Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2016

Οι γονείς έβαψαν τις αίθουσες, το Σχολείο λειτούργησε κανονικά κι οι αντιδήμαρχοι απαιτούν "μπράβο - μπράβο στον δήμαρχο"


Έξυσαν τοίχους και οροφές, σπατουλάρισαν, έβαψαν, έπλυναν έπιπλα και άλλα αντικείμενα, σφουγγάρισαν δάπεδα, σκούπισαν και καθάρισαν τον προαύλιο χώρο, ξεβούλωσαν φρεάτια... για να λειτουργήσει το Σχολείο με αξιοπρέπεια.
 

Άλλοι πρόσεχαν τα παιδιά των εθελοντών γονιών, άλλοι ετοίμαζαν και έφερναν κολατσιό στους "εργάτες" του εργοταξίου που δούλεψαν εντατικά επί τριάντα ώρες το Σαββατοκύριακο, για να ξεκινήσουν τα παιδιά τους τη σχολική χρονιά σε ένα περιβάλλον που τους αξίζει.


Και το κολατσιό στο "εργοτάξιο"
Το αγωνιώδες κάλεσμα του Συλλόγου Γονέων του 1ου Δημοτικού Σχολείου Ελληνικού (δείτε το εδώ μαζί με τον σχολιασμό) τελικά έπιασε τον τόπο και έδωσε στην ουσία το νόημα που δεν δίνουν οι δεκάρικοι λόγοι των περιφερόμενων πολιτευτών.

Τη χαρά   και το κέφι τους -στοιχεία αναγκαία στον εθελοντισμό- μετέφεραν στη σελίδα του Συλλόγου στο facebook οι γονείς που συμμετείχαν, με φωτογραφίες από τη δράση και με λόγια -
προσκλητήριο για συμμετοχή σε νέες ανάλογες πρωτοβουλίες.

Γονείς και δάσκαλοι ανταποκρίθηκαν με ευχαριστίες και τα πιο θερμά σχόλια, για να "εισπράξουν" όσοι συμμετείχαν την καλύτερη ανταμοιβή.

Όμως το κλίμα στράβωσε, όταν άρχισαν να σχολιάζουν αντιδήμαρχοι και στελέχη της δημοτικής αρχής, γιατί δεν είδαν γονείς να μιλάνε για όσα -εν μέσω κρίσης και υποχρηματοδότησης (τώρα τα... ανακάλυψαν)- "κατόρθωσε" η διοίκηση του Δήμου, γιατί λείπανε τα "μπράβο, μπράβο συγχαρητήρια στον δήμαρχο".


Αγιασμός στην Αργυρούπολη, για να μην... πέσουν οι σοβάδες στα κεφάλια
Η χαρακτηριστική σεμνότητα και το απαράμιλλο  ήθος, με το οποίο αντιμετωπίστηκαν από τους γονείς, είναι ολοφάνερα στον διάλογο που έγινε στη σελίδα του Συλλόγου και κάθε καλοπροαίρετος μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του.


Εμείς παραθέτουμε την ανάρτηση που έκανε στην προσωπική σελίδα της στο facebook η Νάση Πετριτσοπούλου, επί χρόνια δασκάλα στο 1ο Δημοτικό Ελληνικού, καθώς και φωτογραφίες από τη δράση εναλλασσόμενες με τα πιο χαρακτηριστικά σχόλια.
*** * ***

... που λες, Λίτσα μου, πριν από 7 χρόνια που διορίστηκα στο 1ο δημοτικό σχολείο Ελληνικού, η τότε δημοτική αρχή είχε ολοκληρώσει μέσα στο καλοκαίρι μια σειρά εργασιών που περιλάμβαναν τις τουαλέτες και τον μεγάλο προαύλιο χώρο του σχολείου. Μερικοί από μας τους δασκάλους πάλι μπήκαμε τον Σεπτέμβρη στις αίθουσές μας και βάψαμε βιβλιοθήκες και πίνακες αναρτήσεων. (Σημειωτέον οι τοίχοι ήταν καθαροί.)

Έβαφα έναν νομίζω όταν πέρασε ο κ. Μπούκας κι έτσι γνωριστήκαμε.


Στον αγιασμό ο τότε διευθυντής μας κ. Κονταράκης ζήτησε από τον δήμαρχο να πλησιάσει (δεν ήταν καν στο μπαλκόνι της Α΄τάξης) να πει δυο λόγια, για να πάρει την υπέροχη απάντηση: Δε χρειάζεται! Ο Σπύρος επέμενε λέγοντας πως κάτι πρέπει να πει, τόσα πράγματα έκανε...

Ο Χρήστος πλησίασε, πήρε το μικρόφωνο και μας ευχήθηκε Καλή σχολική χρονιά. Αμέσως μετά έδωσε το μικρόφωνο πίσω. Έτσι απλά και κυρίως ακομπλεξάριστα.
Τι έκανε ο δήμος, τι κάναμε εμείς, τι έπρεπε ακόμα να γίνει δεν έρχονταν σε σύγκρουση. Όλοι όσοι κάναμε κάτι δε νιώθαμε την ανάγκη να το διατυμπανίσουμε. Καμία σχέση με τη σημερινή ζητιανιά επαίνων που τριγυρνάει εδώ κι εκεί και τη θλιβερή κατινιά αναρτήσεων που κινούνται στο όριο της γελοιότητας.

Τι άλλαξε από τότε; Ο δήμαρχος σίγουρα, αλλά όχι μόνο. Τώρα φωτογραφίζουμε το αυτονόητο και το αναρτούμε με την αρχοντομουτσούνα μας σε πρώτο πλάνο, για να κατοχυρώνουμε συνεχώς τον εαυτό μας, όπως ακριβώς οι διαφημίσεις και οι μόδες.

Έλα όμως που όταν κάνεις επάγγελμα την αυτοπροβολή και φουσκώνεις το ΕΓΩ σου μέχρι που γίνεται αερόστατο, δεν ανέχεσαι ν΄ακούς πως κάποιος άλλος δούλεψε στ' αλήθεια και δικαιούται τον έπαινο, χωρίς να τον εκβιάσει...

Βρε, μην κλαίτε, φτιάξτε τις ρημάδες τις τουαλέτες που πάλι έμειναν εκτός της καταπληκτικο-υπέροχης εργολαβίας του ΚΤΥΠ -κι αν τολμάτε, αντί να βγάλετε τα γνωστά φωτο άλμπουμ σας με το ΕΓΩ σας πρώτη μούρη στο Καβούρι, αφήστε τα παιδάκια να μπουν στην τουαλέτα χωρίς να πιάσουν τη μύτη τους!!!

(Σε μία φωτογραφία που ανάρτησε ο κ. Ταλάντης στη σελίδα του Συλλόγου Γονέων είδα την πρώτη μου τάξη με τον κόκκινο πίνακα και την πολύχρωμη βιβλιοθήκη, ακόμα αντέχουν. Και το βρήκα πολύ συμβολικό κι ελπιδοφόρο που ένας μπαμπάς ήταν εκεί κι έβαφε, γιατί κατά τα άλλα το τοπίο είναι αδιάφορο και γκρίζο.
Η πολιτική αντιπαράθεση χρωματίζεται από τους αντιπαρατιθέμενους, το γνωρίζω.)

*** * ***


























Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου