Είναι θέμα ταμπού, το οποίο οι περισσότεροι αποφεύγουν. Η αυτοκτονία ή ακόμα και μια απόπειρα αρκεί για να στιγματίσει την οικογένεια και τους συγγενείς στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Κατά συνέπεια η πρόληψη μιας αυτοκτονίας από γιατρούς, ψυχοθεραπευτές και οργανώσεις αρωγής είναι εξαιρετικά δύσκολη.
Οι λόγοι που οδηγούν κάποιον στη αυτοκτονία είναι πολλοί και διαφορετικοί, λέει ο Μάτις Μούιγεν από το παράρτημα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) στην Ευρώπη: «Συχνά η ανέχεια σε αγροτικές περιοχές είναι εκείνη που οδηγεί ανθρώπους στην απόφαση να θέσουν τέλος στη ζωή τους. Πολλοί μάλιστα αυτοκτονούν καταπίνοντας φυτοφάρμακα».
Σύμφωνα με έκθεση του ΠΟΥ για την πρόληψη των αυτοκτονιών, που δημοσιεύθηκε στις αρχές Σεπτεμβρίου, οι περισσότερες αυτοκτονίες καταγράφονται στην Βόρεια Κορέα με 39,5 περιπτώσεις ανά 100.000 κατοίκους. Σχεδόν ίδιο είναι το ποσοστό στην Νότια Κορέα με 36,6. Την ίδια στιγμή σε υψηλά επίπεδα βρίσκονται οι αυτοκτονίες στην ανατολική Ευρώπη και ιδίως στην Ρωσία.
Στη Γερμανία οι περισσότεροι αυτόχειρες, περίπου το 40%, απαγχονίζονται, λέει ο ψυχολόγος Γκέοργκ Φίντλερ από την Γερμανική Εταιρία Πρόληψης των Αυτοκτονιών. Στη δεύτερη θέση της τραγικής στατιστικής βρίσκονται τα φάρμακα και στην τρίτη οι πτώσεις. Στην τέταρτη θέση βρίσκονται οι αυτοκτονίες στις «γραμμές του τραίνου». Ενδιαφέρον έχει ότι στη Γερμανία αυτοκτονούν τέσσερεις φορές περισσότεροι άνδρες από γυναίκες.
Στην αυτοκτονία διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο πολιτιστικές, κοινωνικές, θρησκευτικές και οικονομικές συνθήκες. Σε ορισμένες χώρες η αυτοκτονία είναι αποδεκτής και σε άλλες πάλι όχι. Στην έκθεση του ΠΟΥ τονίζεται πάντως ότι οι κυβερνήσεις είναι σε θέση με τη λήψη κατάλληλων μέτρων να περιορίσουν τον αριθμό των αυτοκτονιών που υπολογίζεται ετησίως σε 800.000.
Συγκεκριμένα μέτρα πρόληψης
 |
| Η αυτοκτονία του γερμανού ποδοσφαιριστή Ρόμπερτ Ενκε (2009) επανέφερε το πρόβλημα στην επικαιρότητα |
Ο Μάτις Μούιγεν προτείνει μεταξύ άλλων τον περιορισμό της πρόσβασης
σε επικίνδυνα φάρμακα, όπως έγινε για παράδειγμα στην Αγγλία. Προτείνει
επίσης ψηλότερα κάγκελα σε κτίρια και γέφυρες. «Πολλοί υποστηρίζουν ότι
αν κάποιος είναι αποφασισμένος να θέσει τέλος στη ζωή του θα πάει αλλού.
Όμως αυτό δεν ισχύει. Έχει παρατηρηθεί
ότι όταν κάποιος δεν μπορεί
αυτοκτονήσει, όπως το έχει φανταστεί, τότε εγκαταλείπει συχνά την
προσπάθεια», τονίζει ο ειδικός.Ένα από τα σημαντικότερα μέτρα πρόληψης είναι η συνειδητοποίηση του προβλήματος από την κοινωνία, αλλά και τους ίδιους τους ασθενείς. «Οι ασθενείς θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν είναι μόνοι, ότι η κατάθλιψη είναι ασθένεια που θεραπεύεται. Στην πρόληψη συμβάλλουν και οι τηλεφωνικές γραμμές επικοινωνίας και συμβουλών. Είναι σπάνιο τα προβλήματα που απασχολούν έναν άνθρωπο να μην επιλύονται», λέει Μάτις Μούιγεν.
Κατά την άποψη του ειδικού του ΠΟΥ πολλοί αυτόχειρες είχαν επισκεφθεί πριν αυτοκτονήσουν έναν γιατρό, ο οποίος όμως δεν διέγνωσε σωστά το πρόβλημα. «Στα ιατρεία οι ασθενείς θα πρέπει να έχουν εύκολη πρόσβαση σε ενημερωτικά φυλλάδια, στα οποία θα καταγράφονται οι κίνδυνοι της κατάθλιψης, αλλά και οι ενδεχόμενοι τρόποι αντιμετώπισης, καθώς και η θεραπεία του προβλήματος», καταλήγει ο Μάτις Μούιγεν.
Gudrun Heuse / Στέφανος Γεωργακόπουλος
Πηγή: www.dw.de
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου