Ήταν μια μαγική μουσική βραδιά σε συνεργασία με την κίνηση "Ικαρία Τρόπος" αφιερωμένη στον Ν. Άσιμο καθώς και τον συνεργάτη του Χ. Ζυγομαλά και την εποχή τους.
Μια βραδιά όλο χρώματα που ζήσαμε ως τα ξημερώματα της Κυριακής και δεν είναι τυχαίο ότι εκεί στη γειτονιά (Καλλιπόλεως 33 Ελληνικό) όπου είναι ο Συνεταιρισμός , δεν βρέθηκε ούτε ένας να παραπονεθεί.
Οι γείτονες απολάμβαναν μέχρι πρωίας (από νωρίς στα μπαλκόνια) αυτό το "κροκ'' συμβάν, όλο συνεργασία , ανθρωπιά και χρώματα , που μύριζε ακριτικό νησί, Ικαρία , μακριά απ' το ασπρόμαυρο του Αθηναϊκού πνεύματος.
Ο Ικάριος μουσικοσυνθέτης Στέφανος Γεωργιάδης οργανωτής του μουσικού προγράμματος φρόντισε ώστε να στηθεί στην αυλή (πριν την έναρξη της συναυλίας) έκθεση από γεγονότα και εικόνες εκείνης της "κροκ" εποχής της πλατείας των Εξαρχείων.
Η έναρξη της μουσικής βραδιάς έγινε με χαιρετισμούς εκπροσώπων των κινήσεων για την διάδοση - διάσωση του ποταμού της Πικροδάφνης κι αφού τελευταίος χαιρέτησε ο εκπρόσωπος του Ανεξάρτητου Κέντρου Αγώνα καθηγητών Νότιας Αθήνας, ξεκίνησε το τραγούδι ο μπουατίστας Βαγγέλη Κορομηλής με ρεπερτόριο απ' την ιστορική μπουατ Απανεμιά και τραγούδια του Άσιμου.
Στη συνέχεια ο Στέφανος Γεωργιάδης συνοδευόμενος απ' τη μαγευτική φυσαρμόνικα του Αντρέα Δρογγίτη τραγούδησε Άσιμο, Σιδηρόπουλο και μελοποιημένα δικά του απάνω στη φυσιολατρική ποίηση του Ικάριου ποιητή Φ. Μαυρογιώργη, για την Πικροδάφνη και τη διάσωση της φύσης της.
Ακολούθως ο Χρήστος Ζυγομαλάς τραγούδησε με την ξεχωριστή του έκφραση το "Γιουσουρούμ", το "Παπάκι", τη "Σχιζοφρενοβλαβίωση," αλλά και δικά του τραγούδια της εποχής, όπως το "Ροκ εν ρολ του Νοέμβρη'', "Φάντασμα Γουέστερν'', "Η Φυλακή'', ''4Ο Ματατζήδες".
Τελευταία τραγούδησε η εξαιρετική Ελένη Μπελεζίνη (μικρή είχε χαρίσει την κιθάρα της στον Άσιμο) παίζοντας τζουρά και συνοδευόμενη απ' τη φωνή του συνεργάτη της Γιώργου Ματετζόγλου. Τραγούδησαν Μίκη, Μάνο και Μάρκο και οι ώρες κυλούσαν και η μουσική βραδιά εκεί στον όμορφο κήπο του Βλαστού δεν ήθελε να τελειώσει.
Και ιδού στα ξαφνικά μετά το μεσονύχτι, ένας ΧΟΡΟΣ ΚΑΡΙΩΤΙΚΟΣ αλλά... "κροκ"(στίχοι μουσική Στέφανος Γεωργιάδης) που σήκωσε το κόσμο απ' τα τραπέζια για να χορέψει έναν καριώτικο μ' ένα πάθος αντάξιο του πάθους των παρακάτω στίχων:
"Υπάρχει μια κοινότητα εκεί στην Ικαρία,
παιδιά καθίστε να σας πω μιαν άλλη ιστορία,
απέναντι απ' τη Μύκονο παιδιά δεν είναι τόπος,
είναι αγέρας, φως, νερό, είναι μονάχα τρόπος...
Εκεί δεν θέλει η φωνή καλώδια και πρίζες,
θέλει στα βράχια να είναι γυμνή θέλει νερό και ρίζες,
εκεί δεν έχει μέντορες τσάτσους που πάνε ζούλα,
έχει ανθρώπους Εύδηλους φεγγάρι στη πεζούλα.
Αν θέλεις άδολους χορούς ψυχή και ντομπροσύνη
έλα στη Νικαριά και μπες στη κοινοκτημοσύνη..."
Ξαφνικός καριώτικος που πάντα αντιλαλούσε στα ξαφνικά ως "κροκ" συμβάν σε μέρη που κέρδιζαν την εμπιστοσύνη του Ικάριου μουσικοσυνθέτη, σε Ικαρία ή Αθήνα κι ένα απ' αυτά ο κήπος του Βλαστού.
Εν τω μεταξύ είχε μαζευτεί τόσος κόσμος και νεολαία που όχι πια δεν έβρισκες τραπέζι αλλά ούτε καν καρέκλα. Όλοι στο συνεταιρισμό, καλλιτέχνες και μη, δούλεψαν αφιλοκερδώς για την επιτυχία της βραδιάς πχ οι καριώτες του Βλαστού (όπως η μαγείρισσα Λεμονιά Αβαγιάννη με τους νόστιμους μεζέδες που μαγείρεψε, ο Κώστας Μανώλης, ο Ηλίας Πάλλης, η Αργυρώ Στενού) αλλά και οι μη καριώτες του Βλαστού που -παράξενο σαν καριώτες μοιάζουν- (όπως η αξιαγάπητη Σαπφώ με τα ωραία της σεμινάρια ψωμιού, ο Αντρέας, ο Γαβρήλος, η Μαριτζένη κ.α).
Και οι ώρες περνούσαν και η βραδιά δεν ήθελε να σχολάσει και η νεολαία ζητούσε κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο...
Οπότε ανέλαβε τη συνέχεια μ' ένα ανεπίσημο πρόγραμμα χωρίς "καλώδια και πρίζες" αυτή τη φορά μια απ' τις αφανείς ψυχές του "Ικαρία Τρόπος" που καθόταν σε μια γωνιά ταπεινά ως ακροατής της βραδιάς για τον Άσιμο, ο καριώτης επαγγελματίας μουσικός Βαγγέλης Νικολαϊδης (επί δεκαετίες κιθάρα μπουζούκι στην Ρεμπέτικη Ιστορία- Ιπποκράτους) που με τη φωνή τη δική του και της συντρόφου του Χριστίνας κράτησαν συντροφιά στην νεολαία που τους πλαισίωσε χορεύοντας και τραγουδώντας ως το πρωί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου