Bandiera Italiana la Trionfera? @ Στις κάλπες καθορίζεται η επόμενη ημέρα της ΕΕ

του Λευτέρη Στουκογιώργου

Πρίν αναλύσουμε το δημοψήφισμα θα ήθελα να σας δώσω μια συνοπτική εικόνα της οικονομικής κατάστασης της χώρας.

Η Ιταλία έκλεισε το ’15 με ΔΧ/ΑΕΠ στο 132,7% και η πρόβλεψη για το ’16 είναι 133,2%, το δεύτερο υψηλότερο στην Ευρώπη, μετά την χώρα μας .Το δημόσιο χρέος της ανήλθε στα 2,169 τρις. Σήμερα βρίσκεται υψηλότερα περίπου 200 δις, στα 2,363 τρις . Αλλά αυτό είναι το μικρότερο πρόβλημά της , με την βοήθεια και της ΕΚΤ βέβαια.

Η χρηματοδότηση του δημοσίου χρέους της από τους ίδιους τους Πολίτες, υπολογίζεται στο 50%. Η χώρα ήταν πλεονασματική την 10ετία του 90 και ελλειμματική τα τελευταία 15 χρόνια.

Το μεγαλύτερο πρόβλημά της είναι ο τραπεζικός τομέας με τα κόκκινα δάνεια (NPL’S) να αγγίζουν τα 360 δις, χωρίς να υπολογίζονται αυτά που είναι σε καθυστέρηση μέχρι 3 μήνες. H εκροή κεφαλαίων από το τραπεζικό σύστημα λόγω του φόβου του bail in επιβαρύνει ακόμα περισσότερο την κατάστασή του. Οι Ιταλοί χρηματοδοτούν επίσης σε μεγάλο βαθμό τις τράπεζές τους, αφού προτιμούσαν στο παρελθόν τις αγορές των ομολόγων τους αντί τις καταθέσεις, λόγω των υψηλότερων επιτοκίων - οπότε, τυχόν κατάρρευση των τραπεζών, θα είχε τρομακτικές συνέπειες για τον πληθυσμό.

Η πτώση της βιομηχανικής της παραγωγής ξεκίνησε πριν μια 15ετία αλλά η κατάρρευσή της επήλθε μετά την κρίση του '08 και επιταχύνθηκε από τον επιθετικό γερμανικό μερκαντιλισμό.

H ανάπτυξη της Ιταλίας είναι υποτονική στο 0,8% και ο πληθωρισμός επί μια 3ετία βρίσκεται γύρω από το μηδέν. Συνεπώς η χώρα βρίσκεται σε ένα σπιράλ ύφεσης και αποπληθωρισμού.

Ο επίσημος δείκτης ανεργίας είναι στο 11,6% αλλά η νεανική ανεργία βρίσκεται στο 37%. Αυτοί οι αριθμοί δεν αντικατοπτρίζουν την πλήρη αλήθεια , εφόσον όποιος δουλεύει με Βάουτσερ μία ώρα την εβδομάδα θεωρείται εργαζόμενος και το πρεκαριάτο των 500 ευρώ έχει κάνει ήδη έντονα την εμφάνισή του. Είναι φανερό ότι ο εργατικός νόμος Jobs Act δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα που προσδοκούσε η κυβέρνηση Ρέντσι.

Είναι η δεύτερη προσπάθεια συνταγματικής μεταρρύθμισης αυτή που προωθεί ο Ρέντσι με το σημερινό δημοψήφισμα. Η προηγούμενη έγινε πριν μια δεκαετία και απέτυχε.

Το πολιτικό σύστημα στην Ιταλία είναι τριπολικό. Με βάσει τις τελευταίες δημοσκοπήσεις το Κίνημα 5 Αστέρων του Γκρίλλο προηγείται ελαφρά με 30,5% έναντι 30% του ΔΚ του Ρέντσι και ακολουθεί η δεξιά του Berlusconi και της Λέγκας του Σαλβίνι με 25%, ενώ ένα 5% φαίνεται να εξασφαλίζει η υπό διαμόρφωση Ιταλική αριστερά. Το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων, εκτός του Δημ. Κόμματος, από την ακροδεξιά ως την αριστερά έχει εκφραστεί υπέρ του ΟΧΙ, ακόμα και η αριστερή μειοψηφία του ίδιου του Δημ. Κόμματος, όπως αυτή εκφράζεται μέσω Ντ’ Αλεμα και Μπερσάνι.

Οι υπερασπιστές του ΝΑΙ έχουν κοινή γραμμή και αποτελούνται κύρια από το ΔΚ, δυνάμεις της κεντροδεξιάς και τέως υποστηρικτές του Βerlusconi.

Τα κύρια επιχειρήματά τους είναι:

Θα επιταχυνθεί η διαδικασία ψήφισης των νομοσχεδίων και θα ξεπεραστεί η γραφειοκρατία μεταξύ Γερουσίας και Βουλής.
Θα μειωθεί το κόστος της πολιτικής αφού θα μειωθεί η Γερουσία από 315 μέλη σε 100. Οι περιφερειακοί σύμβουλοι που θα συμμετέχουν στη Γερουσία δεν θα παίρνουν τον μισθό του γερουσιαστή αλλά το ισόποσο μισθού ενός δημάρχου. Επίσης θα μειωθεί η γραφειοκρατία και οι σπατάλες των επαρχιών.

Θα ξεπεραστεί η ισότητα εξουσιών Βουλής και Γερουσίας. Η Βουλή θα επιτελεί το νομοθετικό της καθήκον δίνοντας ή αφαιρώντας την εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση ενώ η Γερουσία θα εκπροσωπεί τις ανάγκες των Δήμων και των Περιφερειών.
Θα ξεκαθαρίσουν οι αρμοδιότητες Κράτους και Περιφερειών. Η υγεία, ο τουρισμός , η κοινωνική και εργατική πολιτική, οι μεταφορές, η διανομή ενέργειας θα είναι καθαρά αρμοδιότητα του Κράτους και όχι των περιφερειών.
Μέσω της νέας λειτουργίας της Γερουσίας θα αυξηθεί η αντιπροσώπευση των τοπικών αρχών στη Βουλή και στην Ευρώπη.

Θα υπάρξει μεγαλύτερη συμμετοχή των πολιτών εφόσον η Βουλή θα έχει την υποχρέωση να συζητά πρωτοβουλίες πολιτών με 150 χιλ υπογραφές και θα μειωθεί το % συμμετοχής υπογραφών για τα δημοψηφίσματα.

Οι υπερασπιστές του ΟΧΙ δεν έχουν την ίδια γραμμή αφού διακυβεύονται διαφορετικά πολιτικά συμφέροντα που επικαλύπτονται μέσα από το ΟΧΙ.

Το Κίνημα των 5 Αστέρων του Γκρίλλο μέσα από το δημοψήφισμα αμφισβητεί την κυριαρχία Ρέντσι και επιδιώκει την πολιτική κρίση αφού με τον υπάρχοντα εκλογικό νόμο μπορεί να ανέλθει στην κυβέρνηση.

Για τον Berlusconi μια αποδυνάμωση του Ρέντσι θα ενίσχυε την πιθανότητα κεντροδεξιάς διακυβέρνησης και θα επιτάχυνε την αλλαγή του εκλογικού νόμου σε πλειοψηφικότερο ,υπέρ του Ρέντσι και του ιδίου.

Για τον Σαλβίνι της Λέγκα είναι η ευκαιρία να πάρει την ηγεμονία της δεξιάς αυξάνοντας τα ποσοστά του, με στόχο την συγκυβέρνηση με τον Μπερλουσκόνι.

Το αριστερό ΟΧΙ είναι το μόνο χωρίς άμεσες σκοπιμότητες αφού το μόνο που κάνει είναι να συσπειρώνει τον κόσμο της αριστεράς .

Στηρίζεται στην αδιαμφισβήτητη θέση ότι το ιταλικό σύνταγμα του 1948 ( επί προεδρίας De Gasparri), προϊόν συναίνεσης των αντιφασιστικών δυνάμεων, είναι το πιο δημοκρατικό σύνταγμα στην Ευρώπη.

Αν περάσει η συνταγματική μεταρρύθμιση δεν θα εκλέγεται απευθείας από το λαό η Γερουσία, αλλά οι μελλοντικοί γερουσιαστές θα είναι αντιπρόσωποι των περιφερειών και δήμων. Από τους 100 γερουσιαστές οι 5 θα είναι επιλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, 21 θα είναι δήμαρχοι επιλεγόμενοι από τους περιφερειακός συμβούλους και 74 θα είναι περιφερειακοί σύμβουλοι της τοπικής πλειοψηφίας. Οι μισές περιφέρειες που είναι μικρές θα έχουν μόνο 2 γερουσιαστές ενώ στις μεγάλες θα ισχύει αναλογικότητα με βάση την σύνθεση της πλειοψηφίας στο περιφερειακό συμβούλιο.

Άρα θα μειωθεί το περιθώριο παρέμβασης των περιφερειών και θα διευρυνθεί η εξουσία της Κεντρικής διοίκησης. Η αφαίρεση των υποδομών από τις περιφέρειες και τις τοπικές αρχές ενισχύει περισσότερο το ρόλο της κεντρικής εκτελεστικής εξουσίας. O νόμος για τις πρωτοβουλίες πολιτών στη Βουλή από 50 χιλ τριπλασιάζεται στου 150 χιλ. και για τα δημοψηφίσματα από τις 500 χιλ στις 800 χιλ. υπογραφές.

Όσον αφορά την μείωση του κόστους λόγω μείωσης των μελών της Γερουσίας το ΓΛΚ εκτιμά ότι θα ανέλθει στα 57 εκ και όχι στα 500 εκ που υποστηρίζει η πλευρά του ΝΑΙ.

Για την επιτάχυνση της διαδικασίας ψήφισης δεν ισχύει η άποψη του ΝΑΙ εφόσον από τους 224 νόμους αυτής της νομοθετικής περιόδου 180 πέρασαν άμεσα, 39 μόνο χρειάστηκε να επαναληφθούν και μόνο 4 χρειάστηκαν το πινγκ-πονγκ των δύο νομοθετικών Σωμάτων.

Σε αυτή τη λογική κατεβαίνει σύσσωμη η ιταλική αριστερά με τις 4 συνιστώσες της (S.I., Rifondazione Comunista, Possibile, L’altra Europa con Tsipras), το μεγαλύτερο συνδικάτο της Ιταλίας η Cgil, Ο Λαντίνι της FIOM , όλοι οι τέως πρόεδροι και αντιπρόεδροι του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ιταλίας όπως και οι παρτιζάνοι του Anpi και το πολιτισμικό κίνημα Arci.

Το αριστερό ΟΧΙ συνοψίζεται στα λόγια του επιφανή νομικού Luigi Ferrajoli: «Μια νίκη του ΝΑΙ συνδυασμένη με ένα νέο εκλογικό νόμο επικυρώνει τον μετασχηματισμό της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας σε ένα σύστημα πλήρως επικεντρωμένο στην εκτελεστική εξουσία.»

Οι δημοσκοπήσεις , οι τελευταίες έγιναν πριν 15μέρες, φέρνουν το ΟΧΙ να προηγείται έναντι του ΝΑΙ του Ρέντσι. Τα ποιοτικά στοιχεία δείχνουν υπεροχή του ΟΧΙ και άνοιγμα της ψαλίδας όσο μειώνεται η αποχή. Το ΟΧΙ έχει μεγαλύτερη απήχηση στο Νότο από ότι στον Βορρά όπου η διαφορά προβλέπεται οριακή.

Η στήριξη στο ΝΑΙ του Ρέντσι από την JP Morgan, τα διεθνή συστημικά ΜΜΕ, τον Ομπάμα, τον Γιουνκερ, την Μέρκελ και τον Σόιμπλε μάλλον λειτούργησε αρνητικά στα αντανακλαστικά του εκλογικού σώματος. Τις τελευταίες μέρες όμως παρατηρείται μια τεράστια επικοινωνιακή και όχι μόνο αντεπίθεση του Ρέντσι για να αντιστρέψει την τάση. Δίνει αυξήσεις στους δημόσιους υπαλλήλους, μειώνει φόρους, παρεμβαίνει θετικά στα συνδικάτα, απευθύνεται έντονα στους απόδημους Ιταλούς και χρησιμοποιεί κάθε δυνατότητα παρέμβασης σε ΜΜΕ και social media. Η κινδυνολογία για την καταστροφή των ιταλικών τραπεζών εντάσσεται σε αυτό το πλαίσιο.

Με νίκη ο Ρέντσι καθίσταται κυρίαρχος του παιχνιδιού και θα προχωρήσει τον νέο πλειοψηφικό εκλογικό νόμο αρχές του ’17 που θα είναι εις βάρος μικρότερων σχηματισμών άρα και της αριστεράς. Ακόμα κι αν χάσει οριακά υπάρχει σοβαρή πιθανότητα διατήρησής του στην κυβέρνηση με διάφορους τρόπους. Το πρόβλημα θα υπάρξει αν η διαφορά υπέρ του ΟΧΙ φτάσει και ξεπεράσει τις 10 μονάδες διαφορά, οπότε θα τεθεί ζήτημα ηγεσίας στο Δημ. Κόμμα αλλά και στην κυβέρνηση και θα προκαλέσει ανησυχία στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και ειδικά στη Γερμανία.

enter4news.gr

*** * ***

Στις κάλπες καθορίζεται η επόμενη ημέρα της ΕΕ

Δύο κρίσιμες για την Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Ένωση εκλογικές αναμετρήσεις πραγματοποιούνται την Κυριακή σε Ιταλία και Αυστρία, με το αποτέλεσμα που θα αποδώσουν οι κάλπες να κρίνει πιθανώς την τύχη του Ματέο Ρέντσι, αλλά και να αποκαλύπτει την έκταση της ακροδεξιάς απειλής στην κεντρική Ευρώπη.

Το δημοψήφισμα στην Ιταλία αφορά την συνταγματική μεταρρύθμιση που προτείνει ο Ματέο Ρέντσι, αλλά το «κύριο λάθος» που έκανε ο Ιταλός πρωθυπουργός προσωποποιώντας την αναμέτρηση, τον έχει φέρει σε δυσχερή θέση, καθώς Μπέπε Γκρίλο, Σίλβιο Μπερλουσκόνι και η ξενοφοβική Λέγκα του Βορρά ζητούν την παραίτησή του σε περίπτωση που επικρατήσει το «όχι». 
Στο 20,1% διαμορφώνεται η προσέλευση των Ιταλών στις κάλπες στις 12 το μεσημέρι (τοπική ώρα) σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών, με την συμμετοχή να θεωρείται σχετικά υψηλή για δημοψήφισμα, ενώ πρέπει να σημειωθεί ότι λόγω του ότι η μεταρρύθμιση έχει ήδη ψηφισθεί από το Κοινοβούλιο, το αποτέλεσμα θα είναι έγκυρο έστω και αν ψηφίσει λιγότερο από το 50% των εχόντων δικαίωμα. 

 

Η διαφορά είναι πολύ μικρή, διεμήνυσε ο Ιταλός πρωθυπουργός, η ενδεχόμενη παραίτηση του οποίου θα μπορούσε να φέρει πολιτικές και οικονομικές συνέπειες στο σύνολο της ευρωζώνης, σύμφωνα με αναλυτές. 

 

«Φτάσαμε στη στιγμή της αλήθειας μετά από μια από τις κουραστικότερες εκστρατείες της ιστορίας της αβασίλευτης Δημοκρατίας», γράφει ο ιταλικός Τύπος.

Για το συνταγματικό δημοψήφισμα στην Ιταλία, αλλά και την συνολικότερη κατάσταση στην Ιταλία, μίλησε ο Λ. Στουκογεώργος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και του τμήματος Διεθνών Σχέσεων "στο κόκκινο" και το "Τα Νέα του Κόσμου Θα Έρχονται Νωρίς", της Ντίνας Μπατζιά.

 

Βορειότερα, στην Αυστρία, στο νήμα αναμένεται να κριθούν οι προεδρικές εκλογές, όπου αναμετρώνται ο ανεξάρτητος Αλεξάντερ Μπέλεν και ο ακροδεξιός Νόρμπερτ Χόφερ. 

 

Εάν εκλεγεί ο Χόφερ, θα είναι ο πρώτος ακροδεξιός πρόεδρος σε κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

 

Το αποτέλεσμα αναμένεται και πάλι να ανακοινωθεί τουλάχιστον 24 ώρες μετά το κλείσιμο της κάλπης, καθώς θα πρέπει να καταμετρηθούν οι επιστολικές ψήφοι, η «πέτρα του σκανδάλου» που οδήγησε σε ακύρωση τις προηγούμενες εκλογές, στις οποίες ο Μπέλεν είχε επικρατήσει οριακά.

Δύσκολα τα πράγματα για τη... Μέρκελ

 

Οι σημερινές εκλογικές διαδικασίες θα μπορούσαν να ενισχύσουν τους λαϊκιστές στην Ρώμη και την Βιέννη και εμμέσως και το (σ.σ. δεξιό, λαϊκιστικό, αντιευρωπαϊκό, ξενοφοβικό) κόμμα "Εναλλακτική για την Γερμανία" (AfD). Ούριος άνεμος για το AfD σημαίνει όμως αντίθετος άνεμος για τη καγκελάριο, εκτιμά η γερμανική Handelsblatt.

 

Οι ημερομηνίες θα μπορούσαν να είναι καλύτερες: τα αποτελέσματα στην Αυστρία και την Ιταλία, αν πέσουν μέσα οι δημοσκοπήσεις, δεν θα αρέσουν στην Άγκελα Μέρκελ, αφού θα δεχτεί δύο χαστούκια πριν το επικείμενο συνέδριο του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος στο Έσσεν, όπως αναφέρει στο σχετικό τηλεγράφημά του το ΑΜΠΕ.

 

Στη Βιέννη θα μπορούσε να εκλεγεί πρόεδρος ο επικριτής της Νόρμπερτ Χόφερ και στη Ρώμη ενδεχομένως να αποτύχει ο φίλος της Ματέο Ρέντσι, μεταξύ άλλων και λόγω της αντίστασης του λαϊκιστικού κινήματος των Πέντε Αστέρων. Εννιά μήνες πριν από τις γερμανικές εκλογές, το AfD θα είχε κάθε λόγο να πανηγυρίσει και θα μπορούσε να γίνει μετά τις γερμανικές εθνικές εκλογές (του Σεπτεμβρίου 2017) ένα πραγματικό πρόβλημα για την Μέρκελ, συμπεραίνει η Handelsblatt.

 

Άμεσες συνέπειες στη γερμανική πολιτική δεν θα έχουν τα αποτελέσματα των σημερινών δημοψηφισμάτων σε Αυστρία και Ιταλία. Το μήνυμα, όμως, θα είναι αρκούντως καταστροφικό, δεδομένου ότι οι δεξιοί λαϊκιστές της Αυστρίας θα μπορούσαν να κερδίσουν και εθνικές εκλογές, ενώ το 2017 ψηφίζουν επίσης οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί.

Πιο δραματικές θα μπορούσαν να είναι οι συνέπειες εξαιτίας του αποτελέσματος στην Ιταλία: σε περίπτωση ήττας του Ρέντσι δεν αποκλείονται ισχυρές αναταράξεις στις χρηματαγορές. Η υπερχρέωση της χώρας θα μπορούσε να γίνει ένα νέο βάρος για την ευρωζώνη, τονίζει η γερμανική οικονομική εφημερίδα.

 

Ως επιπλέον αρνητικό στοιχείο θα μπορούσε να αποδεχτεί σήμερα και το γεγονός ότι ο μη δημοφιλής στην Ιταλία Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δήλωσε την Τρίτη ότι "θα ψήφιζε" τον Ρέντσι στο δημοψήφισμα.

 

Κι όμως, όλα είχαν ξεκινήσει τόσο καλά. Όταν ο Ρέντσι επισκέφτηκε το Βερολίνο την τελευταία φορά το 2014, η καγκελάριος τού είχε πει παρά τις παράτολμες εξαγγελίες του: "Είμαι εντυπωσιασμένη. Έχω την εντύπωση πως θα συνεργαστούμε πολύ καλά" και εκείνος είχε απαντήσει: "Ευχαριστώ Άγκελα."

 

Από τότε η Μέρκελ παρέβλεψε τη μια ή την άλλη μη φιλική δήλωσή του, όπως όταν μετά την έκτακτη σύνοδο κορυφής στη Μπρατισλάβα είχε αρνηθεί να εμφανιστεί μαζί της και με τον Γάλλο πρόεδρο Ολάντ λέγοντας ψυχρά: "Δεν συμμερίζομαι τα συμπεράσματά τους."

 

Η Γερμανίδα καγκελάριος επισκέφτηκε εν τούτοις δυο φορές τον Ρέντσι στην Ιταλία, κάτι το οποίο θα μπορούσε να αξιολογηθεί ως υποστήριξή του διότι "για την Μέρκελ η σταθερότητα στην Ιταλία είναι θεμελιώδους σημασίας", όπως έγραψε η ιταλική εφημερίδα „La Repubblica“.

 

H αλήθεια όμως είναι ότι ο Ρέντσι τασσόταν συνεχώς υπέρ της ανάπτυξης και της λιγότερης λιτότητας στην Ευρώπη. Με αυτήν του την πεποίθηση βρισκόταν με συνέπεια απέναντι από την Μέρκελ, η οποία στη καλύτερη περίπτωση τασσόταν υπέρ της σταθεροποιητικής ευελιξίας των κανόνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το ότι τελικά η αδύναμη ιταλική οικονομία και η υψηλή ανεργία των νέων θα μπορούσαν να αποτελέσουν επίσης τους λόγους για μιαν ενδεχόμενη ήττα του Ρέντσι σήμερα θα πρέπει να κάνει και την Μέρκελ να προβληματιστεί.

Πώς βλέπουν την αναμέτρηση σε Στρασβούργο και Βρυξέλλες

 

Η αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ευρωβουλευτής των Πρασίνων, Ουλρίκε Λούνατσεκ εξέφρασε την αισιοδοξία ότι τελικά «ο ανοιχτόμυαλος και φιλοευρωπαίος Βαν Ντερ Μπέλεν θα αναδειχθεί νικητής». Μιλώντας στο ΑΜΠΕ λίγο πριν από τις προεδρικές εκλογές, έκανε λόγο για μια «ιδιαιτέρως ανησυχητική πόλωση» που δεν «αφορά μόνο την Αυστρία αλλά καταδιώκει όλη την Ευρώπη», ενώ έκανε και αυτή τη σύνδεση με τις εκλογές στις ΗΠΑ, το Brexit αλλά και τις επερχόμενες εκλογές στην Γαλλία. «Το Κόμμα της Ελευθερίας είχε εδώ και πολλά χρόνια υψηλά νούμερα και αυτό οφείλεται στην αποτυχία των δύο παραδοσιακών κομμάτων του Σοσιαλιστικού και του Χριστιανοδημοκρατικού» ανέφερε η ίδια, σημειώνοντας πως «δυστυχώς» πρόκειται για μια «ψήφο διαμαρτυρίας, ενάντια στα φιλοευρωπαϊκά κόμματα». Για τη Λούνατσεκ, ένας ακόμα λόγος για την άνοδο του ακροδεξιού λαϊκισμού στην Αυστρία είναι ότι πολλοί πολίτες βρίσκονται αντιμέτωποι με την ανεργία, την ξενοφοβία, την προσφυγική κρίση, σημειώνοντας ότι η Αυστρία μαζί με τη Γερμανία ήταν από τις χώρες που δέχθηκε μεγάλο αριθμό προσφύγων.

 

«Ο Χόφερ είναι ένας 40ρης που είναι λογικό να έχει μεγαλύτερη πέραση στους νέους ανθρώπους, σε σχέση με τον Βαν Ντερ Μπέλεν ο οποίος είναι αρκετά μεγάλος σε ηλικία» επισημαίνει ο Τόμας Μάιερ εξερευνώντας και τους λιγότερο προφανείς λόγους για τους οποίους η πιθανότητα να εκλεγεί ένας ακροδεξιός υποψήφιος στην Προεδρία της Αυστρίας είναι ορατή.

 

«Η σημερινή ψήφος θα καθορίσει τον ρόλο της Αυστρίας στην Ευρώπη και τη φήμη της στον κόσμο» είπε στο ΑΜΠΕ ο αυστριακός ευρωβουλευτής, Ότμαρ Κάρας, ο οποίος παρ’ όλο που προέρχεται από το κεντροδεξιό κόμμα υποστηρίζει ανοιχτά τη φιλοευρωπαϊκή υποψηφιότητα του Βαν Ντερ Μπέλεν, σημειώνοντας: «Είμαστε αποφασισμένοι να νικήσουμε μαζί τον λαϊκιστικό εθνικισμό, αντιμετωπίζοντας από κοινού τις προκλήσεις της εποχής μας».

 

Πρόκειται κατά τον ίδιο για μια «απόφαση- ορόσημο μεταξύ συνεργασίας και απομόνωσης, συνυπευθυνότητας και αλληλοεπίρριψης ευθυνών, δικαιοσύνης και προστατευτισμού». Ο ίδιος αναφέρει πως «οι φίλοι του Χόφερ είναι ο Πούτιν, η Λε Πεν, ο Φάραζ και ο Βίλντερς που υποστήριξαν το Brexit και επομένως την αποδυνάμωση της Ευρώπης, ενώ πανηγύρισαν τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ».

 

«Ενδεχόμενη νίκη του Χόφερ θα μπορούσε να δώσει σημαντική ώθηση στη Λεπέν», εκτίμησε εξάλλου μιλώντας στην ίδια πηγή ο Τόμας Μάιερ, ανταποκριτής της αυστριακής εφημερίδας «De Standard» στις Βρυξέλλες. Ο ίδιος υπογραμμίζει, ωστόσο, πως ο αυστριακός λαός ήταν πάντα στην πλειοψηφία του υπέρ της ΕΕ, και ουσιαστικά ακόμα και αν εκλεγεί ο ακροδεξιός υποψήφιος δεν κινδυνεύει να αποχωρήσει η Αυστρία από την ΕΕ. «Ακόμα και το δημοψήφισμα που είχε προαναγγείλει ο ίδιος ο Χόφερ διέψευσε, αφού αντιλήφθηκε ότι δεν θα το κέρδιζε», εξηγεί ο Τ. Μάιερ.