Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014

Όταν έκλαψε η πλατεία


έγραψε η Ντίνα Μπατζιά στις 29 Ιουνίου
...και το αναδημοσιεύω - με μεγάλη καθυστέρηση ομολογώ - από το stokokkino.gr.
Αν το διαβάσετε πιστεύω ότι θα συμφωνήσετε πως άξιζε τον κόπο, για τουλάχιστον δυο λόγους :
1. γιατί είθισται οι θεωρούμενοι νικητές να θέλουν να ξαναγράψουν την ιστορία και
2. γιατί πάντα υπάρχει εκείνη η (σεχταριστική) Αριστερά που βγάζει τα συμπεράσματά της από τον τρόπο που η ίδια στάθηκε απέναντι στα γεγονότα.
Δ.Β.
Τρία χρόνια πλατεία Συντάγματος: Μας φοβήθηκαν, μας έπνιξαν.
Ήταν σαν σήμερα, με λίγο περισσότερη ζέστη. 29 Ιουνίου 2011. Από την προηγούμενη μέρα είχαν δείξει τις προθέσεις τους. Να καταπνίξουν με οποιοδήποτε μέσο, με όποιο κόστος τις χιλιάδες λαού που κατέκλυσαν την πλατεία Συντάγματος.

'Ένα διήμερο άγριας καταστολής. Κόλαση. Άνθρωποι που μετρούσαν λεπτό το λεπτό, με αγωνία, με οργή: θα το περάσουν το μεσοπρόθεσμο; Ψήφο τη ψήφο, το καρδιοχτύπι, μήπως έχουμε διαρροές και δεν ψηφιστεί, μήπως αυτή τη φορά δεν πάνε χαράμι τα δάκρυα από τα χημικά, ο πόνος κι ο θυμός από το αναίτιο ξύλο. Μήπως αυτή τη φορά νικήσουμε. Το μεσοπρόθεσμο πέρασε. Κι αυτό ίσως τότε φάνηκε σαν ήττα του κινήματος. Τρία χρόνια μετά μπορείς όμως να πεις : Μας φοβήθηκαν. Και μας έπνιξαν. Και τελικά τίποτα δεν πήγε χαμένο.

Ολόκληρο το άρθρο εδώ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου