Λίγες ημέρες πριν από το εγκληματικό και προδοτικό για τον ελληνικό λαό ξεπούλημα δημόσιας και λαϊκής περιουσίας, αυτό της ΔΕΗ και των θυγατρικών της, έγινε το συνέδριο της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ, το 36ο της ομοσπονδίας, και είναι ηλίου φαεινότερο πως αποτελεί το σημαντικότερο απ' όλα όσα έχουν λάβει χώρα από την ίδρυσή της.

Η επίθεση που δέχεται η ΔΕΗ σήμερα είναι ουσιαστικά εκείνη που κάλεσε τον κάθε αγωνιστή και την κάθε παράταξη μπροστά στα εφιαλτικά σχέδια να λάβει θέση και να αποφασίσει ποιο θα είναι το αύριο, πώς η ομοσπονδία θα σηκώσει το ανάστημά της απέναντι στα επαίσχυντα σχέδια κυβέρνησης και τρόικας και ποια θα είναι η στρατηγική της προκειμένου να διαφυλαχτούν τα συμφέροντα του λαού και των εργαζομένων της επιχείρησης.

Είναι αλήθεια πως, όπως ολόκληρο το συνδικαλιστικό κίνημα, έτσι και η ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ το τελευταίο διάστημα λειτουργούσε "λαβωμένη", ταλανιζόμενη κυρίως από εσωτερικά της προβλήματα (που υπάρχουν όπως παντού άλλωστε), μα και από συνεχείς, ακατάπαυστες μπορεί να πει κανείς, μιντιακές επιθέσεις (τόσο σε επίπεδο ομοσπονδίας όσο και προσώπων) που μοναδικό στόχο είχαν την απαξίωση της μεγαλύτερης ομοσπονδίας εργαζομένων της Ελλάδας στα μάτια του λαού, την απαξίωση (είναι κομβικό σημείο αυτό) των συνδικαλιστικών στελεχών της και ουσιαστικά την απαξίωση συνολικά της ίδιας της επιχείρησης μέσω δημοσιογραφικών "παπαγάλων" που εργάζονται προφανώς στον κυβερνητικό Τύπο και κάποιους που πιθανότατα, εργάζονται σε επιχειρηματικούς κύκλους που βρίσκονται εν αναμονή προκειμένου να υφαρπάξουν τον μεγαλύτερο βιομηχανικό κολοσσό, μα και βασικό μοχλό ανάπτυξης της χώρας, που λέγεται ΔΕΗ και "ενέργεια" για ένα κομμάτι ψωμί, χωρίς να μπορεί να υπάρξει καμία αντίδραση από τους εργαζόμενους της, με μια ΓΕΝΟΠ διαλυμένη ή, στην καλύτερη περίπτωση, μια ΓΕΝΟΠ στα χέρια συνδικαλιστικών παρατάξεων που πρόσκεινται στην κυβέρνηση και που πιο εύκολα καθοδηγούνται στον δρόμο της αδράνειας τη στιγμή του ξεπουλήματος, κρατώντας τον δρόμο ανοιχτό και τα "σκυλιά" δεμένα.

Το "στοίχημα" λοιπόν αυτού του συνεδρίου ήταν η αναγέννηση της ΓΕΝΟΠ και έπρεπε να ξεπεραστούν ταχύτατα όλοι οι παραπάνω σκόπελοι που ανέφερα. Ένα εγχείρημα δύσκολο, μα απολύτως αναγκαίο όσο και η ανάσα, μιας και η ομοσπονδία αυτή οφείλει και πρέπει να είναι ο βασικός πρωταγωνιστής στην οργάνωση αντίστασης κατά των ξεπουλημάτων, τόσο της ίδιας της επιχείρησης από την οποία προέρχεται και των εργαζομένων που εκπροσωπεί, μα και ιδρυτής και οργανωτής, εάν το προτιμάει, κανείς ενός συνολικού - κοινού μετώπου αντίστασης και αγώνα όλων των σωματείων και Ομοσπονδιών που οι επιχειρήσεις τους βρίσκονται στον τιμοκατάλογο "προσφορών" του ΤΑΙΠΕΔ και όχι μόνο, μα απέναντι σε οτιδήποτε εκποιείται και μάλιστα έναντι πινακίου φακής (ενέργεια - λιμάνια - ακτές - νερό - Υγεία - Παιδεία κ.λπ.).

Πώς όμως μπορεί αυτό να γίνει εφικτό, και μάλιστα όταν οι δυνάμεις στη ΓΕΝΟΠ που πρόσκεινται στην κυβέρνηση, μετά την ανεκδιήγητη και γραμμένη με τα πιο μελανά χρώματα στην Ιστορία κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, απέκτησαν σε εκείνο το διάστημα ποσοστά τέτοια ώστε να θεωρούνταν φαβορί για την προεδρία της Ομοσπονδίας (το σενάριο της "αδράνειας" που περιέγραψα πιο πάνω);
Ο τρόπος είναι ένας και μοναδικός, ένας μονόδρομος που περιγράφεται με τρεις λέξεις, την εξής μια ενότητα - ενότητα - ενότητα.

Ενότητα όλων των προοδευτικών και ριζοσπαστικών δυνάμεων. Ενότητα όλων των αριστερών δυνάμεων που παρά τις επιμέρους διαφορές τους οφείλουν να κάνουν ένα βήμα πίσω από αυτές (χωρίς να απαρνούνται την αυτοτέλειά τους) και αμέσως να κάνουν δύο βήματα μπροστά σε οριζόντια γραμμή ώστε να παραταχθούν και να στήσουν ατσάλινο, αδιαπέραστο τείχος απέναντι στα όποια αντιλαϊκά και αντεργατικά σχέδια της εθελόδουλης κυβέρνησης.

Και αυτό ακριβώς συνέβη.

Συμφωνώντας και υπογράφοντας μια κοινή διακήρυξη που είχε τους τρεις αυτούς βασικούς άξονες:

Α) Την απόκρουση και την ακύρωση των σχεδίων της τρόικας και των ντόπιων υπαλλήλων της, για τον όμιλο ΔΕΗ, αλλά και το ξεπούλημα του συνόλου της περιουσίας του ελληνικού λαού (νερό, λιμάνια, αεροδρόμια, παραλίες κ.ά.)

Β) Το σταμάτημα αυτών των βάρβαρων, αντεργατικών, αντιλαϊκών πολιτικών, με την ακύρωση των Μνημονίων και την υιοθέτηση μιας άλλης πολιτικής, που θα βάζει τους ανθρώπους και τις ανάγκες τους πάνω από τα κέρδη των αγορών.

Γ) Τον συνεχή αγώνα για να επανέλθει η παραγωγή του αγαθού της ηλεκτρικής ενέργειας αποκλειστικά στα χέρια του Δημοσίου, συγκροτήθηκε κοινό μέτωπο με την ονομασία ΕΑΜΕ/ΔΕΗ (Ενωτικό Αγωνιστικό Μέτωπο Εργαζομένων) που πληροί όλες τις πιο πάνω (αναγκαίες για το εγχείρημα) προϋποθέσεις.

Το Ενωτικό Αγωνιστικό Μέτωπο όχι μόνο κατέλαβε την πρώτη θέση στο, συνέδριο άρα και στο προεδρείο, αλλά "έστειλε" στη δεύτερη θέση τις μέχρι πριν από λίγο καιρό δυνάμεις της ΔΑΚΕ με διαφορά 14 αντιπροσώπων (ψήφων). Ο κ. Σαμαράς σαφώς απογοητεύτηκε.

Όμως μοναδικός αντίπαλος δεν ήταν η ΔΑΚΕ. Εκτός από τις αναμενόμενες παρατάξεις που τα προεδρεία τους ακόμη και σήμερα πίνουν νερό στο όνομα των κ.κ. Σαμαρά και Βενιζέλου και της παράταξης που πρόσκειται στο ΠΑΜΕ και δεν τίθεται θέμα προς συζήτηση (από εκείνους), υπήρξαν και δυνάμεις που προς έκπληξή μας (μιας και είναι συμμαχία αριστερών δυνάμεων), βρέθηκαν απέναντι σε αυτό το δύσκολο (μα νικηφόρο τελικά και διδακτικό ενδεχομένως) εγχείρημα και συντάχθηκαν στη λογική των Σαμαρο-Βενιζελικών, οι οποίοι εξαρχής δεν ήθελαν τη διεξαγωγή συνεδρίου και με δικαιολογίες τα εσωτερικά οικονομικά προβλήματα της ομοσπονδίας έβαζαν συνεχώς θέμα αναβολής ή μη διεξαγωγής.

Μάλιστα δεν κατέβαλαν τις απαραίτητες εξουσιοδοτήσεις προς την ομοσπονδία, ως όφειλαν, δεν ήταν ταμειακώς εντάξει όπως ορίζει το καταστατικό και γι' αυτούς τους λόγους ζήτησαν και πήραν αναβολή του συνεδρίου (προκειμένου να συνεννοηθούν με τα μέλη τους, υποτίθεται, το συνέδριο ξεκίνησε κανονικά αρχές Απριλίου και φτάσαμε Ιούνιο), όπου και πάλι ζήσαμε την ίδια εικόνα και λογική, μη ταμειακώς εντάξει και ζητούμενο από εκείνους η μη διεξαγωγή (η λογική της αδράνειας).

Όμως υπάρχει χρόνος; Σαφώς και όχι. Εξαναγκαστικά το προεδρείο πήρε απόφαση αποκλεισμού τους με πλειοψηφία από τις διεργασίες προκειμένου να διεξαχθεί το συνέδριο και να φτάσουμε επιτέλους σε κάποιο αποτέλεσμα.

Μην ξεχνάμε πως την Πέμπτη 26 Ιουνίου κατατίθεται στο θερινό τμήμα της Βουλής το νομοσχέδιο ξεπουλήματος της μικρής ΔΕΗ και πως η πώληση του ΑΔΜΗΕ (των δικτύων) τρέχει.

Οι "αποκλεισμένοι" σύνεδροι στράφηκαν προς τη Δικαιοσύνη, η οποία απεφάνθη (αναμενόμενο) υπέρ της συμμετοχής τους στο συνέδριο, μια απόφαση που στην ουσία κερδισμένους έβγαλε όλους εμάς που θέλαμε τη διεξαγωγή του. Στο κάτω - κάτω αυτό ήταν το ζητούμενο και σε καμία περίπτωση δεν πιστεύει κανείς σε αποκλεισμούς, όλοι πρέπει και επιβάλλεται να συμμετέχουν και αυτό είναι θέμα ηθικής και όχι νομικών τερτιπιών.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να παρατηρήσω και να σημειώσω πως οι συνάδελφοι αυτοί και τα σωματεία τους εκπροσωπήθηκαν από τον νομικό σύμβουλο του κ. Παναγόπουλου! Και ώς ένα σημείο είναι φυσικό, μιας και, όπως καταλαβαίνουμε όλοι, τις συμβουλές τους οι Σαμαρο-Βενιζελικοί προφανώς από κάπου τις παίρνουν.. Όμως... και θα σταματήσω εδώ σε αυτό το όμως... Κι αυτό γιατί, ειλικρινά, για τους υπόλοιπους έχω μείνει με την απορία.

Όταν η ΔΕΗ πωλείται, και μιλάω για το σήμερα, για το τώρα, για το "αυτή" τη στιγμή κι όχι για κάτι μελλοντικό, δεν είναι δυνατόν να μην συμμετέχεις σε μέτωπο κατά του εισβολέα και να συζητάς οικονομικά προβλήματα ούτε είναι δυνατόν να μένεις εκτός από θέματα πιθανής αντιπάθειας. Σου κλέβουν το σπίτι κι εσύ τσακώνεσαι στην αυλή με τον αδερφό σου γιατί σου πήρε ένα τάλιρο; Σώσε πρώτα το σπίτι και μετά πες του για το τάλιρο.

"Όταν στην πόλη μπήκαν οι ρινόκεροι και τη διέλυαν, οι άνθρωποι μάλωναν μεταξύ τους για το αν έχουν ένα η δύο κέρατα τα αφηνιασμένα ζώα" - Ευγένιος Ιονέσκο
 
* μέλος του Δ.Σ. της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ, μέλος της Γραμματείας του Τομέα Ενέργειας ΣΥΡΙΖΑ

Πηγή