Και τώρα που τελειώνουμε, ούτε βήμα πίσω απ’ τις Αρχές μας

γράφει ο Αναστάσης Γαλανάκης *

Πέντε μήνες πριν, ξεκίνησε  μια διαδικασία πρωτόγνωρη για το Φάληρο. Για να ακριβολογούμε ξεκίνησε μια διαδικασία πολιτικής  έκφρασης, πολλών επί μέρους κινημάτων που

αναπτύχθηκαν στα χρόνια της μνημονιακής κυριαρχίας. Αυτό, όχι μόνο γιατί μέσα στη Ριζοσπαστική Αριστερή Κίνηση βρεθήκαμε με ανθρώπους που πρωτοστάτησαν στο να κρατήσουν όρθια μια κοινωνία που δεχόταν μια τόσο σκληρή επίθεση, αλλά και γιατί οι ίδιοι υπήρξαμε σε κάθε αγώνα, μικρό και μεγάλο  επιδιώκοντας όχι μόνο να αναχαιτίσουμε τη βαρβαρότητα ενός δικομματισμού που επέλαυνε, διαλύοντας κατακτήσεις δεκαετιών, αλλά και που τολμούσαμε να διεκδικήσουμε το μέλλον που μας αξίζει, πετυχαίνοντας νίκες. Και στη διαδικασία αυτή εφαρμόζαμε τα αποτελέσματα μιας βασικής παραδοχής, ότι λαϊκή χειραφέτηση χωρίς λαϊκή συμμετοχή δε μπορεί να υπάρξει.

Αυτό λοιπόν, που μας διαχωρίζει -και αυτό που προκαλεί πότε τη λοιδορία, πότε το φόβο- από όσους ήταν μέλη, ή γατζωμένοι στο προηγούμενο σύστημα εξουσίας, είναι ο ρόλος που το δικό μας σχέδιο περιέχει για τους πολλούς. Ξέρουμε καλά, στο Δήμο, όπως και σε κάθε άλλο επίπεδο, καμιά ριζοσπαστική αλλαγή προς όφελος των αδυνάτων δε θα γίνει, με την απλή άσκηση διοίκησης υπέρ τους. Χωρίς τους ίδιους, ενεργούς διεκδικητές των δικαιωμάτων τους, γνωρίζουμε καλά ότι όσο καλά επεξεργασμένο πρόγραμμα και να έχουμε, είναι καταδικασμένο στην καλύτερη περίπτωση σε μερική επιτυχία. Το ότι το πρόγραμμά μας, άλλωστε, θα παραμείνει δεμένο με τις λαϊκές ανάγκες, δε μπορεί να διασφαλιστεί χωρίς τη λαϊκή συμμετοχή και έλεγχο της διοίκησης.  Ίσως απογοητεύσουμε, αλλά εμείς με Μεσσίες, ιλουστρασιόν έντυπα και κορδέλες εγκαινίων, δεν είχαμε και θα φροντίσουμε να μην αποκτήσουμε σχέση. Όλα αυτά είναι μέρος ενός κόσμου που -επιτέλους- καταρρέει. Δυστυχώς, αυτής της κατάρρευσης προηγήθηκε η κατάρρευση της κοινωνίας, λόγω αυτών των ιλουστρασιόν πολιτικών κέντρων που έτσι επέλεξαν να διοικήσουν. Με έναν υπέρμετρο ελιτισμό απέναντι στους πολλούς, με μια μόνιμη περιφρόνηση του κόσμου της δουλειάς και της νεολαίας, θεωρώντας μας ακατάλληλους να καθορίσουμε τις ζωές μας.

Αυτή η βασική παραδοχή λοιπόν, μας οδήγησε και εκτός από τη συγκρότηση της συλλογικότητας μας και τη διαμόρφωση του προγράμματος της, στον τρόπο που δώσαμε τη μάχη και στην προεκλογική περίοδο.  Εμείς λοιπόν, οι ακατάλληλοι, το διάστημα αυτό, δώσαμε έναν αγώνα όμορφο και αρκετά παράδοξο για τους εκπροσώπους του συστήματος που πέφτει. Υπερασπιστήκαμε την αξία της συλλογικότητας και ναι, υπήρξαμε οι παράξενοι που δεν μπήκαμε στη λογική των προσωπικών εκστρατειών, του κυνηγιού του σταυρού και τον παρασκηνιακών συγκολλήσεων με ξεπεσμένους τοπάρχες. Και αυτό δεν ήταν μόνο αποτέλεσμα των Αρχών μας, αλλά και της εμπλοκής των ίδιων των κατοίκων του Φαλήρου, στις λειτουργίες της δημοτικής μας κίνησης, των ίδιων κατοίκων που την επόμενη μέρα δε θα επιτρέψουν οτιδήποτε, εκτός της υλοποίησης των σημερινών μας δεσμεύσεων. Δεν ερχόμαστε να αλλάξουμε την πολιτική στο Δήμο, ερχόμαστε να αλλάξουμε τον τρόπο που παράγεται και ασκείται η πολιτική.

Φυσικά όλα τα παραπάνω δεν έχουμε ούτε την ελπίδα, ούτε την αυταπάτη ότι οι διαχειριστές της εξουσίας του χθες, είναι σε θέση να τα καταλάβουν. Ευτυχώς, μας χωρίζει από αυτούς χάος. Είμαστε άλλοι κόσμοι και ερχόμαστε για να εκφράσουμε  διαφορετικά συμφέροντα, αυτά των πολλών, των κατοίκων της πόλης.  Και αυτή η προοπτική δε μπορεί να ανατραπεί όσα τεχνάσματα και αν χρησιμοποιηθούν, όσο και αν αυτοί που καταρρέουν επενδύσουν στο φόβο.

* υποψ. δημοτικός σύμβουλος της Ριζοσπαστικής Αριστερής Κίνησης Παλαιού Φαλήρου

Πηγή