του Στέφανου Μαντζαρίδη
Recruitment Grapevine |
Κόντεψες βλέπεις τόσο καιρό να πιστέψεις κι εσύ ο ίδιος πως ήσουν άχρηστος... Δε μπορεί, έλεγες, κάτι κάνω λάθος. Δε γίνεται να μη φταίω εγώ...
Και τώρα να, είσαι στην καινούρια σου δουλειά.
Τι κι αν δουλεύεις για ώρες ατελείωτες για χρήματα που σε άλλες συνθήκες ούτε από κάτω δε θα έσκυβες να τα μαζέψεις... Τι κι αν δουλεύεις μαύρα και είσαι ανασφάλιστος... Αυτά θα κοιτάς τώρα; Κρίση έχουμε, το μόνο που σε νοιάζει είναι να επιβιώσεις...
Τι κι αν δουλεύεις για ώρες ατελείωτες για χρήματα που σε άλλες συνθήκες ούτε από κάτω δε θα έσκυβες να τα μαζέψεις... Τι κι αν δουλεύεις μαύρα και είσαι ανασφάλιστος... Αυτά θα κοιτάς τώρα; Κρίση έχουμε, το μόνο που σε νοιάζει είναι να επιβιώσεις...
Πρέπει να επιζήσεις, πρέπει να συνεχίσεις ν' αναπνέεις...
Και οι μέρες περνούσαν. Γινόταν εβδομάδες, μήνες... Και πάντα η ίδια δικαιολογία έβγαινε από τα χείλη του εργοδότη σου... ''Κάνε λιγάκι υπομονή, οι καιροί είναι δύσκολοι. Δε το βλέπεις; Τι θέλεις επιτέλους, ν' αναγκαστώ να σε απολύσω; Ξέρεις πόσοι θα παρακαλούσαν για να βρεθούν στη θέση σου; Μην είσαι αχάριστος...''
Απλήρωτη και μαύρη εργασία. Απλήρωτες υπερωρίες. Υποαπασχόληση. Ανεργία. Φτωχοποίηση των αδύναμων κοινωνικά στρωμάτων. Ανεξέλεγκτη αύξηση του χάσματος ανάμεσα στις τάξεις. Η χαρά του εργοδότη... Σημείο των καιρών; Ή μια ακόμα απόδειξη πως ο κόσμος μας είναι φτιαγμένος από τους λίγους για λίγους;
Οι σπουδαίοι και τρανοί του κόσμου μας προσπαθούν να σου δημιουργήσουν και ενοχές από πάνω λέγοντάς σου πως εσύ φταις γι αυτό. Σου κουνάνε το δάχτυλο και σε μαλώνουν, γιατί το αποδέχεσαι. Σου λένε υποκριτικά πως δεν πρέπει να συμβιβάζεσαι και πως πρέπει τέτοια περιστατικά να το καταγγείλεις αμέσως.
Και ταυτόχρονα γυρίζουν το βλέμμα από την άλλη και κλείνουν συνωμοτικά το μάτι στον εργοδότη σου. Η ανάπτυξη και η κερδοφορία, βλέπεις, πάνω απ' όλα...
Η κρίση και ο πόλεμος γεννάνε ευκαιρίες, έτσι δε λένε;
Αντιφωνίες |
Γιατί
νιώθεις πως δε σου έχουν απομείνει και πολλές επιλογές. Γιατί πρέπει να
παραμείνεις στην αγορά εργασίας αλλιώς θα βυθιστείς στις πιο βαθιές
γωνιές της κινούμενης
λάσπης που λέγεται ανεργία. Γιατί ο προορισμός του
ανθρώπου είναι να μη μένει στάσιμος. Γιατί φοβάσαι και τρέμεις το
αύριο. Γιατί δε γνωρίζεις τελικά τι είναι χειρότερο, ένας γρήγορος και
αξιοπρεπής θάνατος ή ένα αργό και βασανιστικό σβήσιμο. Γιατί βλέπεις τα
χρόνια να περνάνε και να σε φέρνουν όλο και πιο κοντά στο περιθώριο.
Γιατί, γιατί, γιατί...
skyenorford |
Κι αν αρνηθείς να παίξεις το ρόλο που σου ανέθεσαν, αν αρρωστήσεις, αν πεθάνεις, το μοναστήρι να 'ναι καλά. Μια ολόκληρη στρατιά ανέργων που με τόση μεθοδικότητα δημιούργησαν όλα αυτά τα χρόνια περιμένει στην ουρά για να σε αντικαταστήσει. Εύκολα, γρήγορα, δίχως καθόλου κόστος...
Τα κέρδη, βλέπεις, δε μπορούν να περιμένουν...
enfo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου