Παράλληλα σύμπαντα (ή γιατί ο Κ. Μητσοτάκης έχει ήδη αποτύχει...)

του Στάθη Σχοινά

Από τότε που μπήκε στην ουσιαστική φάση η λεγόμενη αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας (εδώ και 2,5 μήνες περίπου) το Χρηματιστήριο της Αθήνας ανέβηκε 30% και πλέον, οι αποδόσεις των ελληνικών 10ετών ομολόγων διαμορφώθηκαν κοντά στο 8,5% με τα spreads να πέφτουν 250 με 300 μονάδες.

Ακόμη το 2015 πιστοποιήθηκε από την πλέον έγκυρη πηγή, τη EUROSTAT, ότι έκλεισε με πρωτογενές πλεόνασμα 0,7% έναντι πρόβλεψης για έλλειμμα 0,25% και κάμποσοι άλλοι δείκτες κινήθηκαν προς θετική κατεύθυνση, ενώ σημαντική και απρόβλεπτη αύξηση σημείωσαν οι επενδύσεις το τελευταίο τρίμηνο του 2015.

Ακόμη η ΕΚΤ περιέλαβε στην ποσοτική χαλάρωση τις ελληνικές τράπεζες! Και όλα αυτά εν μέσω της κρίσης του προσφυγικού (όπου οι ενδείξεις πλέον δείχνουν ότι εισερχόμαστε σε φάση ύφεσης, ως προς την Ελλάδα τουλάχιστον...).


Σημαίνουν όλα αυτά ότι άλλαξε η καθημερινότητα για την πλειοψηφία των Ελλήνων; Όχι βέβαια. Είναι όμως καλές οι εξελίξεις αυτές; Προοιωνίζονται κάτι καλύτερο για το κοντινό μέλλον; Η απάντηση μόνο θετική μπορεί να είναι...

Αλλά αυτή είναι η μία όψη της πολιτικής πραγματικότητας.

Υπάρχει και μια άλλη. Αυτή που ζουν ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης και το ακροδεξιό επιτελείο του. Αυτή που αναπαράγουν τα στελέχη της ΝΔ (όχι όλα...) αλλά και μια ορισμένη πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ. Που βλέπουν παντού καταστροφές. Με εκτιμήσεις που διαψεύδονται γρήγορα αλλά τις... ξεχνούν. Μήπως δεν προέβλεπαν την απόλυτη καταστροφή πριν 3-4 μήνες για το Προσφυγικό;

Είχαν καμιά σχέση οι προβλέψεις τους με τα σημερινά συγχαρητήρια προς την ελληνική κυβέρνηση από ΟΗΕ, Κομισιόν και άλλους θεσμούς για τον τρόπο που διαχειρίστηκε το Προσφυγικό; Τους μισούς δείκτες να είχε να επιδείξει η κυβέρνηση Σαμαρά και δεν θα μίλαγε απλώς για success story αλλά για διαπλανητικά ρεκόρ.

Πρόκειται για δύο παράλληλους κόσμους. Ο ένας εδράζεται στις πραγματικές εξελίξεις και επιδιώκει το κλείσιμο της διαπραγμάτευσης και την εκταμίευση των 5,4 δισ., ώστε η χώρα να μπει στα «ήρεμα νερά» της περιόδου που ακολουθεί μέχρι το 2021-22, που μπορεί να γίνει η περίοδος της μεγάλης εξόδου προς την ανάπτυξη και της ευημερία.

Ο άλλος κόσμος, το άλλο Σύμπαν, κινείται στον χωροχρόνο μιας και μόνον φιλοδοξίας. Ένας ακόμη της οικογένειας Μητσοτάκη -στα τελευταία 55 χρόνια- να διεκδικήσει την πρωθυπουργία. Μόνον και μόνον γι΄αυτόν τον λόγο ζητάει εκλογές...

Αλλά αυτή η επιμονή του κ. Μητσοτάκη εμπεριέχει εν συνόλω και την πρώιμη αποτυχία του. Γιατί διαφορετικά εξελέγη και πολύ γρήγορα προσαρμόστηκε στο κομματικό κατεστημένο. Αλλά αυτά αφορούν το κόμμα του και τον ίδιο.

Όλους τους άλλους μάς αφορά η πραγματικότητα. Και δυστυχώς για έναν ακόμη Μητσοτάκη, η πραγματικότητα βοά...

στο κόκκινο