εδώ στο νότο: Απαξίωση για δυο χρόνια, λαμπρή φωτογράφιση για μια στιγμή και επιστροφή στη γκρίζα πραγματικότητα μέσα σε τρεις μήνες

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2017

Απαξίωση για δυο χρόνια, λαμπρή φωτογράφιση για μια στιγμή και επιστροφή στη γκρίζα πραγματικότητα μέσα σε τρεις μήνες

Η ζωή κάθε πολίτη στην πόλη είναι μια καθημερινότητα που αλλάζει διαρκώς και το ίδιο ισχύει για όσους διοικούν την πόλη και καθορίζουν τις ζωές μας με τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους.

Από αυτόν τον κανόνα φαίνεται ότι θέλει να εξαιρείται η δημοτική αρχή Ελληνικού-Αργυρούπολης κι αυτό γίνεται ολοφάνερο κάθε φορά που λύνει ένα πρόβλημα ή κάνει ένα νέο έργο, ενώ είναι ολοφάνερο το έλλειμμα συντήρησης στις υποδομές και τη δημοτική περιουσία.

Για την ακρίβεια συμπεριφέρεται σαν μικρό παιδί την ώρα που του δωρίζουν ένα παιχνίδι και νομίζει ότι ποτέ δεν θα φθαρεί, ποτέ δεν θα χαλάσει.

Μικρό παράδειγμα αποτελούν τα συντριβάνια της πόλης που επί δυο χρόνια αφέθηκαν να ρημάζουν, παρά τα όσα γράφονταν στον ηλεκτρονικό τύπο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Τα συντριβάνια επί δύο χρόνια τα έβλεπαν οι πολίτες, όμως για τη διοίκηση ήταν αόρατα μέχρι που "η Δημοτική Αρχή με προσωπική παρέμβαση του Δημάρχου Γιάννη Κωνσταντάτου" προχώρησε στην ανακατασκευή τους (προφανώς πρόλαβαν και τα ενέταξαν στα έργα του διετούς απολογισμού).

Η στιγμή της επαναλειτουργίας τους (του αυτονόητου δηλαδή) καταγράφηκε με φωτογραφίσεις ημέρας, με φωτογραφίσεις νύχτας, με βιντεοσκοπήσεις ημερονυχτίου και διακινήθηκε επικοινωνιακά με ποικίλους τρόπους.

Μάλιστα αντιδήμαρχος "ανακάλυψε" μετά από δυο χρόνια αντιδημαρχίας του, ότι ένα "από τα πιο εντυπωσιακά βρίσκεται στην Πλατεία στο σταθμό του Μετρό Ελληνικού στο ΑΒ", χωρίς να ντρέπεται να ομολογήσει ότι "για πολλά χρόνια ήταν παραμελημένο". Προφανώς θεωρεί ότι τα πολλά χρόνια αθροίζονται χωρίς τη δική του διετία.

Αν όμως από τη μια μεριά η -μετά διετία- πολύχρωμη στιγμή καταγράφεται με διάφορα επικοινωνιακά τρυκ, από την άλλη κάθε πολίτης που κυκλοφορεί σ' αυτή την πόλη βιώνει τη γκρίζα πραγματικότητα στη διάρκεια του χρόνου.

Όταν γράψαμε στο facebook ότι τα συντριβάνια στο σταθμό του Μετρό στο Ελληνικού -τρεις μόλις μήνες μετά τη φωτογράφισή τους- δείχνουν σαν να δέχονται όλα τα λύματα της πόλης, ο αρμόδιος αντιδήμαρχος το θεώρησε "υπερβολές".

Σε οποιαδήποτε πόλη το χειρότερο δεν είναι το να απορρίπτει η κάθε διοίκηση την άποψη των πολιτών, αλλά να τους αντιμετωπίζει ως υποψήφιους καταναλωτές κουτόχορτου και να προσποιείται ότι δεν βλέπει το χάλι της δημοτικής περιουσίας.

Ανεξάρτητα από το τι νομίζει δημοτική αρχή Ελληνικού-Αργυρούπολης, την παρούσα και εξελισσόμενη πραγματικότητα δεν μπορεί να την αλλάξει, αν δεν αλλάξει η ίδια η νοοτροπία της. Αλλά αυτή δεν αλλάζει, γιατί το ενδιαφέρον της για τη δημόσια περιουσία και το δημόσιο χώρο είναι προσχηματικό.

Και η επικοινωνιακή πολιτική -όσο φανταχτερή κι αν είναι- δεν μπορεί ποτέ να κρύψει το έλλειμμα ενδιαφέροντος, συντήρησης και διαρκούς ενασχόλησης με τη δημοτική περιουσία και οι φωτογραφίες (για όσους δεν πέρασαν πρόσφατα από το παρκάκι) είναι αδιάψευστος μάρτυρας.