Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2014

Ιωάννης Καποδίστριας. Κάποιες Άγνωστες Πτυχές

γράφει ο Νώντας Παντούλας

Είναι γνωστή η σημασία και το μέγεθος της προσωπικότητας του Ι. Καποδίστρια για τη σύγχρονη Ελλάδα.

Θα αναφερθούν εν τάχει βιογραφικά του στοιχεία και μετά θα φωτιστούν κάποιες άγνωστες πτυχές
του δημόσιου βίου του.

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 11 Φεβρουαρίου 1776. Την εποχή εκείνη τα Ιόνια νησιά ήταν κτήση των Βενετών. Σπούδασε ιατρική, φιλοσοφία και νομικά στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβα της Ιταλίας. Το 1797 εγκαταστάθηκε στη γενέτειρά του Κέρκυρα και άσκησε το επάγγελμα του ιατρού - χειρούργου. Την ίδια χρονιά, μετά από την κατάλυση της Βενετικής δημοκρατίας από το Ναπολέοντα, τα Επτάνησα καταλαμβάνονται από τους Γάλλους. Το 1799 όταν η Ρωσία και η Τουρκία κατέλαβαν για λίγο τα Επτάνησα, του ανατέθηκε η διοίκηση του στρατιωτικού νοσοκομείου.


Αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα ήταν αρκετό να εκτιμήσουν οι Ρώσοι τις ικανότητές του. Έτσι το 1809 ο Καποδίστριας εντάχθηκε στη Ρωσική διπλωματική υπηρεσία, κατόπιν προσκλήσεως του Τσάρου Αλέξανδρου Α'. Συμμετείχε στο Συνέδριο της Βιέννης, ως μέλος της ρωσικής αντιπροσωπίας που έθεσε τις βάσεις της Ευρώπης μετά το Ναπολέοντα, , αποτελώντας το φιλελεύθερο αντίβαρο στην αντιδραστική πολιτική του αυστριακού πρίγκιπα Μέτερνιχ. Μετά τις μεγάλες του διπλωματικές επιτυχίες, ο Τσάρος τον έχρισε Υπουργό Εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας από το 1816 έως το 1822. Λόγω της διαφωνίας του Με τον τσάρο Αλέξανδρο παραιτήθηκε από το υπουργικό αξίωμα και εγκαταστάθηκε στη Γενεύη της Ελβετίας. Στις 30Μαρτίου 1827 η Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας τον εξέλεξε Κυβερνήτη του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους. Την 27 Σεπτεμβρίου 1831 στο Ναύπλιο Ιωάννης Καποδίστριας δολοφονείται από τον Κωνσταντίνο και τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα.

Η πρώτη πτυχή της ιστορίας που δεν είναι γνωστή είναι η σχέση του Καποδίστρια με την Ελβετία. Το 1813, διορίστηκε εκπρόσωπος της Ρωσίας στην Ελβετία, στην πρώτη του μεγάλη αποστολή, με σκοπό την απαλλαγή της από την επιρροή του Ναπολέοντα. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ενότητα, ανεξαρτησία και την ουδετερότητα της Ελβετίας και συνεισέφερε τα μέγιστα στο ελβετικό σύνταγμα, που προέβλεπε 19 αυτόνομα κρατίδια (καντόνια) ως συστατικά μέλη της ελβετικής ομοσπονδίας. Υποστήριξε την ένταξη του καντονίου της Γενεύης στην υπό ίδρυση Ελβετική ομοσπονδία και τιμήθηκε για το λόγο αυτό από τα καντόνια της Γενεύης και του Βω το 1816 με τον τίτλο του επίτιμου δημότη και πολίτη.

Στο συνέδριο της Βιέννης το 1815 αγωνίστηκε και πέτυχε τη βελτίωση των συνόρων της χώρας καθώς και την αναγνώριση της ουδετερότητάς της από τις μεγάλες δυνάμεις, πράγμα που ισχύει μέχρι σήμερα. Η εγγυημένη αυτή ουδετερότητα είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε η ευημερία της χώρας.


Ο Καποδίστριας για τους Ελβετούς είναι εθνικός ήρωας και τιμάται κάθε χρόνο κατά την εθνική εορτή της χώρας. Κατατίθενται στεφάνια στο σπίτι όπου έζησε στη Γενεύη και μια αποβάθρα στον ποταμό Ροδανό που διαρρέει την πόλη φέρει το όνομά του. 

Μαζί με την κυβέρνηση της Ρωσίας, η πόλη της Λωζάννης, τον Σεπτέμβριο του 2009, έκανε τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Καποδίστρια, παρουσία των Υπουργών Εξωτερικών της Ελβετίας Κάλμυ-Ρέυ και της Ρωσίας, Λαβρώφ, του Δημάρχου της Λωζάννης και του ελληνικής καταγωγής προέδρου της τοπικής βουλής του καντονίου Vaud, πρωτεύουσα του οποίου είναι η Λωζάννη, Πασκάλ Μπρουλής. Τα αποκαλυπτήρια συνέπεσαν με την επίσημη επίσκεψη στην Ελβετία του Ρώσου Προέδρου Ντμίτρι Μεντβέντεφ.


 Η δεύτερη πτυχή αφορά τη δολοφονία του. Είναι γνωστό ότι δολοφονήθηκε από τους γιους του Πέτρου Μαυρομιχάλη, του γνωστού Πετρόμπεη, Κωνσταντίνο και Γεώργιο. Ο πατέρας τους ήταν φυλακισμένος για τη στασιαστική του δράση εναντίον του Κυβερνήτη Ι. Καποδίστρια. Ο λόγος αυτός
φαίνεται επαρκής για να οπλίσει το χέρι των εκτελεστών του. Ο ένας σκοτώθηκε επί τόπου από τους σωματοφύλακες του Καποδίστρια, ενώ ο άλλος καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε. Αυτό που είναι απορίας άξιο είναι ότι ο φάκελος της δολοφονίας του στο Φόρεϊν Όφις (υπουργείο εξωτερικών της Μ. Βρετανίας) παραμένει απόρρητος. Συνήθως το Φόρεϊν Όφις αποχαρακτηρίζει τους φακέλους του μετά από 25 ή 30 χρόνια, αν και όχι όλους. Το να παραμένει απόρρητος ένας φάκελος όμως μετά από 183 χρόνια δεν μπορεί παρά να δημιουργεί απορίες και υποψίες. Ίσως οι Μαυρομιχαλαίοι να ήταν μόνο οι φυσικοί αυτουργοί.

Πηγή: www.sinergasia.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου