Τετάρτη 30 Μαρτίου 2016

Η αρπαγή του νερού από τις λιγνιτικές μονάδες

Εντυπωσιακά στοιχεία για την υπερκατανάλωση νερού από τη βιομηχανία άνθρακα και λιγνίτη και τις επιπτώσεις στα επιφανειακά αποθέματα δημοσιοποιεί η Greenpeace μέσω της έκθεσής της υπό τον τίτλο "Η μεγάλη αρπαγή του νερού".

Βάσει αυτών, οι υφιστάμενες λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ το 2014 κατανάλωσαν 70,8 εκατ. τόνους νερό, εκ των οποίων μόλις το 23% επιστρέφεται στο περιβάλλον.

Δηλαδή οι λιγνιτικές μονάδες αφαιρούν 54,4 εκατ. τόνους νερού από τα ελληνικά οικοσυστήματα κάθε χρόνο. Αυτή η ποσότητα αντιστοιχεί σε 2,4 τόνους νερού για κάθε χίλιες κιλοβατώρες που παράγει ένα λιγνιτικό εργοστάσιο.

Το νερό στη Δυτική Μακεδονία προέρχεται από τον ποταμό Αλιάκμονα και τη λίμνη Πολυφύτου ασκώντας σοβαρές πιέσεις στους υδάτινους πόρους της περιοχής, όταν οι ετήσιες ανάγκες ύδρευσης των 300.000 πολιτών της Περιφέρειας Δυτ. Μακεδονίας καλύπτονται με 43 εκατ. τόνους, υπογραμμίζει η οργάνωση.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης της Greenpeace, οι νέες λιγνιτικές μονάδες που σχεδιάζει να κατασκευάσει η ΔΕΗ θα καταναλώνουν 20 εκατ. τόνους νερού, ενώ η λειτουργία της σχεδιαζόμενης νέας λιγνιτικής μονάδας Πτολεμαΐδα 5 θα καταναλώνει 8 εκατ. τόνους νερού ετησίως.

Σε πλανητικό επίπεδο οι 8.359 υφιστάμενες ανθρακικές μονάδες καταναλώνουν το νερό που χρειάζεται για να καλυφθούν οι βασικές ανάγκες περισσότερων από ένα δισεκατομμύριο ανθρώπων. Όπως αναλύεται στην έκθεση, το 84% της ζήτησης νερού από τη βιομηχανία άνθρακα απορροφάται κυρίως από τους πύργους ψύξης των ανθρακικών και λιγνιτικών μονάδων.

Το υπόλοιπο 16% της ζήτησης αφορά τη διαδικασία εξόρυξης.

* Το 44% των υφιστάμενων και το 45% των προτεινόμενων ανθρακικών μονάδων βρίσκεται σε περιοχές με σοβαρό πρόβλημα λειψυδρίας.

* Το 25% των υφιστάμενων και των προτεινόμενων ανθρακικών μονάδων βρίσκεται σε περιοχές όπου τα υδατικά αποθέματα καταναλώνονται ταχύτερα απ' όσο μπορούν να αναπληρωθούν με ρίσκο να εξαντληθούν.

Μεσόγειος SOS

Το υδατικό προφίλ της χώρας σκιαγραφεί το Δίκτυο Μεσόγειος SOS σταχυολογώντας ζητήματα αιχμής που απασχολούν και θα απασχολήσουν το αμέσως επόμενο διάστημα το υδατικό γίγνεσθαι της χώρας.

Ένα εξ αυτών είναι τα Σχέδια Διαχείρισης των Λεκανών Απορροής Ποταμών (ΣΔΛΑΠ) και κατ' επέκταση τα μέτρα που αυτά προέβλεπαν για τη διασφάλιση της καλής κατάστασης των υδάτινων σωμάτων. Κάτι τέτοιο δεν έχει επιτευχθεί, καθώς εκτιμάται ότι σχεδόν τα μισά από τα επιφανειακά Υ.Σ. βρίσκονται σε χαμηλότερη της καλής οικολογικής κατάστασης.

Το Δίκτυο θεωρεί πως είναι επιτακτική η άμεση αναθεώρηση των σχεδίων διαχείρισης -λαμβάνοντας υπόψη σε αυτά και τη διάσταση της κλιματικής αλλαγής-, η οποία έχει καθυστερήσει να προκηρυχθεί από το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Και καταλήγει: Προς το παρόν, περισσότερα από τα μισά υδάτινα σώματα είναι χαρακτηρισμένα ως «άγνωστης κατάστασης» λόγω των ελλιπών και αποσπασματικών δεδομένων που χρησιμοποιήθηκαν στην κατάρτιση των πρώτων σχεδίων.

Καταπατάται το ανθρώπινο δικαίωμα για πρόσβαση σε καθαρό νερό, παρά τα ψηφίσματα του ΟΗΕ ότι η πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό αποτελεί θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα εκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη μας. Καταδικασμένοι στη φτώχεια και την εξαθλίωση, στερούνται ακόμη και τα στοιχειώδη αυτά δικαιώματα, επισημαίνει η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Χ. Καφαντάρη.

Η βουλευτής αναφέρει ακόμη ότι εκατομμύρια παιδιά κινδυνεύουν καθημερινά από ασθένειες που θα μπορούσαν να αποτραπούν, ενώ οι δρόμοι της προσφυγιάς επιτείνουν το πρόβλημα, και παρατηρεί ότι "η παγκόσμια κατανάλωση νερού διπλασιάζεται κάθε 20 χρόνια αναπτυσσόμενη με διπλάσιους ρυθμούς από την αύξηση του πληθυσμού. Σε πολλές περιοχές του πλανήτη είναι αυξημένη η ζήτηση του νερού λόγω κλιματολογικών συνθηκών, ενώ ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως ραγδαίες βροχοπτώσεις, πλημμύρες και φαινόμενα ξηρασίας, γίνονται ολοένα και πιο έντονα".

η Αυγή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου