Χαρακτηριστικό του φιάσκου είναι πως μόλις 563 αιτούντες άσυλο έχουν μετακινηθεί μέχρι σήμερα αφότου τέθηκε ο στόχος των 20.000, με τους περισσότερους πρόσφυγες να παραμένουν εγκλωβισμένοι σε Ελλάδα και Ιταλία.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, παρότι παραδέχεται τους επικίνδυνα αργούς ρυθμούς με τους οποίους οι αιτούντες άσυλο μετακινούνται, παραμένει σε ρόλο παρατηρητή που απλώς επαναλαμβάνει τυπικού χαρακτήρα εκκλήσεις για συμμόρφωση προς χώρες και κυβερνήσεις που σφυρίζουν αδιάφορα ακόμα και για την εφαρμογή ενός προγράμματος που έστω και με το ζόρι δεσμεύθηκαν ότι θα υλοποιήσουν.
Βάζοντας πάνω από τις υποσχέσεις, τις δεσμεύσεις και τις υπογραφές την ξενοφοβία και τα υπερσυντηρητικά αντανακλαστικά μερίδας των κοινωνιών τους, η συντριπτική πλειονότητα των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων εξακολουθεί να κρύβεται από την κοινή ευθύνη της Ε.Ε. να σταθεί αλληλέγγυα στο δράμα ακόμα και αυτών των 160.000 «τυχερών» προσφύγων για τους οποίους υπήρξε η έστω και με το ζόρι πρόβλεψη για μετεγκατάσταση.
Παράλληλα, την ώρα που η Ε.Ε. αντιμετωπίζει νωχελικά την αδράνεια των κρατών - μελών της, η απελπισία και η αγανάκτηση που καθημερινά φουντώνουν στα κέντρα φιλοξενίας και τους άτυπους καταυλισμούς προσφύγων πυροδοτούν ένα κλίμα έντασης που εκδηλώνεται με απεργίες πείνας και δυναμικές διαμαρτυρίες τις οποίες είναι υποχρεωμένες να αντιμετωπίσουν και να διαχειριστούν χώρες και κυβερνήσεις που καλούνται, λόγω της γεωγραφικής τους θέσης και μόνο, να σηκώσουν ένα βάρος κατά πολύ μεγαλύτερο των δυνατοτήτων τους.
Η πραγματικότητα δείχνει πως για πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, με κοινά μάλιστα πολιτικά χαρακτηριστικά, η διαχείριση της συγκεκριμένης ανθρωπιστικής κρίσης είναι απλώς ένα λογιστικό θέμα και θεωρούν πως είτε μοιράζοντας κάποια εκατομμύρια σε Ελλάδα και Ιταλία είτε πληρώνοντας ένα πρόστιμο «μη συμμόρφωσης» στην Κομισιόν μπορούν να εξαγοράζουν το μερίδιο της ευθύνης τους σε ένα πρόγραμμα που δεν είναι καθόλου δημοφιλές μεταξύ των ψηφοφόρων τους.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, παρότι παραδέχεται τους επικίνδυνα αργούς ρυθμούς με τους οποίους οι αιτούντες άσυλο μετακινούνται, παραμένει σε ρόλο παρατηρητή που απλώς επαναλαμβάνει τυπικού χαρακτήρα εκκλήσεις για συμμόρφωση προς χώρες και κυβερνήσεις που σφυρίζουν αδιάφορα ακόμα και για την εφαρμογή ενός προγράμματος που έστω και με το ζόρι δεσμεύθηκαν ότι θα υλοποιήσουν.
Βάζοντας πάνω από τις υποσχέσεις, τις δεσμεύσεις και τις υπογραφές την ξενοφοβία και τα υπερσυντηρητικά αντανακλαστικά μερίδας των κοινωνιών τους, η συντριπτική πλειονότητα των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων εξακολουθεί να κρύβεται από την κοινή ευθύνη της Ε.Ε. να σταθεί αλληλέγγυα στο δράμα ακόμα και αυτών των 160.000 «τυχερών» προσφύγων για τους οποίους υπήρξε η έστω και με το ζόρι πρόβλεψη για μετεγκατάσταση.
Παράλληλα, την ώρα που η Ε.Ε. αντιμετωπίζει νωχελικά την αδράνεια των κρατών - μελών της, η απελπισία και η αγανάκτηση που καθημερινά φουντώνουν στα κέντρα φιλοξενίας και τους άτυπους καταυλισμούς προσφύγων πυροδοτούν ένα κλίμα έντασης που εκδηλώνεται με απεργίες πείνας και δυναμικές διαμαρτυρίες τις οποίες είναι υποχρεωμένες να αντιμετωπίσουν και να διαχειριστούν χώρες και κυβερνήσεις που καλούνται, λόγω της γεωγραφικής τους θέσης και μόνο, να σηκώσουν ένα βάρος κατά πολύ μεγαλύτερο των δυνατοτήτων τους.
Η πραγματικότητα δείχνει πως για πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, με κοινά μάλιστα πολιτικά χαρακτηριστικά, η διαχείριση της συγκεκριμένης ανθρωπιστικής κρίσης είναι απλώς ένα λογιστικό θέμα και θεωρούν πως είτε μοιράζοντας κάποια εκατομμύρια σε Ελλάδα και Ιταλία είτε πληρώνοντας ένα πρόστιμο «μη συμμόρφωσης» στην Κομισιόν μπορούν να εξαγοράζουν το μερίδιο της ευθύνης τους σε ένα πρόγραμμα που δεν είναι καθόλου δημοφιλές μεταξύ των ψηφοφόρων τους.
Τα αποτελέσματα αυτής της λογιστικής πολιτικής της πλειονότητας των εταίρων μας τα βλέπουμε σήμερα στην Ειδομένη, στο Σχιστό, στη Χίο, στη Μόρια και στο Κουτσόχερο.
η Αυγή
η Αυγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου