γράφει ο Δημήτρης Γιαννούλης *
Στόχος μας να προκηρυχθούν το
συντομότερο εκλογές, το αργότερο τον
Μάρτη μετά από αδυναμία εκλογής του
Προέδρου, από την παρούσα βουλή.
Μέχρι τότε όμως είναι πάρα
πολύς χρόνος, θα αναμένουμε το πώς θα
διαμορφωθεί η αντιπαράθεση και ο
συσχετισμός του 120-180; Αυτή είναι μια
κοινοβουλευτική “μάχη” για να “πεισθούν”
οι ανεξάρτητοι και οι πιθανά σύμμαχοί
μας βουλευτές.
Όμως ο λαός πού είναι σε όλο
αυτό; Πώς θα πληρωθούν οι δόσεις του
ΕΝΦΙΑ μέχρι τον Φλεβάρη, πώς θα βγάλουμε
τον χειμώνα, τα νοικοκυριά κάτω από το
όριο της φτώχειας πώς θα επιβιώσουν, τι
θα γίνουν οι άνεργοι, σε ποια κατάσταση
είναι αυτό που έχουμε συνηθίσει να λέμε
λαϊκό κίνημα;
Ο λαός, έδειξε έναν άλλο δρόμο
το 2011-2012. Με αυθόρμητο τρόπο και με ένα
μεγάλο κομμάτι της αριστεράς να τον
χλευάζει στοχοποίησε τους πραγματικούς
ενόχους, το σάπιο πολιτικό σύστημα.
Έδειξε έναν άλλο δρόμο για πραγματική
Δημοκρατία, για μαζική ειρηνική
ακηδεμόνευτη καθημερινή συμμετοχή.
Σήμερα όμως τα πράγματα είναι
τελείως διαφορετικά. Είναι τουλάχιστον
σε κατάσταση αναμονής με διάθεση ανάθεσης
και με σοβαρά δείγματα υποχώρησης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτο κόμμα αλλά
αυτό δεν δημιουργεί μια προοδευτική
αγωνιστική κοινωνική αναστάτωση.
Λείπει το φρόνημα. Λείπει η
πεποίθηση ότι με τον Λαό πρωταγωνιστή
ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να τα καταφέρει.
Πώς ένα ισχυρό λαϊκό κίνημα θα δημιουργήσει τους όρους για να μην υπάρχει καμιά ελπίδα να βρεθούν οι 180. Να γίνεται κατανοητό προς όλους ότι εμείς δεν θα γίνουμε γρανάζι του συστήματος, που οδήγησε σε χρεοκοπία την κοινωνία και την χώρα σε ιδιότυπη κατοχή.
Με πρωταγωνιστή την Νεολαία
που πρέπει να πιστέψει ότι το μέλλον
είναι δικό της και μπορεί αυτή να το
διαμορφώσει ενάντια σε αυτούς που της
το στερούν.
Με έναν λαό που θα ξέρει ότι
από αυτόν εξαρτάται η ανεξαρτησία της
πατρίδας και οι κοινωνικες κατακτήσεις.
Τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν
και προς το καλύτερο. Με έναν ισχυρό λαό
μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι πραγματικά
αυτοδύναμος για να εφαρμόσει το πρόγραμμά
του χωρίς δεκανίκια.
Μπορεί να βγει η χώρα και ο λαός
μας πραγματικά νικητής. Η μακρινή
Βολιβία με την επανεκλογή για τρίτη
θητεία του Έβο Μοράλες με 61% δείχνει ότι
τα πράγματα πηγαίνουν και όπου εμείς
θέλουμε. Ας πιστέψουμε πρώτα εμείς
ότι “ο λαός μπορεί τα πάντα”... καιρός να
σηκωθούμε λίγο ψηλότερα!
* μέλος της Νομαρχιακής
Επιτροπής Νότιας Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου