Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2016

Ξεδιάντροπα φιλικός για την ολιγαρχία - Δολοφονικός για τους φτωχούς εργαζόμενους και τους μη παραγωγικούς συνταξιούχους

Επίθεση στην ελληνική κυβέρνηση για τον προϋπολογισμό που μόλις εγκρίθηκε από την ελληνική Βουλή κάνουν το στέλεχος του ΔΝΤ, Πολ Τόμσεν, και ο νούμερο ένα οικονομολόγος
του Ταμείου, Μορίς Όμπστφελντ, που υποστηρίζουν ότι αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα είναι συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση και μείωση των αφορολόγητων ορίων.

Στο άρθρο με τίτλο «Πώς να Καταστεί ο Ελληνικός Προϋπολογισμός πιο Φιλικός προς την Ανάπτυξη», που δημοσιεύεται στο blog του ΔΝΤ, ο Πολ Τόμσεν αναφέρει ότι πρωταρχικός στόχος της συνεργασίας του ΔΝΤ με την Ελλάδα είναι να βοηθήσει τη χώρα να ξαναμπεί σε πορεία βιώσιμης ανάπτυξης προς όφελος του ελληνικού λαού.


Και σημειώνει ότι «η τρέχουσα δομή του ελληνικού προϋπολογισμού είναι ένας σοβαρός ανασταλτικός παράγοντας για την ανάπτυξη» διότι αυτό που απαιτείται στην Ελλαδα είναι «φορολογικές και συνταξιοδοτικές μεταρρυθμίσεις».

Τονίζει ότι η πολιτική της επαναλαμβανόμενης αύξησης των φορολογικών συντελεστών, αντί της διεύρυνσης της φορολογικής βάσης, δεν απέδωσε καρπούς, ενώ «αντιμετώπισε αυξανόμενη αντίσταση από τους φορολογούμενους που ανάγκασε τις αρχές να εφαρμόσουν προγράμματα τμηματικής καταβολής και αναβολής φόρων».

Σε άλλο σημείο αναφέρει ότι η «Ελλάδα παρέχει εξαιρετικά γενναιόδωρες φορολογικές εκπτώσεις, οι οποίες επιτρέπουν πάνω από τους μισούς μισθωτούς να εξαιρούνται από τη φορολογία εισοδήματος», ενώ «το αφορολόγητο όριο των 8.750 ευρώ είναι ανάμεσα στα πιο υψηλά της Ευρωζώνης, υψηλότερο και από αυτά της Γερμανίας, της Ιταλίας ή της Ισπανίας».

Μιλά για εξαιρετικά ασύμμετρη φορολογία, «με το υψηλότερο δεκατημόριο των μισθωτών να αναλογεί σχεδόν στο 60% των εσόδων από τη φορολογία του εισοδήματος».

Υπογραμμίζει δε ότι υπάρχουν «εξαιρετικά γενναιόδωρες εξαιρέσεις της μεσαίας τάξης», οι οποίες «δεν μπορούν να δικαιολογηθούν με επιχειρήματα κοινωνικής δικαιοσύνης και ορθότητας».

Όπως υποστηρίζει, οι γενικές εξαιρέσεις «δεν είναι ούτε κοινωνικά δίκαιες ούτε ορθές γιατί εμποδίζουν την Ελλάδα να συγκεντρώσει τα έσοδα που χρειάζεται για να πληρώσει καλά στοχευμένες παροχές που είναι συνηθισμένες στην υπόλοιπη Ευρώπη, όπως για την πρόνοια και την ανεργία».

Ο Πολ Τόμσεν υποστηρίζει ότι στην Ελλάδα «θα πρέπει να δοθεί βάρος στη διεύρυνση της φορολογικής βάσης και στη μείωση των υψηλών οριακών φορολογικών συντελεστών».

Το στέλεχος του ΔΝΤ ασκεί κριτική στον τρόπο με τον οποίο περιορίζονται οι δαπάνες στην Ελλάδα, λέγοντας ότι «τα τελευταία χρόνια οι δαπάνες για αγαθά και υπηρεσίες έχουν περικοπεί δραματικά και σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα τώρα έχουν φτάσει σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα», ενώ σημειώνει «παράπονα ότι τα νοσοκομεία λειτουργούν χωρίς σύριγγες, τα λεωφορεία είναι ακινητοποιημένα λόγω έλλειψης ανταλλακτικών, κ.λπ.»

Και συμπληρώνει ότι είναι «αβάσιμο και ανεπιθύμητο να μειωθούν περαιτέρω οι διακριτικές δαπάνες κατά 2% το ΑΕΠ μέχρι το 2018», όπως προσδοκούν οι ελληνικές αρχές, συμβάλλοντας έτσι στη «σοβαρή δυσλειτουργία στην παροχή βασικών δημόσιων υπηρεσιών».

Όσον αφορά το συνταξιοδοτικό, ο Πολ Τόμσεν υποστηρίζει ότι η Ελλάδα κατά μέσο όρο καταβάλει ονομαστικές δημόσιες συντάξεις που είναι παρόμοιες με αυτές της Γερμανίας, παρά το γεγονός ότι έχει πολύ χαμηλότερη παραγωγικότητα.

«Αυτό το καταφέρνει μόνο με δημοσιονομικές μεταβιβάσεις στο σύστημα που είναι τετραπλάσιες από αυτές του μέσου όρου της Ευρωζώνης», αναφέρει.

Κρίνει ότι η αντιμετώπιση του προβλήματος του συνταξιοδοτικού συστήματος στην Ελλάδα έχει αποδειχτεί εξαιρετικά δύσκολη.

Αναφέρει ότι τόσο οι παλαιότερες κυβερνήσεις όσο και η σημερινή συναντούν εμπόδια στη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού, και ότι «η πρόσφατη μεταρρύθμιση που στοχεύει στη μείωση των δημοσιονομικών μεταβιβάσεων στο συνταξιοδοτικό σύστημα κατά περίπου 1% του ΑΕΠ, απέχει κατά πολύ από την αντιμετώπιση της κλίμακας του προβλήματος», λόγω του ελλείμματος σχεδόν 11 % του ΑΕΠ.

Απορρίπτει το επιχείρημα ότι η διατήρηση υψηλών συντάξεων λειτουργούν σαν ανεπίσημο κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας, διότι όπως εξηγεί «οι συντάξεις δεν υποκαθιστούν ένα επαρκές δίχτυ ασφαλείας γιατί αυτή η ειδική διευθέτηση δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει την αύξηση της φτώχειας στις πλέον ευαίσθητες ομάδες».

Αντίθετα, λέει, αποτελούν «μια σιωπηρή μεταβίβαση από τα πιο ευαίσθητα μέλη του πληθυσμού εργασιακής ηλικίας στους πιο ηλικιωμένους Έλληνες».

Και καταλήγει υποστηρίζοντας ότι οι ελληνικές αρχές «πρέπει να μειώσουν περαιτέρω τις τρέχουσες συντάξεις και να αυξήσουν τις δαπάνες σε ένα σύγχρονο και καλά στοχευμένο σύστημα πρόνοιας για να προστατέψουν αυτούς που πραγματικά έχουν ανάγκη».

«Η εκλογίκευση των τρεχουσών συνταξιοδοτικών παροχών θα εξασφαλίσει επίσης μια πιο δίκαιη κατανομή του βάρους του κόστους της μεταρρύθμισης μεταξύ των γενεών», σημειώνει.


efsyn.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου