Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2016

Για αυτά, τα… «μικρά» και «ασήμαντα»

του Πάνου Λάμπρου


Καταιγισμός ειδήσεων των πίσω σελίδων, αυτών των “μικρών”, των “ασήμαντων”, που δεν… αφορούν την κοινωνία των πολλών, που διαμορφώνουν, όμως εικόνα, που βάζουν πολλαπλά ερωτηματικά στην πορεία μας.

Και, κυρίως, είναι αυτά τα ζητήματα που για ένα σημαντικό τμήμα της δικής μας αριστεράς ήταν και είναι στην προμετωπίδα του αξιακού φορτίου, της αριστερής, κινηματικής ταυτότητας δηλαδή.

Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία. Σωστό, όπως σωστό είναι ότι το ξήλωμα των παλιού συστήματος δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Χρειάζονται δομικές αλλαγές, χρόνος, επιμονή, αποφασιστικότητα.


Ωστόσο, υπάρχουν και αυτά τα δείγματα γραφής, που δείχνουν τη αποφασιστικότητα ή όχι, που σε ενθαρρύνουν ή σε απογοητεύουν.

Η κυβέρνηση δεν μπορεί να παρακολουθεί αμέτοχη και αμήχανη μια επίθεση, που εξελίσσεται σε όλα τα μέτωπα. Δείγμα γραφής, αρνητικό σε κάθε περίπτωση, η εικόνα των ΜΑΤ σε δικαστική αίθουσα της Θεσσαλονίκης κατά τη διάρκεια πλειστηριασμού ανάπηρου και πολύτεκνου πατέρα. Οι εικόνες, όμως, πληθαίνουν. Πέντε προσφυγόπουλα, 12 - 14 χρονών, συλλαμβάνονται περίπου ως τρομοκράτες και κρατούνται για επτά ώρες στο γνωστό από το παρελθόν του ΑΤ Ομόνοιας. Ασυνόδευτα παιδιά, από άλλες πατρίδες, στο όνομα (;) της συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας κρατούνται σε κλειστά κέντρα, με αποτέλεσμα να έχουμε τραγικά συμβάντα, που βάζουν σε κίνδυνο την ακεραιότητα τους.

Υπάρχουν και άλλες ειδήσεις, από αστυνομικές αυθαιρεσίες: Στο Ρέθυμνο όπου τα ΜΑΤ παρακολουθούσαν, προφανώς όχι ουδέτερα, την επίθεση των ακροδεξιών σε αντιφασίστες. Στη Χίο περίπου η ίδια εικόνα…

Το βαθύ κράτος είναι εδώ

Το βαθύ κράτος κάνει την εμφάνισή του εκ νέου. Όπως το συνδικαλιστικό όργανο των σωφρονιστικών υπαλλήλων, που επιτίθεται με αγριότητα στις όποιες πρωτοβουλίες του υπουργείου Δικαιοσύνης για εξανθρωπισμό των φυλακών. Όπως η εκκλησία, που μόλις είδε αυτονόητες κινήσεις για οποιοδήποτε μη θεοκρατούμενο κράτος από την πλευρά του υπουργείου Παιδείας, αισθάνθηκε ότι χάνει την πρωτοκαθεδρία της και επιτέθηκε -και συνεχίζει να το κάνει- στον Νίκο Φίλη με τον πιο βάναυσο τρόπο. Και όλα αυτά υπό τις ευλογίες του συντηρητικού πολιτικού μπλοκ, που ενθαρρύνει ή συμμετέχει στην εκστρατεία λάσπης, συκοφάντησης του ΣΥΡΙΖΑ, των προσώπων και της πολιτικής του.

Αλλά όλα αυτά αφορούν τον αντίπαλο. Αφορούν, όμως και εμάς. Γιατί είναι γεγονός ότι δεν μπορούμε να κάνουμε αυτά που θέλαμε στο πεδίο της οικονομίας, εγκλωβισμένοι σε μνημονιακές δεσμεύσεις, δεν ισχύει όμως το ίδιο για τα “μικρά”, τεράστια στην ουσία ζητήματα, που θα διαμόρφωναν εικόνα μιας μαχόμενης αριστεράς, που έρχεται σε σύγκρουση σε πολιτικό, αξιακό και ιδεολογικό επίπεδο με τις δυνάμεις της συντήρησης και του κοινωνικού σκοταδισμού.

Δεν μπορούμε τα πάντα, αλλά…


Είναι αλήθεια ότι για μια ακόμα φορά ισχύει ο ΕΝΦΙΑ, γεγονός που δημιουργεί εύλογα κοινωνική δυσαρέσκεια, επιβάλλεται, όμως, να εμποδίσουμε νομοθετικά και κινηματικά πλειστηριασμούς, που θίγουν την κοινωνία των πολλών, τους πιο αδύναμους. Μπορούμε να βάλουμε τέλος στην αστυνομική ατιμωρησία, που όσο υπάρχει ενθαρρύνει νέες αυθαιρεσίες.

Δεν μπορούμε, ενδεχομένως, να αλλάξουμε τα πάντα στο εργασιακό τοπίο, μπορούμε όμως, να βάλουμε φρένο στην αδήλωτη εργασία ή να χτυπήσουμε αποφασιστικά τις συνθήκες εργασιακής “γαλέρας” στον ξενοδοχειακό μεσαίωνα.

Μπορεί να μην μπορούμε, με βάση τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης στην Ευρώπη, να ακυρώσουμε την έτσι κι αλλιώς απαράδεκτη ευρωτουρκική συμφωνία για τους πρόσφυγες, αλλά μπορούμε να απομακρύνουμε από τα νησιά και τα κέντρα κράτησης τις ευάλωτες ομάδες, τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, τους ανθρώπους με προσφυγικό προφίλ και να δημιουργήσουμε χώρους φιλοξενίας με αξιοπρεπείς συνθήκες στην ενδοχώρα, συγκρουόμενοι με ξενοφοβικές και ρατσιστικές αντιλήψεις.

Μπορεί να μην είμαστε έτοιμοι για τον πλήρη διαχωρισμό κράτους - εκκλησίας, μπορούμε όμως να προχωρήσουμε αποφασιστικά, χωρίς συμψηφισμούς και διαλόγους από… μηδενική βάση στα απλά και απολύτως αυτονόητα, όπως είναι για παράδειγμα η αλλαγή της διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών.

Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης το επόμενο διάστημα θα κριθεί από πολλά.

Ενδεχομένως, να κριθεί από το κεντρικό πολιτικό ζήτημα. Να κριθεί από την απομείωση ή όχι του χρέους, της διαχείρισης του μνημονίου, της δυνατότητας απεγκλωβισμού. Αυτό είναι το πιθανότερο.

Εντούτοις, είναι και αυτά τα… ασήμαντα, που ακουμπούν στη διαχωριστική γραμμή Αριστεράς - Δεξιάς. Αυτά, που θα δείξουν αν η αριστερά μας έχει τη δύναμη να μην ενσωματωθεί, να μην γίνει ένα με το παλιό, να μην πει κάποια στιγμή κουρασμένη και ιδεολογικά ηττημένη, ότι εντέλει δεν υπήρχε άλλος δρόμος.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Κλιμάκωση της αυθαιρεσίας, λόγω ατιμωρησίας

Η ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ καταδικάζει απερίφραστα τις αυθαίρετες νομικά και ηθικά διαδικασίες ελέγχου και εξακρίβωσης από αστυνομικά όργανα στο ΑΤ Ομονοίας. Διαδικασίες που υπέστησαν για πολλές ώρες πέντε προσφυγόπουλα 12-14 χρονών. Στο βαθμό, βέβαια, που επιβεβαιώνονται οι περιγραφές για τα γεγονότα, αυτά ξεφεύγουν από το επίπεδο της αυθαιρεσίας και περνούν στο επίπεδο μιας απόλυτα αντικοινωνικής αγριότητας.
Δυστυχώς δεν είναι ένα τυχαίο ή μεμονωμένο περιστατικό. Η αστυνομική αυθαιρεσία, ως φαίνεται, είναι διαρκής και υποσκάπτει συστηματικά τις προσπάθειες για τη δημιουργία ενός διαφορετικού κλίματος προς όφελος της προστασίας των ελευθεριών και των δικαιωμάτων των πολιτών.
Το συγκεκριμένο περιστατικό, ασφαλώς, αποτελεί κλιμάκωση αυτής της αυθαιρεσίας, που είναι αποτέλεσμα και της συνεχιζόμενης ατιμωρησίας αστυνομικών οργάνων, που αποδεδειγμένα παραβιάζουν βάναυσα τους δημοκρατικούς κανόνες.  
Όλα, όμως, έχουν το όριό τους.
Επειδή θύματα ήταν μικρά παιδιά, που καταγγέλλεται ότι κακοποιήθηκαν με τον χειρότερο τρόπο.
Επειδή, κανείς και καμία δεν πρέπει να ανέχεται ή να σιωπά μπροστά σε τέτοιου είδους φαινόμενα. 
Ζητάμε τη διερεύνηση του συμβάντος και την άμεση απομάκρυνση και τιμωρία όσων διέπραξαν, συγκάλυψαν, ανέχτηκαν τις συγκεκριμένες πράξεις.
Οι ευθύνες για όσα αναφέρονται παραπάνω, προφανώς δεν αφορούν μόνο συγκεκριμένους αστυνομικούς. Τέτοιες ενέργειες φαίνεται να βρίσκουν στήριξη σε ανώτερα κλιμάκια της ΕΛ.ΑΣ. Το φαινόμενο, λοιπόν, της αστυνομικής αυθαιρεσίας είναι βαθύτερο και ασφαλώς ευρύτερο. Το αίτημα για άμεσο και ριζικό εκδημοκρατισμό της αστυνομίας είναι πιο επιτακτικό και επίκαιρο από ποτέ.
η εποχή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου