Για αρκετά χρόνια στη Δύση υπήρχαν πολλοί που θεωρούσαν την Τουρκία ως το πρότυπο κοσμικού κράτους σε μια μουσουλμανική χώρα.
Η εικόνα αυτή άρχισε να θολώνει από τον Μάιο του 2013, με τα γεγονότα στο πάρκο Γκεζί, όταν χιλιάδες Τούρκοι πολίτες ξεχύθηκαν στους δρόμους και αντιμετώπισαν τη βίαιη αντίδραση των αστυνομικών δυνάμεων, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους τουλάχιστον 22 άνθρωποι και να συλληφθούν περισσότεροι από 5.000 πολίτες.
Στη συνέχεια, η επιμονή του Ρ.Τ. Ερντογάν να επιβάλει ένα ιδιότυπο προεδρικό σύστημα επέτεινε τις ανησυχίες τόσο στο εσωτερικό όσο και στη διεθνή σκηνή ότι ο ηγέτης του ΑΚP θέλει να διαμορφώσει μια προσωποπαγή εξουσία.
Το ερώτημα της δημοκρατικής πορείας της Τουρκίας όμως τίθεται πλέον ανοιχτά από όλους μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος, με τον Ερντογάν να προχωρά σε χιλιάδες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων από όλες τις κομβικές κρατικές θέσεις, σε διώξεις και φυλακίσεις δημοσιογράφων και στην απαγόρευση του Ίντερνετ.
Και ύστερα ήρθε η ώρα των προκλητικών πολιτικών διώξεων του HDP.
Το HDP ήταν στο στόχαστρο του καθεστώτος από την πρώτη στιγμή. Μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, τα “ρεπορτάζ” των φιλοκυβερνητικών εφημερίδων έβριθαν σεναρίων για υποτιθέμενη στενή συνεργασία του φιλοκουρδικού κόμματος με το PKK και τους γκιουλενιστές. Το έδαφος στην κοινή γνώμη είχε στρωθεί, θυμίζοντας παλιότερες μαύρες σελίδες της Ιστορίας.
Η Δημοκρατία στην Τουρκία έχει πληγεί όχι μόνο γιατί υπάρχει κατάσταση έκτακτης ανάγκης και έχουν ανασταλεί βασικά άρθρα του Συντάγματος, αλλά κυρίως γιατί, όπως δείχνει η πρακτική του τουρκικού καθεστώτος, κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται τη Δημοκρατία και τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς όπως ο υπόλοιπος κόσμος.
Κι αυτό είναι περισσότερο από ανησυχητικό. Είναι επικίνδυνο. Όχι μόνο για την ίδια τη χώρα, αλλά και συνολικά για τη διεθνή κοινότητα.
η Αυγή
Διαβάστε:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου