Πέμπτη 18 Μαΐου 2017

Πίζα ή μίζα;

γράφει η Ζωή Χατζηθωμά

Ναι, Τούλα μου, εγώ έναν πλούσιο μαλάκα ήθελα να παντρευτώ και να με έχει ζωή και κότα. Και όλα να μας έρχονται δεξιά, όπως και στις εκλογές.

Και τα κατάφερα, το βρήκα το αγόρι μου και χάρηκε και ο μπαμπάς, γιατί ήθελε
πριν κλείσει τα μάτια του να με δει με ένα παιδί να τον έχει τον τρόπο του. Και ο Ρένος μου τον είχε!

Και να οι επενδύσεις και οι βίλες και να τα αυτοκίνητα και να τα ταξίδια στο εξωτερικό για ψώνια και οι σαμπάνιες και τα γουικέντ στα χιόνια το χειμώνα και στη Μύκονο το καλοκαίρι... Χλιδή και αυτοκρατορικές παρακρούσεις στο μυαλό και ανεβαίναμε ορόφους και προάστια, ανεβαίναμε γενικώς και τα χεράκια κάτω από το τραπέζι να λαδώνονται, γιατί είχαν σκάσει από το κρύο.

Πού είναι εκείνες οι μέρες και τα ωραία χρόνια... αχ! Πού πηγαίναμε ακριβώς στο εξωτερικό; Θα σε γελάσω, δε συγκρατώ χώρες, πώς να τα θυμάμαι όλα; Τι είμαι, πια; Ένα μυαλό έχω η γυναίκα! Θυμάμαι όμως τα ψώνια που έκανα και οι βιτρίνες και τα φαγιά, τι να πρωτοδοκιμάσω! Ναι, δε θυμάμαι, μη με ρωτάς... ο Ρένος μου έλεγε ότι δεν έχω καλή μνήμη, αλλά κάνω άλλα τέλεια εγώ!

Ναι, Τούλα μου, μου αγόρασε και σπίτι στο Παρίσι, α, αυτό το θυμάμαι, ήταν μετά από μια μεγάλη μίζα που πήρε το αγόρι μου από τον υπουργό. Τι δουλειά έκανε ακριβώς; Ε, και συ τώρα!... Εργολαβίες γενικώς και συμβουλές γενικώς και δεξί χέρι σε όλους τους πολιτικούς που ήταν στα πάνω τους τόσα χρόνια. Δεξί χέρι, τόσο δεξί που μερικές φορές νόμιζα πως έγερνε προς τα δεξιά!

Τι νομίζεις πως είναι, κανένας τυχαίος βιοπαλαιστής είναι; Να κολλάει ένσημα και να μετράει τα ψιλά για φως και νερό; Έχει γνωριμίες και κουμπαριές και μπερδέματα και ο κουμπάρος την κουμπάρα και τον κουμπάρο και μπερδεμένες καταστάσεις... Αλλά τον θαυμάζω, είναι γάτος αυτός έλεγα πάντα!

Να που όμως τώρα σκάνε μύτη από το πουθενά κάτι τύποι και να σου λένε ότι θα γίνει έλεγχος και θα ψάξουν και ο Ρένος μου είναι να σκάσει. Για κατασχέσεις ακούω, για φυλακές και για μίζες και δεν μπορούν οι φίλοι του τώρα να τον βοηθήσουν λέει, γιατί δεν είναι στην εξουσία...


Πού μάθανε αυτοί για τις μίζες, Τούλα μου; Λες να μην είπαν "μίζα" αλλά Πίζα που θα πάμε το καλοκαίρι; Μπορεί, ε;

Φοβάμαι, μωρέ και δεν την αντέχω ούτε τη φτώχεια, ούτε τη φυλακή... Εμείς δε φοβηθήκαμε ποτέ και καμαρώναμε για τη μαγκιά μας να πλουτίζουμε και δεν ήταν σκάνδαλα, αλλά τρόπαια, που τα βγάζαμε προκλητικά στο μπαλκόνι και τα απλώναμε σαν σεντόνι παρθένας! Ποιος να μας πειράξει εμάς με τις γνωριμίες που είχε ο Ρένος μου;


Κράμπα στον εγκέφαλο έπαθα... ανάθεμα την ώρα που τον γνώρισα.. άκου φυλακή... τι ξεφτίλα, Θεούλη μου! Μας τράβηξαν το χαλί και βγήκε όλο το σίχαμα πακέτο... Ή μακέτο;


Φτύσε μας μη μας ματιάσεις, Τούλα μου. Δίκιο έχεις, αντί να σκύψουμε το κεφάλι, να παραδεχτούμε τη διάβρωση και σήψη που δημιουργήσαμε και να ψελλίσουμε μια συγνώμη, ακόμη μιλάμε…

Καλημέρα; Πλάκα μου κάνεις, Τούλα μου;


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου