Τα δικά μας παραμύθια

γράφει η Ζωή Χατζηθωμά

 

Οι μέρες περνούν και παρά τα ζόρια μας τραβάμε κουπί να περάσουμε όσο γίνεται πιο όμορφα τις γιορτές. Γιατί δεν είμαστε μόνοι, έχουμε ζευγάρια μάτια που μας κοιτάζουν και περιμένουν το δικό μας βλέμμα που θα τους δώσει ασφάλεια με το "...μη φοβάσαι, εγώ είμαι εδώ". Γι'αυτό και αντέχουμε και παλεύουμε με δύναμη και πείσμα.

Εκεί όμως που πάμε να πούμε "Αγάντα και φτάνουμε, αδέλφια, κουράγιο να βγει ο δίσεχτος, πριν μας βγει η ψυχή..." δεχόμαστε επικίνδυνες προκλήσεις για τα νεύρα μας.

Λες και δε φτάνουν εφτά χρόνια βαρβάτης κρίσης, έχεις και τους υπεύθυνους γι’αυτή, να σου κουνούν το δάχτυλο και να σου κάνουν υποδείξεις. Που αν είχαμε καλύτερη δικαιοσύνη στη χώρα, θα έπρεπε να ήταν εδώ και καιρό στη φυλακή.

Και τσουπ, να τος πετιέται ο Σημίτης, να κάνει διαλέξεις στα εξωτερικά και να δίνει συμβουλές για την οικονομία, λέγοντας μάλιστα "έξοδος στις αγορές ή έξοδος από το ευρώ...". Αυτός που μας έχωσε χωρίς δημοψήφισμα και με οικονομικές αλχημείες στο ευρώ χωρίς να ρωτήσει κανέναν τώρα δίνει συμβουλές. Όχι, δεν τις θέλουμε τις συμβουλές σου, μας πρόκοψαν όσα έκανες.

Πρώτη Δεκέμβρη, πίνεις μια γουλιά καφέ να ζεσταθείς, τα κρύα έπιασαν για τα καλά... και ξαφνικά κάνει εμφάνιση, η Αννούλα του χιονιά. Η Διαμαντοπούλου, ντε, ποια Αννούλα! Παραλίγο να δακρύσω με τον ρομαντισμό που έβγαζε μιλώντας για τα όνειρα της νιότης της. Μάλιστα είπε η διορισμένη Νομάρχης στα εικοσιπέντε της και μετέπειτα γνωστή Υπουργός με φωτοτυπίες αντί για βιβλία πως δεν είναι πλέον κομμουνίστρια. Ναι, βρε κοπέλα μου, γιατί εμείς σε βλέπαμε έτοιμη να πάρεις το λάβαρο της επανάστασης! Κάπου παρακάτω την ακούμε να λέει: "...είμαι το think και είσαι το tank...". Οι στίχοι "Είμαι το σήμερα και είσαι το χθες, είσαι μια ανάμνηση ό,τι κι αν λες" δε σου λένε κάτι, ε; Ρε, δεν μας αφήνεις στον πόνο μας;

Η μέρα κυλά και σκέφτεσαι αν είναι η ώρα να μάθει το παιδί σου ότι δεν υπάρχει Άι Βασίλης... χαμογελάς... και τώρα σκάει μύτη και η αδελφή του καλύτερου βιογραφικού της χώρας. Έλα, μη με σκας, για τη Ντόρα λέω: λυπάται λέει που οι γονείς σπουδάζουν τα παιδιά τους με τόσο κόπο στη χώρα μας και στο τέλος μεταναστεύουν στο εξωτερικό! Είδες, Ντόρα μου, τι κρίμα; Τον μεγαλώσαμε, τον νταντέψαμε εδώ και μας έφυγε στο εξωτερικό ο Χριστοφοράκος! Να σκάσουμε είμαστε... όχι,έχεις δίκιο! Α, με την ευκαιρία... και μια που ο αδελφός σου "υπόσχεται" χιλιάδες απολύσεις, κείνα τα έρμα τα δάνεια που χρωστάτε, τι λέτε, θα τα δώσετε; Μετά να συζητήσουμε ό,τι θέλετε... Ακούς, Ντόρα;... Τα Χάρβαρντ σας μέσα!

Τι έγινε; Ακούω αντιδράσεις από κάποιους; Πλησιάστε λίγο, για να ακούτε καλύτερα: θα τα λέμε πλέον όπως εμείς οι απλοί και ταπεινοί που υποτιμήσατε τα νιώθουμε και κανείς δε θα μας φιμώσει, γιατί η γύμνια σας και η βρομιά σας αποκαλύφθηκαν. Γιατί εμείς τα ζούμε στο πετσί μας, γιατί καταστρέψατε μια χώρα και έναν λαό υπερήφανο. Γιατί εξ αιτίας σας χάθηκαν άνθρωποι. Γιατί εξ αιτίας σας τα παιδιά μας και οι γονείς μας υποφέρουν, για να ζείτε εσείς σαν μαχαραγιάδες. Γιατί εμείς πονάμε αυτό τον τόπο, κάθε του πέτρα και κάθε ακρωτήρι και δε θα πούμε ποτέ "βάστα γερά, Σόιμπλε". Κατάντια.

Πείτε ό,τι θέλετε, εμείς δε θα κατεβάσουμε τον διακόπτη, θα τον ανεβάσουμε, θα σφίξουμε τα δόντια και θα προσπαθήσουμε... Κάτι δικά μας λέω... κάτι ανοιχτοί λογαριασμοί με τα ζευγάρια μάτια που λέγαμε...

Πού να καταλάβετε εσείς τώρα πως υπάρχουν παραμύθια που δε σε κοιμίζουν, αλλά σε κρατούν ξάγρυπνο τις νύχτες και ονειρεύεσαι με μάτια ανοιχτά... Τη δουλειά σας και τη δουλειά μας... Τις ζωές μας πίσω θα πάρουμε, τίποτα περισσότερο!