στοιχείο που παρεισέφρησε στους κόλπους της. Κάτω από την ανοχή, την ελευθεριότητα και την κοινωνική «ενσωμάτωση» του διαφορετικού που πρεσβεύει η ουμανιστική Ευρώπη υπέβοσκε ένα σκληρό μπρα ντε φερ ανάμεσα στον άκαμπτο καθολικισμό και προτεσταντισμό και στον οπισθοδρομικό και σκληρό μουσουλμανισμό.

Οι άνθρωποι της Δύσης, επαναπαυμένοι και βολεμένοι στον χαλαρό και ελεύθερο τρόπο ζωής τους, δεν συνειδητοποίησαν έγκαιρα ότι ο ισλαμισμός και ο τζιχαντισμός μεταλλάχτηκαν κάποια στιγμή, αθόρυβα αλλά δυναμικά, σε ισχυρές ιδεολογίες. Και ότι μέσα στην καρδιά του ο ανεπτυγμένος κόσμος εξέθρεψε το «αυγό του φιδιού» που γέννησε το μίσος, το αίμα και τη δίψα για εκδίκηση.

Αν θέλουμε να πάμε στις ρίζες των σημερινών γεγονότων, θα πρέπει να δούμε την αμερικάνικη πολιτική Μπους, τους πολέμους στη Μέση Ανατολή που στηρίχτηκαν στη σκληρή γραμμή του καπιταλισμού της καταστροφής και του θρησκευτικού φονταμενταλισμού.


Οι σύγχρονοι φονιάδες «σταυροφόροι» της πολιτικής αυτής κατέστρεψαν ολόκληρες χώρες της Ασίας και όχι μόνον, μετατρέποντάς τες σε ερείπια. Με τη συνενοχή της Ευρώπης.

Όταν μια χώρα, με την αλαζονεία της υπερδύναμης, γκρεμίζει ολόκληρες πολιτείες και εξαθλιώνει ολόκληρους λαούς, είναι φυσικό επόμενο να δημιουργηθεί το αντίπαλον δέος.

Ήταν φυσικό επακόλουθο των πολέμων στη Μέση Ανατολή η συσπείρωση των μουσουλμανικών πληθυσμών κάτω από τη σημαία της δικής τους θρησκείας και του δικού τους πολιτισμού, που η Δύση ποτέ δεν κατανόησε και ποτέ δεν ανέχθηκε. Μια Δύση που δυστυχώς δεν ακολούθησε τη σοφή συνταγή του Μεγαλέξανδρου, ο οποίος στα αρχαία χρόνια κατέκτησε τον κόσμο περισσότερο με τον πολιτισμό του παρά με τα όπλα του.

Ο τζιχαντισμός είναι μια μεσαιωνική ιδεολογία, που δεν φοβάται τον θάνατο και περιφρονεί τη ζωή. Που χρησιμοποιεί το αίμα και τον τρόμο για να κατακτήσει την επαναπαυμένη, ανεπτυγμένη και καλοταϊσμένη Ευρώπη. Μια Ευρώπη ανίκανη να δει κάτω από την επιφάνεια, πέρα από το χρήμα και την οικονομική ευμάρεια. Και τώρα πληρώνουμε τα επίχειρα.

Μετά το χτύπημα στις Βρυξέλλες, όλοι πλέον συνειδητοποιούμε ότι όσα μέτρα ασφαλείας και να ληφθούν, όσοι στρατοί και να παραταχθούν στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όσοι φράχτες και να υψωθούν στα σύνορα, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτός ο ασύμμετρος πόλεμος, αυτό το αντάρτικο πόλης, το εργαλείο της βίας και των τυφλών χτυπημάτων, που είχε χρησιμοποιηθεί και παλιότερα από εξτρεμιστικές αριστερές ομάδες της Δύσης προς υπεράσπιση του δίκιου των δικών της λαών.

η Αυγή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου